Hoofdstuk 18: De woestijn

Die nacht had Plusle niet goed geslapen. Ze zat telkens met haar hoofd bij Minun. Ze wist zeker dat hij niet te vertrouwen was. Anna kreeg door dat Plusle niet lekker in haar vel zat. Ze liep naar haar partner Pokémon toe en gaf hij wat te eten. Vanessa was nog niet wakker. Anna zette rustig het ontbijt klaar en ze wachtte tot Vanessa uit haar tent zou komen. Vanessa kwam uit haar tent en ze begonnen met eten.

Niet veel later gingen ze verder. Anna had haar ei schoon gemaakt en weer terug in haar tas gedaan. Ze vroeg zich af wat er uit het ei zou komen. Anna en Vanessa kwamen aan bij een groot woestijn achtig gebied. ‘Ik denk dat we hier doorheen zullen moeten.’ zei Anna met een zucht. ‘Kom op Anna, je bent geen watje.’ zei Vanessa. Ze liep zelfverzekerd het zandgebied in. Anna zette één stap in het gebied en er kwam direct al een Pokémon uit de grond. De Pokémon keek haar boos aan. Hij stond op het punt om Anna aan te gaan vallen. Snel sprong Plusle voor haar trainster. Ze deed een elektrisch type aanval, maar het had geen effect. De Pokémon was nu nog bozer en kwam nog sneller op hun af. Anna wist niet wat ze moest doen. Ze pakte één van haar Poké-Balls en liet één van haar Pokémon eruit komen. Het was Oddish. Oddish deed snel Sleep Powder. De Pokémon viel in slaap en Anna, Plusle en Oddish konden wegvluchten. Toen ze bij Vanessa aankwamen stond die hun verbaasd aan te kijken. ‘Wat gebeurde daar nou weer?’ vroeg ze. ‘Oh… we werden aangevallen door een Pokémon, maar we leven nog!’ zei Anna. ‘Haha.’ zei Vanessa. ‘Laten we maar verder gaan, voordat er nog een Pokémon jullie aan valt. Ze liepen verder het zandachtige gebied in.

‘AAAAHHHHH.’ schreeuwde Anna. ‘Wat is er?’ vroeg Vanessa. Anna wees naar rechts. Er kwam een hele grootte zandstorm op hun af. ‘Shit, en wat nu?’ vroeg Vanessa. ‘We moeten snel een plek vinden om te schuilen.’ zei Anna. Ze keken om zich heen, niet ver van hun was een grot. ‘Laten we daar snel heen gaan!’ riep Anna. ‘Oké, is goed!’ riep Vanessa. Ze renden zo snel als ze konden naar de grot toe. toen ze net bij de grot aankwamen was de zandstorm nog maar een paar meter van hun verwijderd. ‘Gelukkig, we zijn net op tijd!’ zei Vanessa. ‘Ja, dat was op het nippertje!’ zei Anna. Ze keken de grot rond. De grot was niet heel erg grot en er stond een groot standbeeld. ‘Wat kan dit betekenen?’ vroeg Vanessa. ‘Ik heb geen idee.’ zei Anna. Opeens kwamen overal Pokémon vandaan. Anna schrok zich rot en sprong telkens heen en weer. ‘Anna, doe rustig!’ zei Vanessa. ‘Het zijn maar Pokémon!’ ‘Ik houd gewoon niet zo van Ground Type Pokémon!’ zei Anna. Ze sprong nog een keer. Het beeld begon te bewegen. De hele grot schudde door elkaar en er vielen allemaal rotsblokken naar beneden. ‘Wat gebeurd er?’ vroeg Vanessa. ‘Ik weet het niet.’ zei Anna. Het beeld kwam nu langzaam naar hun toegelopen. Hij ging klaar staan voor een aanval. ‘We moeten hier wegwezen nu!’ riep Anna. Ze renden allebei de grot uit. Het beeld kwam achter ze aan. ‘Wat is dat voor ding?’ vroeg Vanessa. ‘Ik weet het niet!’ zei Anna, ze pakte snel haar Pokédex en hield het voor de Pokémon. ‘Regirock, de Rock Peak Pokémon. Het kan rotsen gebruiken om zijn eigen lichaam te herstellen.’ Gaf haar Pokédex aan. ‘Het is dus een Rock Type.’ zei Vanessa. ‘Laten we onze water Pokémon gebruiken om tegen hem te vechten!’ ‘Is goed.’ zei Anna. Ze liet haar Marshtomp uit haar Poké-Ball komen. Vanessa liet haar Marill en haar Surskit uit hun Poké-Balls komen. Ze begonnen Regirock aan te vallen met verschillende Water Type aanvallen. Regirock werd steeds zwakker. ‘Ik ga hem vangen!’ riep Vanessa. Ze pakte snel een Ultra-Ball uit haar tas en gooide die over Regirock heen. De Ultra-Ball schudde drie keer, daarna klikte hij dicht. ‘Ik heb hem gevangen!’ riep Vanessa. ‘Ik heb gewoon een Regirock gevangen!’ ‘Gefeliciteerd!’ zei Anna. ‘Ga je hem nu gebruiken voor een Contest?’ ‘Nee, ik ga hem gebruiken voor gevechten!’ zei Vanessa. ‘Laten we nu snel weg gaan, ik krijg de kriebels van al dit zand.’ Ze liepen verder. Tot hun verbazing was er geen enkele Pokémon meer die hun lastig viel. Anna had zelf ook nog snel een Pokémon gevangen. Namelijk een Trapinch, maar ze had een andere kleur dan een normale Trapinch ze was namelijk groen / blauw kleurig. Ze had besloten de Trapinch in haar team te doen en om Oddish er even tijdelijk uit te halen.

Langzamerhand begon het avond te worden. Het duurde niet lang meer voordat Anna en Vanessa uit de woestijn waren. ‘Yes!’ riep Anna. ‘We hebben het gered.’ Ze rende naar het gras toe en begon er op te liggen. ‘Wat heb ik gras gemist! Ik kan echt geen zand meer zin.’ Vanessa begon te lachen. ‘Misschien moet je nog wel een keer door een woestijn.’ zei ze. ‘Dat hoop ik niet!’ zei Anna. ‘Laten we maar uit gaan rusten. We hebben een lange dag achter de rug.’ zei Vanessa. Ze zetten hun tenten op en gingen eten. Anna poetste haar ei nog een keer schoon, want die was vies geworden van al het zand. Na het eten gingen ze nog even kletsen over hoe vroeg ze de volgende ochtend wouden vertrekken. Ze hadden besloten om niet naar Lavaridge Town te gaan omdat daar geen Contest Hall was. De volgende ochtend zouden ze rond elf uur verder reizen naar Fallarbor Town!