Deel 4

In het UMCG ging het ietsje beter met brood eten. het avondeten lukte nog niet, en als er te veel geur van kwam moest ik de kamer ff uit, anders moest ik overgeven. Er kwam ook een nieuw jongetje van iets van 9 op onze kamer, hij was een beetje druk, en ik vond hem soms nogal vervelend, gelukkig was hij na een dag of 2 ook weer weg. Uiteindelijk kwam er nog weer een ander jongetje vanaf de spoed naar onze kamer, hij was iets van 11/12 denk ik. Hij was er ook niet zo lang.
De dokters hadden inmiddels op de scan gezien dat mijn klieren vergroot waren. dus wilden ze een paar klieren uit mijn lichaam halen om die beter te onderzoeken. Ook wilden ze een beenmergpunctie nemen.
Ik mocht eerst in het weekend naar huis. Ik werd die maandag erna weer opgenomen in het UMCG. Ik moest toen een echo laten maken zodat ze konden beslissen waar ze de klieren uit zouden halen. uiteindelijk werd het mijn rechter lies. De beenmergpunctie deden ze dus ook maar aan de rechterkant van mijn onderrug. Ik had die maandag ook een gesprek met iemand die gaat over de narcose enzo.
Die dinsdag was de dag dat ik de operatie zou hebben. Om 6 uur in de ochtend werd ik wakker gemaakt om nog licht te ontbijten. Ik moest voor de operatie namelijk nuchter zijn. ik mocht tot 10 uur nog water drinken. Vanaf 12 uur zou ik opgeroepen kunnen worden. Iets later in de middag was het dan zo ver. Ik had super erge dorst, een hele droge keel. Maar het was tijd. Ik werd in mijn bed naar een andere soort kamer gebracht. Daar moest ik eerst nog wachten. Na een tijdje kwam de dokter die de operatie zou uitvoeren nog even langs. Een paar minuten later was het zo ver: mijn moeder stond klaar in een raar pakje, en we hadden beide een mutsje op, natuurlijk had ik ook zo'n super mooi, raar jurkje aan.
We gingen de operatie kamer in, er waren best veel mensen. Ik staarde naar een rare lamp, die gelukkig niet aan stond. Aan alle kanten gebeurde iets.
Mijn moeder zat aan mijn linkerkant, half achter mij, omdat daar iemand bezig was bij mijn infuus, die toen in mijn linkerhand werd geprikt. Aan mijn rechterkant was een verpleegster die met mij praatte over Spanje, de palmbomen, waar ik 2 jaar geleden geweest was.
Aan mijn linkerkant hoor ik een mevrouw zeggen dat ze nu iets van een pijnstiller in mijn infuus ging spuiten. Eventjes later zegt ze dat ze de narcose gaat inspuiten. De verpleegster zegt: "ga maar mooi dromen over de palmbomen" "zie je het strand al?" dus ik antwoordde met een zacht "ja".
Voor mijn gevoel kreeg ik bijna geen lucht meer, ook al hield er iemand een kapje met zuurstof op mijn gezicht. Ik raakte in de stress en wilde tegen iemand zegge dat ik bijna geen lucht kreeg. Toen was ik ineens weg.
Dan is er een heel deel wat ik me niet meer herinner.