Hoofdstuk 8

~De camera draait mee met waar ik mijn blik op richt. Ze zijn net op tijd, zodat we allemaal kunnen zien hoe het meisje van district 12 zich van haar platform boven op de mijnen werpt. Ze spat in duizenden stukjes uit elkaar en ledematen vliegen alle kanten op. Dan, op het moment dat iedereen totaal in zijn greep is door de gebeurtenis, gaat de gong en spring ik van mijn platform af. Ik ben de eerste die in beweging komt en spurt op de hoorn af. Tegen de tijd dat ik daar ben lijkt iedereen zich pas te beseffen dat ze ook iets moeten doen. Als de eerste beroeps bij de hoorn komt ben ik al meters ver weg met mijn buit op zak en ik ren ik over de zanderige vlakte richting het gedeelte met de meeste bomen ter beschutting. Ik geef mezelf een inwendig schouderklopje. Dat was een goede actie van mij. Dan laten ze beelden zien van het bloedbad die ik zelf nog niet gezien had en ze zijn nog afschuwelijker dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik zie hoe de tributen van 1,2 en 4 als automatisch samen beginnen te werken en willekeurige tributen beginnen af te slachten. Ik zie hoe de overige tribuut uit 12 maakt dat hij wegkomt en de tributen uit 3 en 6 mengen zich in het bloedbad. De vrouwelijk tribuut uit 11 krijgt een mes in haar rug als ze probeert te vluchten. Ze laten alleen de ‘hoogte punten’ zien en ik zie vooral heel veel bloed, messteken en dode lichamen. Het is afschuwelijk om naar te kijken, maar ik weiger toe te geven, dat is precies wat ze willen. Dus ik houd vol totdat het bloedbad voorbij is. Dan laten ze mij zien, terwijl ik de doden tributen tel. Dat zijn er acht. Alle beroeps hebben het bloedbad overleefd. De tributen uit 3 en 6 zijn allemaal dood. De mannelijke tributen uit 5 en 9 zijn ook dood, inclusief het meisje uit 11 en natuurlijk die uit 12. Dan volgen er verschillende beelden door elkaar heen. De beroeps die de mannelijk tribuut uit 11 en 10 doden. Dan kom ik weer in beeld en laten ze de achtervolging tussen mij en het meisje uit district 8 die me vond toen ik mijn water vulde bij de rivier. Ze laten zien hoe ik me abrupt om draai zodat ze op me af kom en haar been af hak zoals ik dat ook bij de bomen in ons district deed. Dan schakelen ze door naar de grote brand en hoe ik me bijna uit mijn boom laat vallen. Hoe ik ren en mijn onderarm flink verbrand en hoe het meisje uit district 9 levend verbrand wordt. Dan laten ze een gevecht zien tussen de beroepstributen en de tribuut uit district 5. Eigenlijk is het niet echt een gevecht, want ze laat een nest met bloedzoekers boven op de beroepstributen vallen en maakt dan dat ze weg komt. Hierdoor kijkt ze echter niet uit waar ze loopt en wordt ze neergeschoten door mijn districtgenoot. Luvik. Door haar daad komen echter wel de tributen uit 2 om en de jongen uit 4. Hierdoor wordt de druk bij de beroeps te groot en besluiten ze uit elkaar te gaan. Dan zitten we bij de laatste 8 en komt er een feestmaal, waar ik niet naar toe ging. De beroepstributen gaan echter allemaal wel, maar besluiten nog een laatste keer hun krachten te bundelen. Hierdoor doden ze de overgebleven tribuut uit 8 en 10. De beroeps besluiten hier weer op te splitsen en elkaar niets te doen, maar zodra het meisje uit 1 verdwenen is besluit de jongen uit 1 zich om te draaien en werpt hij een mes richting het meisje uit 4. Beroeps of niet, ze blijven sluw. Het is afschuwelijk om te zien hoe hij zijn eigen pact zo verraad. Maar dan komt het gevecht tussen mij en de jongen uit 12 en dat wil ik eigenlijk helemaal niet zien. Ik zie hoe de jongen met een vastberaden uitdrukking op zijn gezicht de grote steen in mijn richting gooit en ik zie hoe ik met een paniekerige uitdrukking mijn bijl in zijn richting smijt. Onbewust voel ik even aan mijn neus als ik zie hoe de steen hem verbrijzelde. Hij doet geen pijn meer en ze hebben hem weer in zijn originele staat terug gezet. Op de beelden gutst het bloed uit mijn neus en ik zie hoe ik hem dicht knijp met een gepijnigde blik op mijn gezicht. Dan gaat het kanon af. Ik zie hoe ik verwilderd om me heen kijk en ik herinner me nog dat ik even niet meer wist wat ik moest doen. Dan, heel resoluut, trek ik mijn bijl uit het voorhoofd van de jongen uit 12 en spurt ik weg, mijn vingers nog steeds tegen mijn neus gedrukt in de hoop het bloeden te stoppen. Dan zie ik hoe mijn districtgenoot vermoord wordt door het meisje uit 1 in een man tot man gevecht. Luvik weet haar aardig te verwonden, maar een valse, maar goede gooi van haar mes zorgt voor de dodelijk verwonding. Het enige wat ze nog doet is het mes uit zijn borstkas trekken en dan is ze weg. Tranen springen in mijn ogen als we in de volgende paar minuten moeten toekijken hoe mijn districtgenoot meer en meer bloed verliest. Hij wordt bleker en bleker en ik kan het niet aan om te zien hoe lang zijn lijdensweg is, maar dan is het eindelijk voorbij. Ik moet een paar keer diep ademhalen om mezelf tot orde te roepen en druk mijn hand tegen mijn mond aan. Ik denk niet dat ik nog meer aan kan, maar het is nog niet voorbij.~