19/08/2016 | Een brief (2) Liefste

Liefste,

Slechts een fluistering blijft over van die schreeuwende wereld waarin we ons enkele minuten geleden bevonden. Slechts een fluistering blijft over van de wereld die we net verlieten. En hier wil ik blijven, samen met jou in het dovend licht van zon. En naar jou wil ik luisteren terwijl jij spreekt met zoveel woorden en die doorleefde glimlach. Want hier ben ik gelukkig en hier hoor ik de tijd niet langer tikken. Hier leeft de dagelijkse sleur op een veilig afstand. Het kan ons niet langer vangen want hier zijn we onverstoorbaar gelukkig. Onze gedachten hebben niet langer de bovenhand maar ze leven op de achtergrond verder waar ze rust vinden en wachten totdat de tijd opnieuw hoorbaar wordt. Maar nog niet nu want het nu is van ons. Laat mij luisteren want ik wil elk woord horen, ik wil mee lachen met elk verhaal en elke verborgen boodschap begrijpen. Ik wil hier zitten samen met jou ver weg van de wereld die we kennen, in een wereld die we dagelijks dromen. Doorprik het niet, beweeg niet, laat de bel verder leven en samen zweven voor even boven alles uit totdat de bel breekbaar word, totdat de tijd opnieuw een grip op ons krijgt. Maar niet nu want het nu is van ons.