Punt 26

Steeds werd Fauve fantastischer en ik had zelfs de indruk dat ze ergens toenadering probeerde te zoeken. Het contact tussen ons was nooit enorm intiem, maar toch leken onze lippen zich steeds vaker minder ver van elkaar te bevinden. Het was alsof onze lippen twee zwakke magneten waren met tegengestelde polen. Ze trokken elkaar aan maar dan heel langzaam. En natuurlijk wilde ik niets liever dan dat mijn lippen zich op de haren zouden bevinden maar die dag zou nog komen. Eigenlijk was heel deze toenadering een trage kus. Alleen duurde het moment waarop je aarzelend naar elkaar toebeweegt gewoon langer. Fauve deed me verlangen naar het leven en ze deed me inzien dat echte liefde iets kostbaar was en dat je het moest koesteren. Het kon me niet schelen hoe lang ik zou moeten wachten op Fauve, zolang ik bij haar was, was ze dit volledig waard. Zij was alles waard.
Fauve en ik leken bijna onafscheidelijk. De laatste paar weken, sinds ons avontuur in de vijver zagen we elkaar dagelijks. Het was niet echt een afspraak maar het was gewoon zo. We zagen elkaar in het park of in het caféetje bij Jason. Soms spraken we af bij de rots en dan wachtte ik op Fauve voor ik me op de rots begaf.
Maar vandaag was specialer. Vandaag zou Fauve hierheen komen en hoewel ik haar door en door kende en ik me bijna nooit schaamde wanneer ik bij haar in de buurt was, voelde ik nu de zenuwen al vanaf de ochtend opborrelen. Het was alsof ik haar terug voor de eerste keer ging ontmoeten. Mijn benen voelden als twee jellypuddings die elk moment konden instorten. Bovendien wist ik niet of ik nu net moeite moest doen om het gezellig te maken door bijvoorbeeld kaarsjes neer te zetten en een schaal koekjes op de tafel of ik gewoon alles moest laten zoals het was. Ik wilde immers niet de indruk wekken dat ik een hele dag bezig was geweest met mijn appartement een beetje gezellig te maken. Langs de andere kant wilde ik haar ook niet afschrikken door de rommel die zich hier bevond. Ik wandelde heen en weer alsof ik voor een dilemma stond en iemands leven er vanaf hing en besloot na mijn tiende keer dat ik buiten op haar zou wachten. Ik wandelde door mijn deur en wilde net de trap afwandelen toen ik een vrolijke stem 'hoi' hoorde zeggen. 'fauve', zei ik. 'ik wilde je net gaan opwachten'. Ze trok me in een knuffel en ik kon de heerlijke geur van vanille ruiken die in haar haren verstopt was. Ze lachte even. 'een oude man liet me binnen'
'hoe gezellig', zei ze terwijl ze in mijn appartement stond. Ze wandelde naar de zetel en liet zich meteen neervallen tussen de vele kussens. 'harry dit is echt het schattigste appartement ooit'. Ik glimlachte en keek hoe Fauve zich thuis leek te voelen tussen deze kleine prulletjes en meubels die zich te dicht op elkaar bevonden. Ik vertelde haar dat ik de meeste meubels van mijn grootmoeder had gekregen en dat alles er daarom nogal ouderwets uitzag. Ook vertelde ik haar dat ik elke dag mijn voet stootte aan een van de spullen die hier op de grond stonden en ze lachte. We praatten verder over meubels en over vroeger en Fauve vertelde me dat haar ouders haar nooit alleen durfden te laten voor een aantal minuten omdat ze aan allerlei knopjes die ze kon vinden, begon te draaien waardoor de oven bijvoorbeeld ineens opstond of de wasmachine. Ik glimlachte en zei dat ze hier wel aan de knopjes mocht draaien als ze dat wilde. We hadden heel de avond gelachen en toen het tien uur was, stond Fauve recht. Ik knuffelde haar maar ze lachte en nam mijn hand vast. 'ik ben nog niet weg, gekkie'. Ze trok me mee naar het balkon en wees met haar vinger naar de zon. 'ik kijk elke dag naar de zonsondergang', zei ze zacht. 'het is overal zo anders en toch blijft het magisch'. Het was fantastisch om te zien hoe Fauve zo gefascineerd kon zijn door de wereld. Ze was blij met alles dat het leven haar had gegeven en dat was wonderbaarlijk. Ik ging achter haar staan en legde mijn armen rond haar middel terwijl ik mijn hoofd op haar schouder legde. 'je hebt gelijk, dit is magisch' zei ik zacht en ik drukte mijn lippen op haar wang.

---

Zoals ik al had gezegd is puntkomma genomineerd voor beste verhaal op Q Fanfiction.
Dus als jullie willen stemmen: hier is de link klik
Ik ben jullie alvast eeuwig dankbaar, echt jullie zijn fantastisch net als Fauve en jullie verdienen allemaal iemand die zo veel om je geeft als harry.
Oh ik ga proberen deze week te schrijven maar ik ben op vakantie dus ik weet niet hoe het zit met wifi.