10 - Decidability

      Een tikkeltje tegen mijn verwachtingen in, klonk er om half negen een wekker door mijn kamer, waardoor ik chagrijnig naar de muur tegenover me moest strompelen om op de knop te slaan.
      Nadat ik me omgekleed had en naar buiten stapte, kwam ik Alan tegen op de gang. Hij begroette me en liep een stukje met me mee, waarna hij glimlachte, "Hey, heb je de andere afdelingen van Moogle eigenlijk al gezien?"
      "Uh ja, soort van. Het was eerder snel door alle kamers wandelen dan echt zien."
      "Oké mooi, want ik heb namelijk dit! Ik ben vrijwilliger bij een aantal andere groepen, ik kan je een extra rondleiding geven." Hij liet me een pasje zien, waardoor ik verward opkeek en met mijn hoofd schudde, "Eigenlijk moet ik vandaag dringend naar buiten..." ...om mijn vrienden over jullie gedoe te vertellen, maar dat zei ik natuurlijk niet hardop.
      Alan zuchtte en zette zijn bril aan, waarna hij naar me keek, "We kunnen naar het softwaregedeelte...!"
      "Zit je nu mijn interesses tégen me te gebruiken?! Ik dacht dat ik uit het systeem was verwijderd!" Ik gromde en keek door mijn bril in een spiegel, waardoor ik inderdaad mijn eigen info zag. Alan lachte en haalde zijn schouders op, "Moogle heeft heel veel back-ups. Héél véél. Ik meen het, echt iedere vijf minuten wordt er een nieuwe gemaakt. Je had vast het ongeluk dat je jezelf tegelijkertijd met de back-up probeerde te verwijderen."
      "Ugh!" Ik wapperde met mijn handen in het rond, maar het was niet alsof ik er nu nog iets tegen kon doen, "Ach, ze hebben wel een solide systeem neergezet..."
      "Nou ja, jij hebt het gehackt. Als enige! Waarom dacht je dat ze je zo snel mogelijk uit het experiment wilden halen? Je had alles kunnen verpesten! Je hebt geluk dat ze potentie in je zagen, anders hadden ze je eruit gemieterd! Dit hele gedoe is opgezet omdat er geen plek meer in speciale inrichtingen was. Moogle beloofde met een oplossing te komen. Als dit product onsuccesvol blijkt te zijn, wordt het niet uitgebracht en komen bijna al die mensen op straat te staan, zonder enige vorm van hulp. Er worden echt miljoenen in dit experiment gestoken."
      "Is dit alles dan niet heel drastisch? Als dit product niet werkt, verliest Moogle toch zijn reputatie...?"
      "Maar het werkt?" Alan keek me aan alsof ik een onserieuze opmerking maakte, "De aanpassingen die we dagelijks maken, zijn minimaal. Daardoor kunnen er geen enorme uitschieters zijn. Het systeem is onkraakbaar, en dat moet het ook zijn. Moogle heeft veel vertrouwen in dit product. Je merkt zelf toch dat het werkt?"
      "Is het signaal dan niet makkelijk te onderscheppen? Het leek me draadloos, dus er moet iets zijn dat het tegen kan houden?"
      "De overige commando's kúnnen onderschept worden, met wat moeite, dat wisten we al, maar het initiële signaal is onmogelijk te blokkeren. Als dat gebeurt, breekt de hel los. Een mogelijke manier is om de frequentie die wij uitzenden om te keren als een soort anti-frequentie, zodat die het signaal nullificeert, maar de code we wij uitsturen is versleuteld en niet buiten Moogle bekend. De kans dat iemand met zoiets komt, is erg klein, vooral binnen de experimentele fase waar we nu in zitten."
      "Aha..." Ik beet een tikkeltje zenuwachtig op mijn lip. Ik moest dit nieuws echt op tijd naar Zack zien te krijgen. Alan glimlachte opnieuw en zwaaide weer met zijn pasje, "Nou, wil je?"
      "Weet je, misschien morgen. Ik wil eigenlijk nog een dagje aan het werk om goed gewend te raken aan al die functies, nu ik dat alles nog heel interessant vind om te doen."
      "Haha, oké, ik snap je. Dat veldwerk wordt snel saai, daarom ben ik ook vrijwilligerswerk aan het doen hier. Ik kom je nog vervelen tijdens het ontbijt, maar daarna laat ik je wel met rust... tot morgenochtend!"
      Ik lachte een beetje moeilijk en besloot maar samen met hem mijn bakje cornflakes op te eten, omdat hij me anders helemaal niet meer zou laten gaan.

      Het was alweer bijna middag toen ik me richting Zacks groepje begon te verplaatsen. Aangezien ik nog best paranoïde van Moogle was, had ik besloten om toch gewoon te gaan lopen, in het geval dat Moogle mijn podroutes ook op kon slaan. Voor de zekerheid had ik die verlammingsknop ook maar thuisgelaten, want nog zo'n voorval zou minder accidenteel voorkomen dan die situatie van gisteren.
      Ik schrok me bijna te pletter toen ik de deur wilde openen en Zack hem bijna in mijn gezicht gooide, maar hij schrok pas toen hij tegen me aan stootte. Eventjes vroeg ik me af waarom hij zo verward rond zich keek, maar toen schoot het me te binnen. Ik deactiveerde mijn onzichtbaarheid en hij begon opgelucht te zuchten, waarna hij me binnenliet.
      "Victoria heeft misschien die pin gekraakt-"
      "Ik moet je iets vertellen-"
      Eventjes keken we elkaar schaapachtig aan, aangezien we die twee zinnen in koor zeiden, maar toen maakte Zack een ongemakkelijk handgebaar, "Vertel dan!"
      "Oh, uh...!" Ik was nog een beetje wazig door al dit gedoe, maar toen herstelde ik mezelf weer, "Ja, uh. Je mag die pinnen niet kraken. Die zijn belangrijk."
      "Hoezo?"
      "Nou, kijk. Wij zijn allemaal psychisch gestoord en die pinnen zorgen ervoor dat we dat niet zijn. Het experiment is om te testen of die dingen werken."
      "Waar heb je dat vandaan?"
      "Moogle. Een medewerker vertelde het me."
      "En je gelooft dat? Je komt vers uit dit gedoe, natuurlijk moeten ze je geruststellen." Hij keek me aan alsof ik dom was, waardoor ik een beetje fronste. "Het was een normaal iemand die het zei, niet een van de leiders van het experiment of zo. Daarnaast hoorde ik gisterenavond hetzelfde."
      "Alsnog. Waarom weet ik er dan niks van?! Ik heb zelf bij Moogle gewerkt, weet je nog? Dit programma is om hun kansberekeningen uit te testen, om te zien of ze mensen in hokjes kunnen duwen op basis van hun speelgoedkeuze als baby's!"
      "Misschien hebben ze je geheugen aangepast? Of misschien dacht je dat het dat was... terwijl dat niet was...?"
      "Vertrouw je hen nu eerder dan mij?! Zij willen er gewoon voor zorgen dat jij je eventuele handlangers overtuigt om met dit gekraak te stoppen! Zij vinden het een kleine moeite om duizend mensen om te kopen zodat je overal hetzelfde verhaal hoort!" Hij verhief zijn stem en keek me aan alsof ik echt iets flink fout had gezegd, waardoor ik een stapje achteruit deed en me verontschuldigde. Mijn bril gaf aan dat Zacks status onbekend was en ik wist niet waar ze allemaal mee bezig waren geweest sinds ik weg was gegaan. Voor nu kon ik niet bepalen welk verhaal juist was, aangezien Zack aan mijn zijde stond, maar Alan mij geen persoon leek die me zoiets enthousiast vertelde omdat hij me wilde manipuleren, ook al kwam Zacks moeder met het originele verhaal. Daarnaast had ze wel videobeelden die niet makkelijk te vervalsen leken.
      "Wat is er aan de hand?" Nhean kwam gelukkig al de gang op, waardoor hij me van deze situatie kon redden, "Ah, Jasmyn! Kom binnen, we zijn al druk bezig."

      "Dus. Waar zijn die blauwdrukken?" Amrit besloot me meteen weer aan te vallen met zijn verwijten, maar dit keer had ik een duidelijk antwoord, "Morgen krijg ik toegang tot de softwareafdeling. Mijn bril kan beelden opnemen, dus ik zal je de video laten zien." Ik glimlachte zodra dat hem geruststelde.
      "Oké, ik ga het nog een keer proberen." Victoria prutste aan een nieuw apparaat en drukte op een knop, waardoor ik opeens hoofdpijn kreeg en me echt niet goed voelde. Het scherm van mijn bril begon rood te knipperen en er kwam een alarm uit, waardoor Victoria het snel weer uitzette en bezorgd naar me keek, "Gaat het?"
      "Ging goed, Vic, zet hem de volgende keer maar nog harder!", riep Zack expres om mij te stangen, waardoor Kiara hem een duw gaf en mijn kant op kwam, "De eerste keer komt als een klap, we zijn al de hele ochtend bezig met verschillende instellingen. Ik neem aan dat Moogle jouw pin ook terug op fabrieksinstellingen heeft gezet. Was dat signaal onaangenaam?"
      "Soort van, dat was geen goede instelling van dat apparaat..." Ik zuchtte en ging zitten, waarna ze naast me neerplofte en knikte, "Dat was niet echt geweldig nee. Mag ik die bril nog eens zien, Jasmyn?"
      Ik kreeg het gevoel dat ze niet echt om mijn welzijn gaf en eigenlijk alleen voor mijn bril naar me toe kwam, maar ik gaf hem toch af, waarna ze hem opzette en wat met de opties leek te spelen. Ze leek in zichzelf te lachen toen ze, waarschijnlijk, naar de interesses van anderen keek, maar toen ze voor de spiegel ging staan, werd ze weer stil. Ze veegde nog wat met haar vingers in de lucht, maar toen waarschuwde Victoria voor de volgende lading.
      Meteen hoopte ik dat ze hem snel afzette, want opnieuw voelde ik me niet goed, maar toen ik vanuit mijn ooghoeken naar Kiara keek, zag ik dat ze nog steeds stil voor die spiegel stond. Plotseling ging mijn bril weer af en schrok ze wakker, waardoor ze onze kant op kwam en snel Victoria's ding uitzette. Zack zuchtte toen ook zij even geen zin in dat pin-gedoe had.
      "Ik denk dat ik genoeg weet over de werking," mompelde ze voorzichtig terwijl ze me de bril weer terug gaf, "Dat apparaat van Vic lijkt geen goed effect op jou te hebben, ik denk dat je vandaag maar beter je eigen ding kunt doen zodat we dit af kunnen maken."
      "Maar-"
      "Het gaat je niet lukken om ze nu over te halen. Ze zijn te koppig." Met een glimlach duwde ze me half de deur uit, "Hou jij je maar bezig met je eigen rol."
      "Oké dan..." Ik zuchtte en besloot maar te gaan, waarna Zack nog iets naar me riep, "Onthoud voor welk team je speelt. Alles lijkt nu nog goed te gaan, maar je zal snel voor een kant moeten kiezen! Twijfel kunnen we nu niet echt gebruiken, vooral niet als je tussen ons en de vijand twijfelt!" Voordat de deur dicht ging, zag ik het groepje hem nog verward aankijken, maar ik nam aan dat hij het vuur nu al aangewakkerd had.
      Fijn. Dan kon ik me nu weer helemaal opnieuw bewijzen, zeker als zelfs Zack me zo vijandig toesprak. Gelukkig leek Kiara nog sympathiek tegen me te zijn... Ik hoopte dat ik de rest nog kon vertellen over het experiment, aangezien ik het gevoel had dat Zack zijn versie flink zou overdrijven. Waarom begon ik Zack nu eerder als slechterik dan als held te zien? Hij was mijn beste vriend en hij had me geholpen om zo ver te komen. Ergens voelde het fout om hem in twijfel te trekken...
      Ach ja, in ieder geval had ik morgen mijn gratis toer door Moogle's afdelingen, waar ik vast wat informatie uit kon halen. Dat was weer iets positiever dan deze bende waar ik nu weer in was beland.