Fault 28.

9 augustus 2015 || Louis Tomlinson

Liv sleurde me mee van het ene winkeltje naar het andere. Hoeveel ik shoppen normaal gezien haatte, ik vond het niet eens zo erg nu. Integendeel, Liv die mijn hand amper losliet en enthousiast een kreetje sloeg wanneer ze ergens heel erg opgewonden door werd, dat vond ik geweldig.
Ik vond het geweldig dat ze hier samen met mij was en ik voor een keer niet gewoon wat in de tourbus bleef hangen. En bovenal vond ik het geweldig hoe het voelde om Liv zo dicht bij me te hebben dat het voelde alsof we nooit zo een lange tijd van elkaar gescheiden waren.
Ik werd opgeschrikt uit mijn gedachten door Liv die een bedeltje voor mijn neus liet bengelen. Een klein eiffeltorentje dat niet veel groter was dan het topje van mijn pink.
'Misschien kan ik zo een bedelarmbandje kopen en dan in elke stad waar we samen naartoe gaan zo een bedeltje kopen? Op die manier zal ik altijd iets hebben om me te herinneren aan deze geweldige trip samen met jou." zei ze.
Ik vond het lief hoe ze herinnerd wilde worden aan me, of tenminste iets wat we samen hebben gedaan.
"Moet je doen, dat vind ik een goed idee." en ik glimlachte naar haar.
Nadat ze een armbandje had uitgezocht en het samen met het bedeltje had betaald, was het tijd om terug te gaan. Het anderhalf uur dat we vrij hadden gekregen was veel sneller voorbij gegaan dan ik wilde en we moesten dringend gaan soundchecken. Maar het idee dat Liv me straks voor het eerst zal zien optreden maakte het weer helemaal beter. Ze wist dat ik kon zingen maar mijn stem was serieus veranderd in die 5 jaar en ik was benieuwd of ze trots op me zou zijn. Want hoewel ik wist dat mijn fans trots op me waren, mijn avond zou niet geslaagd zijn als Liv dat niet was.

Toen we aankwamen bij de plek waar de tourbussen stonden, kon ik al een heleboel fans horen. Ze waren veel te vroeg maar blijkbaar vonden ze het niet erg om zolang te moeten wachten.
Een crewmember kwam naar me toe en vertelde me dat ik dringend het stadion in moest waar de anderen al aan het soundchecken waren. Ik zag dat Liv een beetje overdonderd was door de drukte die er heerste, want drukte was Liv niet gewoon. Ik was er inmiddels wel aan gewend geraakt en het gevoel dat het me gaf vond ik heerlijk. En ik wist dat Liv er snel gewend aan zou raken en het dan net zo heerlijk zou vinden als ik.
Ik pakte Liv's hand vast en trok haar mee door de vele gangen die ons naar het podium leidden. Toen we er aan kwamen was Niall op zijn gitaar aan het tokkelen, Liam was zijn microfoon in de lucht aan het gooien om die daarna zonder problemen weer op te vangen, en Harry zat met zijn kont op de rand van het podium. Toen hij mij en Liv zag aankomen, sprong hij recht en begon hij enthousiast een verhaal te vertellen over een fan die hij had ontmoet.

De microfonen werden getest, en ook de boxen werden gestest. We zongen enkele liedjes, maar ik was er niet helemaal bij met mijn gedachten. Het enige waaraan ik kon denken was dat ik Liv trots wilde maken vanavond.
Ik tuurde rond en mijn ogen bleven hangen op de plek in het stadion waar Liv naar ons aan het kijken was. Ze glimlachte naar mij waardoor ik niet anders kon dan breed glimlachend verder zingen. Liv was mijn publiek vanavond en elk liedje dat ik zou zingen, zou ik met heel mijn hart voor haar zingen.

Sorry dat het hoofdstukje een beetje later is, maar ik was zo moe de laatste dagen.
Over 4 weken ga ik naar Londen en ik ben echt super excited!
Hopelijk vinden jullie het hoofdstukje een beetje goed
Love, Laurine