Hs 24: Kyky

Ik zit nog steeds verslagen op de grond. Ik hoor maar de helft van wat de rest zegt. Dingen zoals: het is niet jouw schuld en het was haar eigen schuld. Dan voel ik een arm die over mijn schouders word gelegd, ik kijk op en zie Jude. Hij zit gehurkt op de grond en heeft zijn arm om me heen geslagen. "Het komt wel goed, trek het je niet aan," zegt hij. "Ik heb haar leven verwoest, ik ben echt een alïen!" roep ik. Ik ren weg, ik weet niet waarheen totdat ik bij de bus sta. Ik klim op het dak en ga plat liggen. Ik hoor voetstappen en Shawns stem die roept: "Kyky, waar zit je?" Ik kom een klein stukje overeind en dat was voor Shawn genoeg om me te zien liggen. "Shit..." fluister ik in mezelf. "Dus hier lig je, je moet weten dat het Sue's eigen schuld is. Zij wou nooit naar Eric luisteren dat hij haar niet leuk vond en dit is haar verdiende loon," zegt hij. "Ik kan mensen alleen maar kwetsen; eerst Marly, waar het nu wel weer goed mee is maar toch... Dan Sue, dalijk doe ik dat nog met iemand anders. Dat wil ik niet," antwoord ik terwijl mijn stem overslaat. Ik begin te huilen. "Het komt wel goed, echt waar," zegt Shawn en hij legt troostend en arm om mijn schouders. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder want eerlijk gezegd ben ik nogal moe en heb ik vreselijke koppijn. "Kyky! Shawn! Wat doen jullie?!?" hoor ik dan een stem. Ik kijk verschrikt op en zie Sue staan. "Nu is het mijn beurt om jouw leven te verpesten..." sist ze en ze rent weg. Ik kijk haar verbaasd na. "Wat bedoelde ze?" vraagt Shawn. "Ik weet het niet... Of... Nee... Jude!" roep ik als ik achter haar aan ren. Ik heb al mijn eigen en Sue's leven verpest. Na een tijdje zie ik Sue rennen. "Wacht even," roep ik. Sue kijkt op en daardoor remt ze een beetje af. "Nu heb ik je," mompel ik en ik spring boven op haar. Ze valt om en ik hou haar in een soort van houdgreep op de grond. "Kyky, wat doe je?" hoor ik dan achter me. Ik kijk op en zie de rest van het team staan. "Ze wou me tegenhouden," zegt Sue poeslief. Ik erger me nu echt aan haar. "Kan ik haar vermoorden?" vraag ik met een schuin oog op coach Lina die met haar hoofd schud. Ik kijk nu nog geïrriteerder. "Ze zat op het dak van het busje met Shawn," begint Sue. Ik sta op en ga op Sue's rug zitten. "GA VAN ME AF, IK KRIJG GEEN LUCHT!!!!!!!" roept ze keihard. Shawn komt aangelopen en gaat bij de rest staan. Als Sue blauw aanloopt trekken Shawn en Jude me van haar rug af. "Bedankt voor het verpesten," zeg ik sarcastisch. "Zoals ik al zei: Shawn en Kyky zaten op het dak van de bus en echt zo," zegt Sue uitdagend. Ze loopt naar Eric, naar wie anders, legt zijn arm over haar schouder en haar hoofd op zijn schouder. "Ik probeerde haar alleen maar te troosten..." brengt Shawn ertegen in. "Ja, precies. Dit had niks te betekenen," stem ik met Shawn in. Ik kijk naar Jude die voor zich uit staart. Als hij merkt dat ik naar hem kijk loopt hij weg. Zonder een woord te zeggen.

Ik zit huilend in de bus. "Het is mijn eigen schuld, het was gewoon mijn karma dat Sue mijn leven verwoestte," mompel ik in mezelf. "Nee, dat is het niet." Ik kijk op en zie Eric staan. "Ik ken Sue goed genoeg om te weten dat ze liegt en Jude ook, let maar op. Het komt allemaal goed, Jude is ook niet op zijn achterhoofd gevallen," zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. "Wat bedoel je met: Jude is ook niet op zijn achterhoofd gevallen?" vraag ik. "Dat betekent dat Jude niet dom is," zegt Silvia die net binnenkomt. "Precies," zegt Eric. "Oké, ik geloof jullie. Mag ik nu even... alleen zijn?" vraag ik. Eric en Silvia lopen weg maar daarvoor in de plaats komt Jude binnen...