O73 - The Weasleys

Het duurde niet lang voordat we de schuilplaats van Harry Potter achterhaald hadden. Hij verbleef bij de Weasleys. Ik verscheen vlak buiten de tent. Er heerstte complete chaos. Death Eaters drongen met veel geweld de tent binnen en ze vuurden vloeken in het rond. Ik hield mijn stok stevig in mijn handen. Ik wilde de tent binnengaan om mijn zoektocht voort te zetten. En op dat moment liepen Ron en Hermione naar buiten. Gevolgd door een onbekende roodharige jongen. 'Kijk, kijk. Ik was naar jullie op zoek.' Voor een paar seconden keken ze me angstig aan. Maar al snel maakte die blik plaats voor een woedende staar. Hermione pakte echter hun polsen vast. 'Crucio!', gilde ik paniekerig en ik vuurde de vloek op haar af. Echter was ik te laat. Ze waren al weg. Mijn vloek raakte het gras. Ik schreeuwde uit frustratie. Daarna haastte ik mezelf naar binnen. 'Waar zijn de Weasleys?', snauwde ik naar een Death Eater die ik niet herkende. Met een blik vol angst keek de man mij aan. 'In het huis, My Lord.' Zonder de man nog een blik waardig te gunnen stormde ik het huis binnen. Al snel zag ik Ginny trillend op de bank zitten. Omringt door haar familie. Ik sloot de deur met een harde klap achter me en ik hoorde hoe er iets op de grond viel.

Het was doodstil in de kamer. Het enige geluid kwam van mijn tikkende voetstappen. 'Zo, daar zijn we dan.' Ik kreeg blikken vol haat maar ook angst naar mij toegeworden. 'Ginny, sta op en kom voor me staan.' Ze slikte hoorbaar maar daarna stond ze op. 'Nee, niet mijn dochter,' smeekte Molly Weasley. Ik negeerde haar. 'Het is heel simpel. Geef antwoord op mijn vragen en jullie dochter blijft ongedeert. Zo niet, wel, dat zien jullie van zelf wel. Zullen we beginnen?' Er kwam geen antwoord. 'Goed. Ik zag Ron, Hermione en een onbekende de jongen de tent verlaten. Waar zijn ze naar toe gegaan?' Het bleef stil. Daarna richtte ik mijn stok op Ginny.' 'Ron is hier!', riep Arthur Weasley. 'Ik weet heel goed hoe Ron eruit ziet.' Arthur wierp een korte blik op Molly. 'Crucio.' Ginny zakte door haar voeten en viel met een harde klap op de grond. Ze gilde door merg en been. Molly stond op. Echter ging ze snel weer zitten. Naar een paar seconden hief ik de vloek op. Ginny bleef hijgend op de grond liggen. 'Waar zijn ze heen gegaan?' 'Dat weten we niet, ze wilden ons niets vertellen.' Ik richtte mijn toverstok wederom op Ginny. 'We weten het echt niet!' Op het moment dat ik de vloek wilde uitspreken trok een brandende pijn door mijn linkeronderarm. Ginny zag mijn pijnlijke frons. 'Papa roept je,' siste ze. 'Zwijg, onderkruipsel.' Ik trapte haar in haar buik. Ze piepte van de pijn. Daarna liep ik zonder wat te zeggen het huis van de Weasleys uit.