Deel 2: Wat doen we hier 'Alia_3'

Het blijft me verbazen hoe Gale zo snel zijn krachten weet te gebruiken. Nog maar pas hebben we ontdekt dat we met magie te maken hebben en nu kan hij al veel meer. Kijk maar naar hoe hij eerst per ongeluk die kracht gebruikte en nu al meer gericht. Ongeveer toch, we zijn niet zeker dat die magische maaltijd geen neveneffecten heeft en ook niet hoeveel kracht hij kan gebruiken.
Ik hoop dat het niet lang meer duurt voor we in mijn kamer aankomen, ik kan niet wachten om te zien of er voor mij ook zo’n steen is. Ik ben ergens wel jaloers op Jenny, waarom hebben we haar steen gevonden en de mijne niet? Ik mag niet klagen, we zijn alleen maar naar haar kamer gaan kijken. Gisteren heb ik ook niet heel zwaar mijn kamer verkend, ik was te gehaast om goed rond te kijken.
Eindelijk, daar is het einde van de tunnel, ik loop al naar voren, ik kan me niet meer inhouden om te zoeken. Zoeken naar wat eigenlijk? Is het weer een schilderij? Misschien is het wel een standbeeld of een wandtekening. Misschien nog iets anders of er is er helemaal geen steen.
Mijn boog heb ik stevig vast en de koker met pijlen schokt tegen mijn rug. Hopelijk vallen er geen pijlen uit. Ok, ik ben in de eerste kamer, maar ik ga meteen door naar de achterste kamer, ik verwacht dat het daar te zien zal zijn. Ik herinner me nog hoe mooi ik die schilderijen daar vond. De rest kan mij gelukkig ook nog volgen, iets minder snel maar toch, waarschijnlijk zijn ze niet zo opgewonden als ik, het gaat nu ten slotte over mijn kamer en misschien een steen die voor mij bestemd is.
Daar zijn de schilderijen, ik ga ze snel allemaal bekijken. Blijkbaar ben ik wel heel enthousiast, ik dacht dat het niet zo spannend ging zijn en dat ik mijn kalmte kon bewaren. Maar als we die steen vinden gaat dat invloed hebben op alles dat er nog te gebeuren staat.
Het eerste schilderij toont een vrouw die een pijl richting een beuk schiet. Tegen de beuk staat een klein jongetje met een appel op zijn hoofd. Gaat ze echt proberen om die appel te raken? Ze staat op ongeveer 300 voet, dat is best indrukwekkend als je dan de appel raakt, zeker als er wind staat. Maakt niet uit, de enige stenen die op het schilderij zijn aangegeven zijn rotsblokken dus niets wat te maken heeft met de steen die ik zoek.
“Al iets gevonden?”
Verschrikt draai ik me om, ik was de anderen al helemaal vergeten. Ze liepen niet even snel, maar waarschijnlijk zijn ze ook wel nieuwsgierig.
“Nee, nog niet, ik heb nog maar 1 schilderij bekeken. Het is wel een interessant schilderij, maar zonder afbeelding van een anders uitziende steen.”
Zonder iets te zeggen beginnen ze mee te zoeken, het lijkt wel een zoektocht naar een speld in een hooiberg. Hier zijn nog meer schilderijen dan bij Jenny en daar was het Gale die dat vreemde schilderij opmerkte, ik zag dan wel die steen, maar toch.
Langzaam maar zeker worden de schilderijen bekeken en de moed zakt me in de schoenen. Er zijn schilderijen bij die de moed van een vrouwelijke schutter tonen zoals in een oorlog, anderen laten de precisie zien van een doelwit raken op 200 voet.
Dan ben ik aan het laatste schilderij, maar ook daar is niets op te zien. Toch is het anders dan de andere schilderijen. Hier staat geen boogschutter op, maar een vrouw die ergens naar lijkt te wijzen. Ik volg de vinger en volgens mij wijst ze naar de overkant van de kamer. Omdat er niets anders opzit dan deze aanwijzing te volgen doe ik het maar. Aan de overkant van de kamer hangt ook een schilderij, maar dat hebben we al nagekeken. Deze heeft eigenlijk ook een afbeelding van een vrouw die ergens naar wijst. Daarstraks is me dat niet opgevallen omdat er nog te veel schilderijen waren die de steen hadden kunnen bevatten.
“Als er 2 schilderijen zijn die naar elkaar wijzen dan moeten we misschien naar het middelpunt kijken.” Hoewel Gale goede ideeën heeft, kon ik dit ook wel bedenken. In het midden van de kamer is niet echt een schilderij te zien, maar wel patronen op de grond. In het midden is een steen afgebeeld! Mijn eerste reactie is erop te drukken, maar natuurlijk gebeurd er niets, dan zou dat ook gebeurd zijn toen we erover liepen.
“Wat zijn die kringen die hier lopen?” Jenny merkt soms onnuttige details op.
“Geen idee, maar waarschijnlijk is het niets.”
Toch voel ik er even aan. Het lijkt alsof ik de kring voel bewegen, traag maar het heeft niet veel krachtnodig.
“De kring draait! Dus het is misschien toch iets.”
ik voel de goede moed terug tot leven komen. Misschien moeten we de kringen in een juist patroon zetten. Na een tijdje voelen heb ik 6 kringen ontdekt, telkens staan er andere symbolen op. Meer symbolen dan er cirkels zijn. Er zijn symbolen die terugkomen, een boog, een zwaard, een boek, een vuist, een kroon en een vreemde ster. De vreemde ster komt 2 keer terug, 1 keer in het centrum van de cirkels en een tweede keer in de derde cirkel. Daar staat de ster samen met andere vreemde symbolen, ik heb nog geen idee wat die betekenen
“Waarvoor staan die symbolen?” vraag ik aan Gale. Waarom zou ik moeite doen om het uit te vinden als dit volledig zijn terrein is? En ja hoor, hij weet het natuurlijk, we kennen elkaar net, maar ik heb het gevoel dat we al weten wat we aan elkaar hebben.
“Volgens mij staan de symbolen voor ieder van ons. Jij hebt een boog net als dit symbool, en Jenny heeft een zwaard, net als dat symbool. Een boek verwijst naar mij denk ik en die vuist naar Lolan. De kroon zou volgens mij enkel naar Ja’afar kunnen verwijzen, maar die draagt zelf nooit een kroon heb ik gehoord. Dus daar ben ik niet zeker van. Die 5-puntige ster kan ik niet thuisbrengen, ik denk dat ik het weleens gezien heb.”
“Ik wel!” antwoord Jenny, “Volgens mij wordt het een pentagram genoemd. Heeft er iemand een stuk papier?”
Ik heb geen idee wat een pentagram is, maar ik heb wel het gevoel dat ik het zou moeten weten. Ah, ik weet waar er papier ligt, in de kamer hiernaast bij de kast naast mijn bed. Snel loop ik erheen om het te halen, want Jenny lijkt echt te weten wat er nu moet gebeuren.
Als ik terug ben, zie ik dat Jenny wel een stuk houtskool gevonden heeft, van waar weet ik niet, maar het maakt ook niet uit.
“Kijk, dit is een pentagram”
Terwijl ze haar uitleg begint, tekent Jenny de vreemde ster op het papier.
“Een pentagram wordt onder andere gebruikt als symbool voor de heerser van de onderwereld, maar het heeft meerdere betekenissen en ik denk niet dat het voor dit staat. Verder staat het ook voor samenwerking of verbinding. De ster heeft 5 punten, en ik verwacht dat de 4 punten verwijzen naar ons en ons symbool. Het laatste punt zal dan verwijzen naar de kroon, maar waarom weet ik niet. Het lijkt alsof de kroon het toppunt is van de rest.”
Alles wat Jenny net heeft gezegd lijkt me logisch, maar hoe moeten we dan de figuren juist leggen?
“Lolan, jij hebt nog niets gezegd, hoe denk jij dat we dit moeten oplossen?”
Ik wil dat Lolan meewerkt, dit pentagram wijst inderdaad ons aan, dus dit wil zeggen dat we moeten samenwerken.
“Samenwerken, mij best, begrijpelijk dat jullie mijn kracht nodig hebben. Maar als we samenwerken, voor wat doen we dat dan?”
Ik probeer niet te laten zien hoe kwaad hij mij maakt, hoe kan hij nu dat we al zo veel gemeenschappelijke dingen hebben en toch nog denken dat we hem zouden gebruiken. Dikke nek is hij, maar hij heeft wel gelijk over wat we gaan doen, samenwerken aan wat?
“Je hebt gelijk Lolan, voor wat gaan we samenwerken, misschien heeft het te maken met dat pentagram?”
Ik negeer zijn rotopmerking compleet en blijkbaar is hij hierdoor van zijn stuk gebracht.
“Je moet geen ruzie proberen te maken Lolan, we zitten hier allemaal samen in, we hebben elkaar nodig, wij jou evenveel als jij ons.”
Gale is een echte diplomaat, hij weet de juiste woorden precies te kiezen om alles naar zijn hand te zetten. Dat is zowel goed als slecht, maar nu doet hij er goed aan.
“We kunnen terwijl we nadenken elk onze krachten uittesten?”
“Welke krachten? Gale is toch de enige die speciale krachten heeft? Het enige wat ik kan is boogschieten.”
Dat is het Alia, jij kan boogschieten, ik zwaardvechten en Lolan krachtpatsen. We kunnen het alle 3 proberen te oefenen en zo tot rust komen. Vooral jij en ik, want ik heb begrepen dat je die boog nog niet lang hebt?’
“Nee inderdaad, ik heb mijn boog nu ongeveer 6 maanden, sinds mijn pleegvader overgegaan is naar het niets, jij je zwaard ook niet dan?”
De jongens kijken toe zonder dat ze iets kunnen zeggen of doen, dat is eigenlijk wel grappig. Minder grappig is het gezicht van Jenny, ze staart droevig naar haar zwaard.
“Ik heb dit zwaard gekregen de dag voor ik moest vertrekken thuis, weg van mijn ouders. Het is een heel mooi zwaard en ik ben er blij mee, maar ik vind het zo stom dat dit mijn verjaardags- en afscheidscadeau tegelijkertijd was.”
Ik had het misschien niet mogen vragen, maar om uit te zoeken wat er precies aan de hand is moeten we wel zo veel mogelijk tegen elkaar vertellen. Als we eerlijk zijn natuurlijk. Jenny wil er blijkbaar niet verder op doorgaan, want ze blijft zwijgen, zelfs wanneer Gale iedereen weg stuurt.
“Ik stel voor dat we allemaal naar onze eigen ruimte gaan om te trainen. Ik heb gezien dat er bij jou in de kamer een slagpop staat om met je zwaard op te oefenen Jenny, en bij jou Alia, in de vorige kamer staat een roos, je kan hem zelf plaatsen hoe je wil. Ook jij Lolan hebt iets staan, een soort zak die aan een touw naar beneden hangt, ik denk dat het gemaakt is om op te slaan. Bij mij staat er een boekenkast en ik denk dat ik kan gaan uitzoeken hoe ik mijn krachten verder kan ontwikkelen.”
“Jij hebt een scherp observatievermogen Gale, maar vergeet vooral niet om over de symbolen na te denken.”
Verbazingwekkend hoeveel Gale heeft onthouden van wat zich waar bevindt, maar het is belangrijker om de symbolen te ontdekken. Ik wil ook weten wat er gaat gebeuren als je die kringen juist legt.
Allen vertrekken we naar onze eigen ruimte, ik moet me natuurlijk niet veel verplaatsen maar toch. Als ik pijlen schiet dan kan ik tot rust komen. Eigenlijk wel leuk om eindelijk terug alleen te zijn. Het zijn 3 leuke mensen, maar ik ben een tijdje alleen geweest met mijn dierenvrienden dus dit doet wel goed, ik ben het gewoon.
Gale ziet alles wel snel staan, net zoals hij zei staat er in de andere kamer een roos. Ik zet de roos in de gang in de ene gang en ik ga aan de andere kant van de kamer staan. Ik denk dat er zo’n 65 voet afstand is. Ik leg mijn eerste pijl aan en sluit mijn ogen. Voorzichtig doe ik ze terug open zodat ik ook in gedachten het doel volledig voor ogen heb. Mijn eerste pijl vliegt weg en binnen de tel is hij in het doel, recht in het doel. Wat een geweldige rust, Lolan’s idee om te oefenen en zo tot rust te komen was geweldig. Ik mag niet vergeten om hem straks te bedanken. Terwijl ik mijn volgende pijlen afschiet gaan mijn zorgen over de brief en al het andere langzaam weg.