OMG! Justin Bíeber!

Justin's pov:
Ik was zó blij dat ik een pet had opgezet. Zó blij, echt. Ik zette ze nog een beetje dieper op, zodat je mijn gezicht niet meer zo goed zag.
Met gevolg dat ík natuurlijk ook niet meer zo goed zag.
Chloë en ik liepen door de stad, soms een winkel binnengaand. Het was een kleine stad, Amsterdam.

Chloë's pov:
Amstedam was zo'n grote stad! Ik was er nog nooit geweest. De grootste stad waar ik al was geweest, was waarschijnlijk Mechelen, dus ik verschoot wel wat van Amsterdam. En zovéél winkels! ( Eigenlijk ben ik er nog nieet geweest, maar het perfecte Amsterdam is voor mij GROOT & WINKELVOL Ö )
Ik lachte toen Justin zijn pet nóg wat lager zette.
'Wat is er?'vroeg ik plagend. 'Een blauw oog opgelopen dat niemand mag zien.'
Hij lachte. 'Nou, nee. Ik was gewoon niet van plan om vandaag, op mijn enige vrije dag, handtekeningen uit te delen, en doof te worden.'
'Oh,'zei ze. Ze werd rood. 'Daar had ik niet aan gedacht. Wil je anders misschien liever terug naar het hotel?'
'Nee, tuurlijk niet!'verzekerde ik haar meteen. 'Misschien kunnen we even wat gaan eten?' opperde ik.
Ze knikte.
We liepen nog een beetje verder, tot we een leuk restaurant tegenkwamen.
Toen we zaten, zette ik mijn pet wat rechter.
Ik hoorde gegiechel en kreetjes van achter me, dus draaide ik me om.
'Jee! Het ís Justin Bieber! Gee!'
5 meisjes kwamen op me afgelopen. En ik zuchtte. Fijn. Deed ik ook eens wat leuks.

Chloë's pov:
Ik had de meisjes al in de gaten, en wilde voorstellen aan Justin of we misschien toch niet beter ergens anders gingen zitten, maar hij zette zijn pet rechter, en ik hoorde al 'Justin Bieber! OMG! Justin Bieber! WTF? Hij is híeeeeer!'
Hij draaide zich om.
'Jee! Het ís Justin Bieber! Gee!'gilden de meisjes, terwijl ze op hem afliepen.
Ik zuchtte. Fijn. Had ik hem ook eens voor mezelf. Ach ja, ik had toch moeten weten dat dit niet lang kon duren.
Mooie liedjes duren nooit lang.
'Justin Bieber, Oh My God! How are you?'
'Uhm... Fine, thanks.'
'You are such a good singer!'gilde een van de meisjes. 'And you're so hot!'voegde een ander meisje er aan toe.
De andere drie gilden even.
Hij lachte flauwtjes. 'Thank you.'
'Would you sign this?'vroeg nog een ander meisje, terwijl ze de cd van hem bovenhaalde uit haar tas.
'Of course.'
Hij zette snel een handtekening op de cd en signeerde ook nog snel de boekjes die de anderen bovenhaalden.
'Thank you só much!'kirden de meisjes.
'Uhm... You're welcome, I guess.'
Ze glimlachten.
Hij keek me even verontschuldigend aan, maar ik snapte niet waarom. De meisjes zagen het. 'Nou, bye Justin. See you!'
Eindelijk waren ze weg. Ik zuchtte opgelucht.
'Nou, die zijn weg. Waarom praatte je eigenlijk Engels met hen?'vroeg ik nieuwsgierig.
'Nou, als ik Nederlands had gepraat, waren ze waarschijnlijk nog langer gebleven. Trouwens zij begonnen met Engels te praten.' Hij glimlachte licht, maar keek me nog steeds een beetje verontschuldigend aan.
'Het spijt me, Chloë.'
'Wat?'vroeg ik verward. Ik kon even niet volgen. Waarvoor verontschuldigde hij zich?
'Het spijt me,'herhaalde hij.
'Wat? Wat spijt je?'vroeg ik, nog steeds verward.
'Nou,'hij twijfelde even. 'Dat je dit moest meemaken. Het is niet zo leuk. Al die gillen.'
'Ik vind het niet erg. Eerder erg voor jou. Straks ben je doof.'
Hij lachte. 'Dat heb ik ook al gedacht. Maar ik hoor nog redelijk goed, voor iemand die al zoveel gegil heeft moeten doorstaan.'
Ik lachte mee.
'Wat wil je eten?'vroeg hij.
'Even kijken, hé.'
Ik pakte de kaart en las snel de pasta's door. Ik was niet van plan om lekker ongezond te gaan eten, dus koos ik wok met scampi's.
'Wok met scampi's.'
Hij grijnsde. 'Geen zeewier en gras?'
We barstten in lachen uit.
'Nee,'zei ik, toen ik terug kon praten.
Hij wenkte de ober. 'Twee keer wok met scampi's.' Hij glimlachte naar me. De ober noteerde, en verdween.
Hij pakte mijn handen, die op de tafel lagen, in de zijne.
'Chloë, ik ga je zo hard missen.'