O76 - Back to Hogwarts

Beleefd klopte ik op de deur voordat ik naar binnen liep. Al snel herkende ik het silhouet van mijn vader. 'My Lord,' zei ik terwijl ik met mijn hoofd boog. Voldemort wenkte met zijn hand, als teken dat ik bij hem moest komen. Zodra ik voor hem stond, veegde hij met zijn bottige vingers een pluk haar uit mijn gezicht. 'Ik heb je nog niet verteld hoe trots ik daadwerkelijk op je ben, Sarah. Je lijkt zo ontzettend veel op mij.' Ik keek hem aan in zijn ogen en ik zag dat hij oprecht was. 'Dank u wel, My Lo.. vader.' Voldemort grijnsde even kort en legde daar zijn hand op mijn schouder. 'Het is bijna 1 september,' zei hij, 'je laatste jaar aan Hogwarts begint bijna.' 'U wilt dat ik deze afmaak? Waarom?' 'Omdat ik dat zeg, Sarah.' Geschrokken van de kleine uitbastig, boog ik nederig mijn hoofd. 'Uiteraard, vader,' zei ik terwijl ik hem weer aan keek. 'Daarnaast heb je de bevoegdheid om straffen uit te delen en uit te voeren. Doe dit dus ook.' Ik knikte met mijn hoofd. 'En ik wil dat je inzet toont en je uiterste best doet op school. Verwacht niet dat ik een Acceptable zal accepteren.'

Met Draco liep ik de dag erna over het stenenpad in de tuin. 'We gaan bijna weer naar Hogwarts,' zuchtte Draco opgelucht. Ik lachte even. 'Ben je er aan toe?' Draco knikte. 'Ga jij ook naar Hogwarts? Of moet je hier blijven,' vroeg hij. Er viel even een korte stilte. 'Nee, ik moet juist naar Hogwarts. The Dark Lord heeft me bepaalde privileges gegeven.' Draco keek me even vragend aan. 'Ik mag straffen,' zei ik, 'en iedereen zal bang voor me zijn of tegen mij opkijken.' We gingen in de schaduw op een bankje zitten. Draco streelde mij over mijn handpalm. 'En jij, ben jij bang voor mij,' vroeg ik zacht. Draco lachte schamper. 'Bang? Voor jou?', zei hij. Daarna pakte hij mij stevig beet en begon hij mij te kietelen. Ik kronkelde in zijn armen terwijl ik gierde van het lachen. 'Nee! Draco, stop!', kirde ik. Maar Draco stopte niet. Tranen sprongen in mijn ogen. 'Draco, ik moet huilen, stop!', zei ik tegen Draco, die alleen maar harder begon te kietelen. 'Zeg eerst het magische toverwoord,' zei Draco plagend. 'Toverwoord?', mompelde ik, en toen schoot het me binnen, 'alsjeblieft! Stop! Lieve, lieve Draco!' Draco stopte en begon toen hard te lachen. Ik sloeg hem speels tegen zijn wang. Wat resulteerde in een harder lachende Draco. 'Dwaas,' mompelde zacht terwijl ik hem boos aan keek. Draco stopte met lachen en drukte vervolgens een kus op mijn lippen. Ik lijk niet op u, vader, dacht ik. Ik ken liefde.