CirCles, scène 1.

Geen beeld, alleen geluid: onverstaanbaar geschreeuw/ruzie

Een harde klap gevolgd door een pijnlijke kreun van de vrouw en het dichtslaan van een deur.

EXT., JIM’S HUIS, NACHT

Jim, een lange jongen met kort stekelig haar, staat voor de deur van het huis waar zijn moeder hem net uitgegooid heeft. Rusteloos en Vervuld van woede kijk hij om zicht heen. Hij graait in zijn broekzak naar zijn mobiele telefoon.

INT., JOEY’s HUIS, JOEY’S KAMER, NACHT

Op een nachtkastje gaat een mobiele telefoon af. Na een paar seconden reikt Joey’s hand van onder een hoop dekens naar de telefoon. Joey een kleine jongen met lang, slordig haar, neemt slaperig op.

Joey legt de telefoon neer, draait zich om in zijn rommelige bed en slaapt verder.

EXT., JIM’S GARAGE, NACHT

Een vieze injectiespuit wordt samen met wat andere rotzooi in een rugzak gegooid.

Jim opent zijn garage deur, haalt zijn fiets tevoorschijn en fietst uit beeld.

EXT,. WIJK, NACHT

(start: opening credtis)

We volgen Jim. Hij lijkt een stuk kalmer, er verschijnt af en toe zelfs een doffe glimlach op zijn verder emotieloze gezicht dat word verlicht door de voorbijgaande straatlantaarns.

(eind: opening credits)

EXT., JOEY’S HUIS, NACHT

Jim stapt af en zet zijn fiets tegen de muur van Joey’s schuurtje.

INT., JOEY’S HUIS, JOEY’S KAMER, NACHT

Joey’s slaapkamer wordt door enkel een bureaulampje verlicht. Joey, slaperig en lichtelijk geïrriteerd, zit op de rand van zijn bed en kijk toe terwijl Jim zijn rukzak op een kale mattras neer gooit en er zelf, op zijn rug, op gaat liggen. Even blijft het stil. En dan…

Jim is even stil. Hij blijft naar het plafond staren en zegt uiteindelijk:

Jim haalt zijn neus op.

Stilte. Joey wrijft in zijn ogen, kijkt even nadenkend rond, zucht en gaat onder de dekens liggen met zijn rug naar Jim toe. Jim blijft naar het plafond staren. Het lampje gaat uit en het laatste beetje licht dat op Jim’s gezicht viel verdwijnt.

(Titel: CirCles)