Hs 27 Arrie

Ik moet lachen om wat Mem zegt. Ze kijkt me meteen boos aan. "Het is echt niet grappig dat ik een loner ben," zegt ze gekwetst. "Dat is toch zeker een grapje," zeg ik verbaasd. Kyky kijkt rustig naar ons gesprek. "Nee," antwoord Mem droogjes. "Ik denk van niet. Je hebt Torch, maar niet hem alleen. Je hebt ook Kyky en mij nog," zeg ik zelfverzekerd. Mem kijkt me bedenkelijk aan. "En heel Raimon," komt Mark tussenbeide, die kennelijk alles had gehoord. Ik zie een paar jongens instemmend knikken. "Mij ook," zegt Xavier. Kyky en ik kijken hem verbaasd aan. "We hebben vrede gesloten," zegt hij, met een zucht. ''Echt?" Vraagt Mem, als ze haar ogen een tikkeltje verlegen naar beneden slaat. ''Natuurlijk,'' zeg ik, terwijl ik mijn arm om haar heen sla. ''Toch Kyky?'' Ze knikt. ''Zeker. Wij zijn er ook voor je. Je hoeft Claude niet te missen.'' Mem kijkt eerst verbaasd -betrapt-, maar slaat dan haar armen over elkaar heen. ''Hoe bedoel je? Ik mis Claude niet! Ik vind het gewoon jammer, dat ik hem niet meer zo veel zie.'' We lachen. ''Ach toe, je kunt je gevoelige kant toch ook wel een keer tonen?'' Lach ik voorzichtig. Mem kijkt me raar aan. "Kom eens, twinnies onder elkaar," zeg ik als ik naar Mem gebaar dat ze mee moet komen. Ik ga apart met haar staan en kijk of niemand meeluistert. "Nu wil ik het weten, waarom sluit je je gevoelens buiten?" vraag ik direct. "Hoe bedoel je?" krijg ik terug. "Het is dan misschien wel al een paar jaar aan de gang, ik zie het echt wel en nu wil ik weten waarom," zeg ik resoluut. "Omdat gevoelens je alleen maar pijn kunnen doen," zegt ze nors. "Maar je moet ze eruit laten want anders dan komt het al helemaal niet goed. Je kropt het op en dat is niet goed," zeg ik. Ik zie tranen in haar ogen komen. "Als je iets kwijt wilt kun je me vinden," zeg ik. Ik zie een traan over haar wang lopen en knuffel haar. Dan voel ik dat mijn mauw nat word en als ik opkijk zijn Mems ogen rood. "Gaatie weer?" vraag ik. "Ja, bedankt. Als ik eerlijk ben mis ik Claude heel erg," zegt ze. Ik knik als teken dat ik het begrijp. "Wat gebeurd er hier?" hoor ik achter me. Ik kijk om en zie Shawn staan. Mem gaat onrustig met een van haar vele uitstekende plukjes haar spelen. Ik kijk haar aan en dan naar Shawn. "We hadden gewoon een Twin momentje," zeg ik als ik weg loop. "Laat me niet lonely!" roept Mem me nog na maar ik sluit me aan bij Kyky en de rest.

Het feest is voorbij en we hebben allemaal een rare uitnodiging van coach Hillman gekregen, morgen om half tien bij het clubhuis, Xavier blijft slapen en daarna is ook hij uitgenodigd. 'Waarom zou hij ons hebben gevraagd om te komen?' Vraag ik. "I don't know, dat weten we alleen maar morgen," zegt Kyky als ze wegloopt. Mem is druk in gesprek met Shawn en heeft mijn vraag waarschijnlijk niet eens gehoord. Ik kijk om me heen en zie Nathan bij de jongens staan. Ik ga erbij staan en net op dat moment stelt Mark de vraag die mij dwarszit. Ik kijk op en aan de gezichten van de rest te zien weten hun het ook niet. Ik kijk om me heen en zie coach Hillman wegglippen. Kijkend dat niemand hem ziet. Ik tik Mark aan. "We volgen hem," zeg ik als we achter hen aan gaan. "Waarom glippen jullie weg?" vraagt Nathan. We gebaren dat hij stil moet zijn en daarna wijzen we op coach Hillman. Hij zit te wachten op een stenen muurtje, het is verlaten op ons na, er is een muur, nog een muur, een garagepoort en een open plek, waar wij staan. Dan komt er een jongen met paarse haren, het leek wel opgestoken of zo, en een kan in zijn hand aangelopen. Hij gaat met coach Hillman trainen!

Na... Uuuhmmm... Heeeeeeeeeeel lang geeft de jongen het op. "Niet opgeven, doorgaan," zegt coach Hillman alleen maar. "Ik kan het niet," zegt de jongen als hij gefrustreerd tegen de bal aan trapt. Dan begint coach Hillman een hele serenade waarom hij hem heeft uitgekozen of zoiets, het komt erop neer dat ze beiden bij een bende hebben gezeten. Ik zet grote ogen op als ik dat hoor. Mark heeft ook grote ogen en Nathan slaapt. Ik wek hem voorzichtig. "Wie? Wat? Waar is het gebeurt?" vraagt hij gedesoriënteerd en duf. "Kom mee," antwoord ik alleen maar en zo sluipen we weer weg.

De volgende ochtend is de ochtend van de waarheid, waarom heeft coach Hillman ons geroepen. Ik kijk bedenkelijk voor me uit als ik tegen iemand op bots. "Kijk eens uit!" klinkt een schorre stem. Ik kijk voor me en zie een jongen, hij ziet er... zwart uit... Als dat kan. Hij heeft bruine haren met een witte streep erin en kijkt me aan alsof ik minder dan hem ben. Wat dus niet zo is. "Sorry, ik zag je niet," zeg ik verontschuldigend. Ik moet wel netjes blijven. "Dat merkte ik," zegt hij nors en hij stapt het clubhuis in, dit meen je niet! Ik loop achter hem aan en ga aan de andere kant van het clubhuis staan. Ik heb nu al een hekel aan hem.