Ik besluit dan maar op te staan en me klaar te maken voor school, ik spring uit mijn bed -wat een slecht idee bleek te zijn- en struikel bijna over mijn boekentas die in de weg ligt. Ik ben bijna klaar met me te wassen en aan te kleden en ik check nog even of ik alles heb in mijn boekentas dat ik nodig heb in school en pak mijn fiets en ga de deur uit. Snel fietsen door die ijzige wind 's morgens die mijn vingertoppen ijskoud maken, maakt het me niet zozeer uit. Ik kan het niet laten om aan die mogelijke droom te denken.. was het een droom deze nacht of was het echt? Maar aangezien zijn en mijn verstuurd sms'je niet in mijn gsm staan neem ik dus maar aan dat het maar een mooie droom was, ik lach met rollende ogen op mijn fiets met de gedachte dat hij wel mocht terug sms'en.
Oeps, ik moet er met mijn gedachten bij blijven want ik wil niet verongelukken, maar ben bijna op school dus dat is al positief, ik fiets nog even vlugger door en ik kom aan mijn school. Helemaal buiten adem stap ik af en ga met mijn fiets aan mijn hand door de schoolpoort tot aan de fietsenstalling.

Fast Forward - School is voorbij.

Ik pak mijn fiets uit de fietsenstalling en ik heb eigenlijk geen zin om met sommige vriendinnen aan het station wachten op een bus dus ga ik recht naar huis, al fietsend in het zonnetje dat plots verschijnt komt er een glimlach op mijn gezicht. De zon maakt me zo blij, dat doet me denken aan toen ik op vakantie was in Turkije verleden jaar. Alleen verbrand ik me niet gemakkelijk hier in het regenachtige land, genaamd België, haha. Eenmaal thuis ga ik wat televisie kijken, 'Oeh, joepie!' komt er spontaan uit mijn mond. Mijn favoriete programma gaat juist beginnen, een programma waar elk meisje wel waarschijnlijk naar kijkt: One Tree Hill. Een programma over een groep vrienden en basket, dat laatste zegt me niet zoveel maar het is wel overdreven hoe iedereen met elkaar is geweest en toch nog vrienden zijn. Typisch Amerika denk ik dan, Als dat programma gedaan zap ik nog even naar een andere zender, als het dan half zeven is ga ik op de computer dat op mijn kamer staat. Eerst moet mijn moeder uit mijn kamer want zij zit meestal ervoor. Ik zit eindelijk voor de pc, ik meld me aan op msn, en zal eens zien wie er allemaal online is. Ik zie Pieter online, 'Hmmm, wat zou ik toch zeggen?', denk ik, 'En zou ik wel vra...'
Mijn gedachten worden stopgezet doordat hij begint, vlug klik ik op 'm.

Reageer (1)

  • Springfield

    Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder! Verder!


    Duidelijk? (A)
    Xx.

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen