Bespreking

Toen iedereen zich had opgefrist kwamen ze bij elkaar zitten in een kring. 'Nu we Spica en Jenny terug kunnen we eindelijk een plan verzinnen om het kasteel terug te krijgen' zei Will meteen. Zowel Jenny als Spica keken hem beledigd aan 'dus je wilt eigenlijk zeggen dat het ONZE schuld is dat JULLIE het kasteel nog niet hebben terugveroverd' kaatste Jenny terug. Will dacht even na 'ja eigenlijk wel' Jenny en Spica keken hem nu vooral kwaad aan, Will wou eigenlijk nog wat zeggen maar Thomas onderbrak hem 'maar als jullie nou met een geweldig plan komen dan vergeven we jullie het'' zei hij grijnzend. Jenny en Spica keken elkaar even aan en begonnen te grijzen. Spica nam het woord 'wij hadden bedacht dat als twee van ons bijvoorbeeld Will en Thomas nou naar het kasteel gaan, een babbeltje maken met Greg en misschien een kopje thee drinken. En heel lief vragen of we het land terug mogen' nu was het de beurt voor Thomas en Will om hen kwaad aan te kijken. Jenny en Spica stonden nog steeds te grijnzen. Na een paar minuten was iedereen uitgelachen en waren ze weer serieus. 'Toen ik in het kasteel was heb ik opgevangen dat Greg de belasting heel erg omhoog heeft laten gaan dus misschien kunnen we daar op inspelen' zei Jenny. Arnaut knikte 'als we nou rond dorpen gaan en dan de mensen die willen vechten voor hun vrijheid kunnen we misschien een klein leger op de been zetten'. Hij keek Will aan die Meestal wel wat aan te merken had op iemands plan. 'Dat kan maar we zullen wel een geschikte plaats vinden om de mensen veilig houden zolang we nog geen actie ondernemen'. Iedereen was diep aan het denken. Spica en Thomas keken elkaar geheimzinnig aan 'wij weten wel een plaats'. 'Is het goed verborgen'? 'word het geluid ergens door gedempt'? 'Hoeveel mensen kan je er kwijt'? 'Kunnen we aan genoeg voedsel en drinken komen'? Spica en Thomas werden bedolven onder vragen Thomas nam als eerste het woord 'voor zover ik weet is het inderdaad goed verborgen'. Over de volgende vraag moest hij even nadenken 'er stroomt een rivier nog al hard langs en niet ver daarvandaan is een dus het meeste geluid moet gedempt worden'. Voor de volgende vraag keek hij Spica aan omdat hijzelf niet zo goed is in schatten. 'Ik denk wel iets van 700 volwassenen' zei ze aarzelend. De laatste vraag beantwoorde ze met zekerheid 'ja ik weet zeker dat we aan genoeg voedel en water kunnen komen'. Iedereen liet het even bezinken tot Gilan het woord nam 'we vertrekken morgenvroeg voor zonsopgang, ik neem aan dat het dicht bij jullie dorp is'? Thomas knikte 'het ligt aardig dichtbij'. Arnaut glimlachte 'Volgens mij zijn we dan wel klaar met het bespreken van dit onderwerp'. Al voor hij helemaal was uitgesproken was Spica al opgestaan 'ik ga naar Dribbel toe' en ze liep weg maar bedacht zich en draaide zich om 'hebben we misschien appels'. Maddie wees naar een zak die tegen een boom aan stond 'daar zitten appels in'. Snel pakte Spica er drie appels uit en liep snel naar Dribbel die al op haar stond te wachten maar Will was haar voor 'Spica, je gaat 'em geen drie appels geven'. Spica keek hem onschuldig aan 'maar dat was ik ook helemaal niet van plan'. Will keek haar doordringend aan 'waarom neem je dan drie appels mee'? Spica zuchtte alsof het voor de hand lag 'eentje eet ik er zelf op' en demonstratief nam ze een hap van een van een appel.

Ik heb een paar vragen voor jullie
Vinden jullie het verhaal wel leuk?
Kan ik wat verbeteren?
Hebben jullie ideetjes voor het verhaal?
En hebben jullie vragen aan of over bepaalde personages?