Hs 26 Kyky

Ik zit als verstijfd in de bus, Jude komt op me afgelopen en gaat naast me zitten. Hij slaat een arm om mijn schouders heen. "Wat is er nou?" vraagt hij. "Sue... Z-ze... Ik... S-Shawn," stotter ik maar verder kom ik niet. Ik begin te huilen. "Je denkt toch niet dat ik Sue geloof of wel? Ik ben niet dom, hoor," zegt Jude lachend. Ik kijk hem ongelovig aan. "Ik ken jou beter dan Sue denkt en ik ken Shawn, ik geloof jou en Shawn beiden apart eerder dan Sue dus samen al helemaal," voegt hij eraan toe. Ik laat een zucht van opluchting ontsnappen en leg mijn hoofd op Judes schouder. Dan denk ik aan wat ik Sue heb aangedaan. "Ik moet weg..." zeg ik als ik opsta. "Waarheen?" vraagt Jude verward. "Sue!" roep ik als ik wegren.

Ik heb best lang gerend maar dankzij Alius, dit is het enige dat ik ze dankbaar ben, heb ik een goede conditie. Ik ren door en zie op een gegeven moment Sue op een bankje onder een groepje bomen in het park zitten. Ik loop op haar af en ga naast haar zitten. "Wat moet jij nou weer?" vraagt ze chagrijnig. "Ik wou sorry zeggen van dat Eric gedoe," antwoord ik direct. "Nu ben je te laat," zegt ze met een duivelse glimlach. "Pech want Jude weet dat je loog," zeg ik. "Waarom zei je dat van Eric?" vraagt ze dan onverwacht. "Geloof me, je wilt liever dat nu je hart gebroken word en dat je nog een nieuw vriendje kan zoeken dan later en voor de rest van je leven een oud kattenvrouwtje te zijn," zeg ik lachend. "Daar heb je een punt," zegt Sue nu ook lachend. "Van mij sorry dat ik je steeds alïen noemde, jij kon er niks aan doen dat je werd ontvoerd," zegt ze dan schuldbewust. Ik knik om te laten merken dat ik het begrijp. Ik steek mijn hand uit. "Opnieuw beginnen?" vraag ik. "Oké," antwoord Sue en ze schud me de hand. Dan lopen we pratend terug, misschien is ze toch niet zo erg als ik dacht.

Ik en Sue lopen pratend naar de bus, als we er bijna zijn maakt Sue net een grapje en schieten we met zijn tweetjes in de lach. Iedereen kijktons aan alsof we gek zijn geworden. "Oké? Wat is hier aan de hand?" vraagt Shawn aan mij met een schuine blik op Sue. "We hebben vrede gesloten," antwoord ik resoluut. "Er is een brief voor je," zegt Mark als hij op me afloopt. Ik herken het handschrift, alleen al aan hoe mijn naam is geschreven, Mar!!!
Beste Kyky.
Zooooo bedankt voor je brief!
Ik heb heeeeeeeeeeel belangrijk nieuws....
Ik heb een vriendje!!!!!!
Xavier Foster.
Verder gaat alles goed, groetjes Mar!!!!!!

Ik kijk ongelovig naar de naam: Xavier Foster. Mar wil me, volgens mij, dood hebben. "AAAAAAH, DE EIKEL!!!!" roep ik keihard. "Wat is er?" vraagt Jude als hij naast me komt zitten en de brief ook leest. "Och, god," zegt hij als hij uitgelezen is. "Ik vermoord Xavier Foster de volgende keer dat ik hem zie!" zeg ik nors. "Zo erg is hij ook weer niet," zegt Mark. "Oh, nee. Ben je vergeten dat HIJ degene is die mij en Marhad ontvoerd?" vraag ik als ik hem de brief overhandig. Zo gaat de brief de hele kring rond en met de minuut word ik er zekerder van dat Xavier niet lang meer te leven heeft...