Hs 25: Kyky

De wedstrijd tegen de Dark Emperors is net voorbij en ik loop op Nathan af. "Jij stomme, egoïstische eikel!" roep ik terwijl ik hem begin te slaan. Ik werk hem naar de grond toe maar heb niet door dat een ketting afvalt. "Kyky, waar ben je mee bezig?" vraagt Nathan. "Jou karma geven voor Arrie," zeg ik als ik op de brandcare wijs waar Arrie op ligt. "Wat is er gebeurd?" vraagt hij. "Arrie is flauw gevallen door jou ego gedrag, je was bijna Torch!" roep ik. "Hey, betrek mijn BFF er niet in!!!" roept Mem. Ze loopt naar ons toe en... pakt een ketting op met de Aliusrots. "Waarom?" vraag ik alleen maar aan Nathan. "Ik wilde sterker zijn dan Raimon," antwoord hij. "Je moet even sterk als je teamgenoten willen zijn of misschien iets slechter en gewoon heel hard trainen. Als je zo denkt dan denk je ego," zeg ik als ik opsta en wegloop. Ik loop naar ons huis.

Ik kom aan bij het huis van Arrie, Mem en mij. Ik loop naar binnen en direct door naar mijn slaapkamer. Ik laat me op bed vallen en val in slaap.

Ik word wakker van Mem die me wakker schud. "Kyky, je gaat het niet geloven maar Arrie mag nu al naar huis toe, ze is bij Raimon. Kom mee!" roep ze. Ik kijk verward om me heen. "Wie? Wat? Waar?" mompel ik als Mem alweer de kamer uitstuitert. Het dringt langzaam tot me door en ik ren snel de kamer uit. "Arrie!" roep ik als ik bij Raimon aankom. "Kyky!" roept Arrie en ze geeft me een knuffel. "Word nu alles weer rustig?" vraagt ze aan mij. "Ik denk het wel, de aliusrots is weg, dus nu zijn we denk ik veilig," antwoord ik. Ik laat haar los. "Weet je iets over Nathan?" vraagt ze dan. "Ja, wat een eikel. Hij wil per sé boven iedereen uitstijgen. Niet te geloven!" roep ik in boosheid uit. Ik sla meteen een hand voor mijn mond, hij blijft toch een teamgenoot. "Het kwam door de aliusrots, ik weet niet of jij het al weet, maar we hebben verkering dus zeg dat liever niet meer, wil je?" zegt ze. Ik kijk haar verward aan. "Nadat hij zo idioot tegen je deed?" vraag ik voor de duidelijkheid. "Ik snap ook wel wat de Aliusrots doet ik ben niet dom Kyky," antwoord ze. Ik knik begrijpelijk. "Dan ga ik nu mijn excuses aan Nathan aanbieden, wacht hier!" roep ik als ik wegren. "NATHAN!!! NATHAN!!!" roep ik als ik lang het voetbalveld ren. Ik zie hem tegen een bal aan trappen en ren op hem af. "Nathan het spijt me van gisteren, ik was boos omdat je gemeen deed tegen Arrie terwijl ik niet doorhad dat het kwam door de Aliusrots.nogmaals sorry," ratel ik aan een stuk door. "Het is al goed, ik had het verdient. Als ik niet sterker wilde worden en die Aliusrots niet had omgedaan was dit alles niet gebeurd. Het is allemaal mijn eigen schuld," zegt hij. "Daar ga ik niet over wat je je eigen schuld vind en wat niet maar je vergeeft mij?" vraag ik direct. Nathan knikt en ik ren weg.

Arrie staat nog steeds op dezelfde plek. "Dat was snel," zegt ze verrast, als ik weer hijgend naast haar sta. "Alius doet niet alleen slecht, ik ren velen malen sneller dan voorheen, maar goed, Nathan heeft me vergeven omdat hij dacht dat het allemaal zijn eigen schuld was. Dit is aan jou zusje, hij is op het voetbalveld," zeg ik. Arrie rent weg en, normaal doe ik dit niet maar dit is interessant, stalk ik haar.

We komen aan bij het voetbalveld maar het enige dat gebeurd is gekwebbel en een knuffel. Wauw, romantische mensen hier! Not. Ik loop op Arrie af. "Weet je toevallig welke datum het is?" vraag ik. "Ja, 23 augustus. Hoezo?" antwoord ze. "Morgen ben ik jarig! Laat ook maar, ik kan niet verwachten dat er binnen een dag een verjaardag word georganiseerd en trouwens, het is niet opzettelijk vergeten maar door Alius en zo," antwoord ik op Arries wedervraag. Ik loop weg. Dit is niet leuk.

Ik heb een rondje gelopen en kom weer bij de bus aan. Mem en Arrie hebben een blaadje tussen hun in liggen en zijn druk aan het overleggen. Zodra ik binnenkom vallen ze stil. "Waar zijn jullie mee bezig?" vraag ik als ik op het blaadje probeer te kijken. "Niks!" roept Mem meteen en ze probeert het blaadje te verbergen. Ik ga er niet verder op in en ga kijken of Mark in is voor een potje voetbal, bij hem heb je de meeste kans!

Mem vieuw:
"Goed gedaan, ze had het bijna gezien," zegt Arrie opgelucht. "Ik heb dan misschien een groot ego maar voor mijn zus organiseer ik een verrassingsfeest!" zeg ik triomfantelijk.

Kyky vieuw:
Ik heb net een potje gevoetbald met Mark en als ik bij de bus aankom valt deze keer iedereen stil! "Wat is er?" vraag ik. Ik zie Mem en Arrie in het midden zitten met een blaadje. Volgens mij dezelfde als de vorige keer dat ze met z'n tweeën zaten! "Ik moet gaan," zegt Jude. "Ik ook," zegt Tori. En met die zinnetjes gaan iedereen op Mem en Arrie na weg. "Wij moeten nog iemand bellen," zeggen ze. "Wat is dit misterieuze gedoe en wie moeten jullie bellen?" vraag ik gefrustreerd. "Niks bijzonders," zegt Mem en ze trekt Arrie mee de bus in. Ik ga op het dak zitten en kijk naar de sterren. "Accepteren ze me dan nog steeds niet? Ben ik dan nog steeds alleen? Hebben Arrie en Mem me niet vergeven?" vraag ik me hardop af. "Nee, nee en nee," zegt Jude die net aan komt gelopen. "Hoe weet jij dat?" vraag ik verbaasd. "Daar kom je morgen achter," zegt hij en hij loopt de bus in. Ik ga de tent voor de meiden in en val bijna meteen in slaap...

"LANG ZAL ZE LEVEN, LANG ZAL ZE LEVEN, LANG ZAL ZE LEVEN IN DE GLORIA! IN DE GLORIA! IN DE GLORIA! HIEPERDEPIEP HOERA!" Ik word wakker en zie zowat heel Raimon voor de tent staan. Zelfs coach Hillman is erbij! Ik kruip de tent uit. "Dank jullie wel!" zeg in blij als ik iedereen een knuffel geef. "We hadden niet genoeg tijd om allemaal apart een cadeau te kopen dus hebben we dit..." zegt Arrie. Ze geeft me een klein ingepakt cadeautje en als ik hem open maak zie ik een set prachtige, zilveren oorbellen liggen. Het lijken net waterdruppeltjes met aan het uiteinde een klein diamantje. "Dat had niet gehoeven!" roep ik uit. "Jawel, je bent onze zus," zegt Mem. "Precies en daarom slaan we jou verjaardag niet over!" doet Arrie er een schepje bovenop. "Dit is niet de laatste verrassing!" roept Mem als opeens iedereen richting het voetbalveld rent. Ik kan er alleen maar achteraan rennen...

Ik zie het voetbalveld in zicht komen en een gestalte met rode haren... Hij is best bleek... "Xavier!!!" roep ik hard als ik degene die daar staat herkent. Ik ga op het hardste rennen en haal iedereen in. Ik ren recht op Xavier af en ren hem bijna omver. Ik knuffel hem en hij geeft me een kus op mijn wang. "Ik heb je zo gemist," fluister ik in zijn oor. "Ik jou ook," zegt hij. Dan draai ik me om naar Arrie en Mem. "Hierom moesten jullie bellen, dank jullie wel!" roep ik blij. Ik geef hun ook een knuffel. "Jullie ook allemaal bedankt," zeg ik. Ik geef Xavier nog een knuffel maar als we bij de strand aankomen blijkt het feest nog lang niet afgelopen te zijn...