Chapter Twenty-One.

Ik loop terug naar de hal van de concertzaal waar derest staat, maar Jake is nergens te bekennen.
Ik moet wel een ernstig gezicht hebben want Tom komt gelijk naar me toe gerent.
'Wat is er lieverd?' vraagt hij geschokt terwijl hij een arm om me heen slaat.
'Jake is als 7jaar verliefd op me en nu is hij weg' gooi ik eruit.
Ik zie Tom verbaast kijken, 'Ben jij ook verliefd op hem?' vraagt hij verdrietig.
'Nee, natuurlijk niet. Ik ben verliefd op jou' zeg ik en ik geef hem snel een dikke kus op zijn mond.
Ik zie in de verte Lars onze manager aankomen, 'Jullie moet gaan soundchecken' roept hij en hij maakt een gebaar met zijn arm dat we mee moeten komen.
'Maar Jake is weg' roep ik wanhopig.
'Ga hem dan zoeken Marley!' roept Lars gestrest naar mij.
Ik knik laat Toms hand los en loop als eerst naar de toiletten.
Ik hoor voetstappen achter me, 'Zal ik met je meegaan Marley?' hoor ik Toms stem.
Ik draai me om, 'Nee, het is beter als ik Jake alleen zoek' zeg ik en ik geef hem een kus.
Tom loopt weer naar de rest en ik loop snel naar de toiletten.
Daar zit hij, in elkaar gedoken op de grond, met tranen overal over zijn gezicht.
Het lijkt wel of hij 3uur in de stromende regen heeft gezeten.
'Jake!' zeg ik zacht en ik hoor een rilling in mijn stem.
Ik ga naast hem zitten en sla een arm om hem heen.
Ik voel dat hij zijn hoofd op mijn schouder legt en hij snikt.
'Sorry' fluister ik en ik droog zijn tranen.
'Het maakt niet uit, jij kan er niks aan doen' zegt hij en hij geeft me een kus op mijn wang die net iets teveel mijn mond aanraakt.
We kijken elkaar even aan, en dan zoent hij me vol op mijn mond.
Ik hoor de deur opengaan, 'Marley' roept Tom's stem.