Hoofdstuk 20: Ash en zijn vrienden

De volgende ochtend werden zowel Coby als Anna laat wakker. Het was de eerste keer in een paar weken dat Monferno Anna ’s nachts niet gestoord had. ‘Gaap…’ zei Anna toen ze uit haar tent kwam. ‘Ik heb heerlijk geslapen!’ ‘Dat is nieuw!’ zei Coby. ‘Dus Monferno is niet stiekem je tent in geslopen! Is ze ziek of zo?’ ‘Maakt mij niet uit!’ zei Anna. ‘Mij valt ze ten minste niet meer lastig!’ Plotseling kwam Monferno vanuit het niets. Ze sprong op Anna en begon haar aan te vallen. Coby schrok en greep snel naar Monferno’s Poké-ball. Toen Monferno weer in haar Poké-ball zat zei Coby: ‘Nou, ze is nog steeds de oude.’ ‘Kreun…’ zei Anna. ‘Zeg dat wel…’

Een paar uur later hadden ze het kamp opgeruimd en waren ze klaar om verder te gaan naar de volgende Route. ‘We zijn hier echt lang geweest!’ zei Coby. ‘Dat klopt!’ zei Anna. ‘Minstens een week!’ ‘Laten we gaan!’ zei Coby. Op hun weg naar de volgende Route liepen ze langs de gym. Die was nu gesloten vanwege dat Fantina weer op reis ging. Voor de gym stonden een paar trainers. Eén van hen, een jongen met een Pikachu, keek teleurgesteld. ‘Het komt wel goed Ash.’ zei één van de trainers. Hij was een stuk ouder dan de jongen met de Pikachu en het leek alsof zijn ogen gesloten waren. Er was ook nog een meisje bij hun. Zij had blauw haar en had een Piplup bij zich. ‘Hoe kan ze nou weg zijn?’ vroeg Ash. ‘Coby, we moeten snel doorlopen.’ zei Anna. ‘Ze mogen niet weten dat wij haar hebben overgehaald!’ Ze had dit net iets te hard gezegd. ‘Hé!’ zei de jongen met de gesloten ogen. ‘Dat hoorden we!’ ‘Eh…’ stamelde Anna. ‘Wat hoorde je?’ ‘Dat weet je zelf ook wel!’ zei het meisje met de Piplup. ‘Het was Coby!’ zei Anna, en ze wees naar Coby. ‘Geef mij niet de schuld!’ zei Coby. ‘Jij bent degene die zei dat je nooit te oud bent om te reizen!’ zei Anna. ‘Waar gaat dit allemaal over?’ vroeg Ash. ‘Laat maar.’ zei Anna. ‘Kom Coby, we gaan verder.’ ‘Wacht, Coby?’ zei Ash. ‘Als in, de kampioen van Kanto en Johto Coby?’ ‘Ja?’ zei Coby. ‘Ik ben het, Ash! Herken je me nog?’ zei Ash. ‘Natuurlijk!’ zei Coby. ‘Je bent mijn buurjongen!’ ‘Wacht, wat?’ zei Brock. ‘Je hebt me nooit verteld dat Coby en jij buren zijn!’ ‘Het is ook niet belangrijk.’ zei Ash. ‘Coby, we moeten echt weer verder!’ zei Anna. ‘We zijn al veel te lang in Hearthome City!’ ‘Hé!’ zei het meisje met de Piplup. ‘Jij bent toch die Top Coördinator uit Hoenn? Ik ben een groot fan!’ ‘Ehhh…’ zei Anna. ‘Bedankt! Je bent de eerste die echt interesse in mij toont!’ ‘Mijn naam is trouwens Dawn!’ zei het meisje met de Piplup. ‘Leuk je te ontmoeten Dawn!’ zei Anna. ‘Maar Coby en ik moeten nu verder!’ Ze keek boos naar Coby, die nog steeds met Ash en Brock stond te praten. ‘Ik herinner me opeens weer iets!’ zei Ash. ‘Toen ik naar Hoenn vertrok beloofde je me dat we ooit eens samen zouden reizen. Wat dacht je ervan om dat nu te doen?’ ‘Ja hoor!’ zei Coby. ‘Waarom niet? Anna heeft er vast niks tegen!’ Anna sloeg zichzelf in haar gezicht en zuchtte diep. ‘Oké, we gaan samen reizen.’ zei ze toen.

Even later zat iedereen samen in het Poké-center. De Pokémon League van Hoenn was op tv. Coby en Ash zaten intens te kijken. De halve finales waren net afgelopen, en een jongen die Nathan heette was vierde geworden. De finale kon elk moment beginnen. Het was een spannend gevecht, maar een trainer die Lupin heette verloor toch. ‘Jammer!’ zei Coby. ‘Ik hoopte echt dat Lupin zou winnen!’ ‘Die Nathan deed het anders ook niet slecht!’ zei Ash. ‘Weet je, het zou geweldig zijn als wij in de finale van de Sinnoh League tegen elkaar konden vechten!’ zei Coby. ‘Maak daar maar een belofte van!’ zei Ash. ‘Want ik ga heel hard trainen om het tot de finale te maken, en dat moet jij ook doen! Beloofd?’ ‘Beloofd.’ zei Coby. ‘Dan zullen we zien wie de sterkste is!’