De Regen ~1.0~

Ik staar uit het raam, de lucht is grijs en ik verwacht regen. Ik kan het niet meer zien. Al dagen zitten ik en mijn 5 broers en zussen binnen omdat we simpelweg zouden verdrinken als we ook maar één stap naar buiten zouden zetten. Laat ik mijn familie voorstellen. Ik heb 2 jongere zusjes, El en Mathilda van 7 en 11, 1 jonger broertje, Cas van 3, en 2 oudere broers genaamd Sean en Mike, van 17 en 20 jaar oud.
Het is fijn om zo veel familie om je heen te hebben. Maar tegelijkertijd weer niet. We zitten elkaar constant op de lip. Zoals nu. Op dagen dat je het huis niet kunt verlaten. De straat staat nog blank van vanochtend en ook nu hoor ik weer regendruppels op het raam naast me kletteren. Ik pak een boek van de grond en sla het open. Ik doe niets anders dan lezen de laatste tijd. Me verdiepen in andere werelden, andere personen. Verdwijnen in een wereld die niet als de onze is. Weg van de harde realiteit.
Inmiddels regent het harder en het water op straat stijgt weer. De putjes kunnen het al lang niet meer aan, en af en toe komt het water omhoog gegorgeld in de douche of in de wc. Ik leg het boek neer en sla de deken van me af. Op blote voeten loop ik de kamer uit, naar beneden, terwijl er buiten iets belangrijkers gebeurt. Iets waarvan ik het nooit voor mogelijk had gehouden.