Hs 32: kyky

We zijn aangekomen in Okinawa en meteen komt coach Lina al mijn kant op. "Stop eens met brieven schrijven, dit word vermoeiend," zegt ze als ze een brief in mijn handen duwt. Op de envelop staat Kyky.

Ik snap jou probleem niet!
Wat is er mis met Xavier, ik kan er ook niks aan doen als ik verliefd word.
Doe niet zo hectisch!
Ik heb verkering met wie ik wil, ik kan er niks aan doen dat jij hem niet mag!
Doei Marly

Dat staat er in de brief. Ik voel de tranen opkomen. Ik sta naast Jude, Mark, Nathan en Shawn op het voetbalveld. "Niet te geloven!!!" roep ik als ik een harde trap geef tegen de bal die het trainingsveld afvliegt en een jongen van zijn surfboard afgooit. "Oeps..." zeg ik als de jongen aan het trainingsveld staat, hij ziet er niet blij uit. Hij heeft roze haren die alle kanten uisteken en een bruine huid. Hij heeft geen shirt aan alleen een zwembroek. "Wie schoot deze bal?" vraagt hij als hij de bal naar voren trapt. Een paar jongens waaronder, Jack, Todd en Mark duwen me naar voren. "Ik, sorry," zeg ik als ik tegeover de jongen sta. "Dat was een geweldig schot, kleintje, hoe heet je? Ik heet Hurley," zegt hij tot mijn verbazing. "Ik ben Kyky," zeg ik. "Wat doen jullie?" "Voetballen," antwoord ik. "Wil je meedoen?" vraagt Mark, natuurlijk, meteen. "Mij best," zegt de jongen en zodra hij een bal wegschiet moet ik bukken om hem te ontwijken. "Probeer op het doel te mikken," zegt Kevin de achter me staat. Ik had de bal kunnen ontwijken maar Kevin ligt op zijn rug op de grond terwijl de bal, alsof hij vastgeplajt zit met lijm, op zijn gezicht zit. Ik moet mijn lachen inhouden en heel even ben ik de brief van Marly en alles eromheen vergeten.