Hoofdstuk 16: Lastige Surskit

‘Goedemorgen!’ zei Anna toen ze net wakker was geworden. Plusle keek Anna slaperig en verbaasd aan. ‘Na een hele omweg kunnen we dan eindelijk onze reis vervolgen naar Lavaridge Town.’ zei Anna vrolijk. Plusle keek haar trainer begrijpend aan. Anna kleedde zich aan en maakte haar tas paraat voor de lange reis. Ze stopte er eten, drinken en andere handige spulletjes in. Aan het einde stopte ze het Pokémon ei erin die ze van de Day Care had gekregen. ‘Ik vraag me echt af welke Pokémon er uit dit ei gaat komen.’ zei ze. Plusle keek naar het patroon en ze dacht hetzelfde als haar trainer. ‘Laten we gaan!’ zei Anna. Plusle knikte en sprong op de schouder van haar trainer. Anna liep naar buiten en pakte haar fiets.

Al snel kwam ze weer aan op route 117. ‘Zullen we even wat uitrusten?’ vroeg ze. Plusle knikte. Ze sprong uit het mandje dat voor op Anna’s fiets zat en ging op een steen zitten die aan de kant van de weg lach. Anna volgde het voorbeeld van haar Pokémon. Ze zette haar fiets aan de kant en ging ook op een steen zitten. Daarna zocht ze in haar tas eten. Ze liet al haar Pokémon uit hun Poké-ball komen en gaf ze allemaal één voor één eten. Toen iedereen eten had gekregen ging ze zelf eten. Plotseling hoorde Kirlia iemand schreeuwen. Ze keek op en keek in de richting waar ze het geschreeuw vandaan hoorde komen. Ze zag een Pokémon aankomen rennen en achter de Pokémon zag ze een meisje. Het meisje schreeuwde iets wat ze niet kon verstaan. ‘Wat is er Kirlia?’ vroeg Anna. Kirlia wees richting de Pokémon en het meisje. Anna keek naar de Pokémon die net snel voor bij kwam rennen / schuiven. Uitgeput kwam het meisje bij hun stil staan. ‘Die rot Surskit ontglipt me telkens weer, ik zou haar zo graag willen vangen maar het lukt me niet.’ zei ze. ‘Misschien kan ik je helpen.’ zei Anna. ‘Zou je dat willen doen?’ vroeg het meisje. ‘Ja, je komt me trouwens bekend voor….’ zei Anna. ‘Ken ik je soms ergens van?’ Het meisje keek Anna verbaasd aan. ‘Ja, nu weet ik het weer!’ zei Anna. ‘Leuk je weer eens te zien Essa!’ ‘Het is ook leuk om jou weer te zien oh ja trouwens, noem me maar gewoon Vanessa.’ zei Vanessa. ‘En heb je het Contest gewonnen?’ ‘Ja!’ zei Anna. Ze liet het lintje aan Vanessa zien. ‘Goed gedaan!’ zei Vanessa. ‘Maar zou je me dan nu willen helpen met die Surskit?’ ‘Is goed.’ zei Anna. Ze stond op en liet haar Pokémon terugkeren in hun Poké-Balls behalve Flurmel. ‘Flurmel, zou jij met je oren Surskit kunnen vinden voor ons?’ vroeg Anna. Loudred knikte. ‘Oké, laten we beginnen met zoeken!’ Anna en Vanessa liepen in de richting waar de Surskit naar toe was gerend.

Een uur later hadden ze nog steeds geen teken van de Surskit. ‘Waar kan ze zitten?’ vroeg Vanessa. ‘Ik heb echt geen idee.’ zei Anna. ‘Flurmel, heb jij een idee?’ Flurmel keek in het rond en luisterde of hij iets hoorde. Plotseling hoorde hij iets, het klonk snel en het klonk alsof het bewoog. Hij draaide zich in de richting van het geluid en liep in die richting. ‘Volgens mij heeft hij iets gevonden!’ zei Anna. ‘Laten we achter hem aan gaan!’ zei Vanessa. Ze liepen achter Flurmel aan en uiteindelijk kwamen ze aan bij een meer. Bij het meer zat de Surskit waar ze al die tijd naar op zoek waren geweest. ‘Oké, nu kan ze niet zo snel wegkomen.’ zei Vanessa. Ze stapte op de Surskit af en liet haar Mightyena uit zijn Poké-ball komen. De Surskit schrok en sprong het water in. Snel zwom ze weg. ‘Nee, ga niet weg!’ riep Vanessa. ‘Heb je geen water Pokémon die je het water in kan sturen?’ vroeg Anna. ‘Dan kan je een gevecht in het water houden.’ ‘Dat is een goed idee.’ zei Vanessa. Maar nog voordat ze haar Pokémon uit zijn Poké-ball kon laten komen was de Surskit al weer weg. ‘Dit meen je niet!’ zei Vanessa. ‘Ik denk dat we haar de volgende keer moeten insluiten.’ zei Anna. ‘Ja, is goed.’ zei Vanessa. ‘Flurmel, denk je dat je de Surskit kan vinden?’ Flurmel begon weer te luisteren, maar hij hoorde niet. Dat kwam waarschijnlijk omdat Surskit onder water zat. ‘We zouden hier moeten wachten totdat ze weer boven water komt.’ zei Anna. ‘Of we laten onze water Pokémon haar omhoog jagen.’ zei Vanessa. ‘Dat kan ook.’ zei Anna. Ze liet Marshtomp uit haar Poké-ball komen. Vanessa liet haar Marill uit zijn Poké-ball komen. ‘Zouden jullie in het water willen zoeken naar een Surskit?’ vroeg Vanessa. Marill en Marshtomp knikten en ze sprongen allebei het water in. Ze zochten het hele water af. Toen ze aankwamen bij een onderwater grot zagen ze Surskit zitten. Ze jaagden haar de grot en het water uit. ‘Goed gedaan!’ riep Vanessa. Ze liet Marill terugkeren in zijn Poké-ball en zorgde dat Surskit vast kwam te zitten in een hoekje. Ze liet Mightyena de aanval Bite doen en daarna gooide ze snel een Poké-ball over de Surskit heen. De Poké-ball schudde drie keer en zat daarna vast. ‘Yes!’ riep ze. ‘Ik heb eindelijk een Surskit gevangen.’ ‘Goed gedaan.’ zei Anna. ‘Dankjewel, en jij ook nog bedankt voor de hulp.’ zei Vanessa. ‘Geen probleem.’ zei Anna. ‘Ik help graag mensen.’ ‘Waar ga je nu eigenlijk naar toe?’ vroeg Vanessa. ‘Ik ben op weg naar Lavaridge Town en dan ga ik daarna naar Fallarbor Town.’ zei Anna. ‘Cool, ik ga ook naar Fallarbor Town. Ik heb gehoord dat daar een Contest gehouden wordt.’ zei Vanessa. ‘Laten we samen gaan reizen!’ zei Anna. ‘Is goed.’ zei Vanessa. Ze liepen naar Mauville City en gingen daar in het Pokémon Center overnachten. De volgende ochtend zouden ze route 111 opgaan.