Hoofdstuk 2: Op weg naar zweinstein

Ik werd wakker niet met een normaal gevoel maar vol met spanning, want vandaag is de dag dat ik naar Zweinstein ga .Vandaag weet ik wat ik krijg op de sorteerhoed. Vandaag is de dag dat ik vrienden ga maken dat ik niet alleen ben, ik vind het fijn daar niet van maar misschien wil ik wel met mensen omgaan. Mijn zus heeft heel veel vrienden, ik weet niet hoe ze het doet maar ze kan het. Mijn zus zei is een keer tegen mij als tip:'' gewoon er naartoe lopen dan zie je wel''. Het hielp bij mij niet maar ik probeer het wel opnieuw denk ik. Ik liep naar beneden mijn ouders hadden alles al klaar gezet voor straks als ik weg ga met mijn zus. Mijn ouders keken vol trots naar ons. Ik dacht op dat moment nu nog, want straks kom ik in Zwadderich dan zijn mijn ouders vast niet blij. Ik at niet veel aan de ontbijt tafel ik had helemaal geen honger ik had zo veel buik pijn van de spanning dat ik het gevoel had dat ik moest gaan kotsen. Even later gingen we op weg naar het station, mijn ouders vonden het maar niks erheen rijden zij worden altijd gek van die druizels. Daar waren we dan bij het station nu is het bijna zover ik begin een nieuw avontuur. Toen ik zo zat nat te denken trok mijn zus mij mee we waren best laat vertrokken de trein ging bijna. Ze trok mij tegen een muur ik was zo bang ik dacht "wat doet ze nou" maar dat was de ingang voor platform 9 3/4. En daar stond ie dan de trein ik keek er naar toen ik zat te rennen om in de trein te gaan. Maar gelukkig waren we net op tijd ik kon in de trein stappen en in een coupé zitten. Ik zag mijn ouders uit het raam kijken en zwaaiden hevig ik zwaaide natuurlijk terug, maar ik was niet de enige in de coupé dus die kinderen keken mij raar aan. Ik keek naar hun en ik wou wat zeggen maar ik had het gevoel dat ik geen tanden meer had mijn hoofd was helemaal rood dus ik rende weg uit de coupé en ging alleen zitten met een boek over toverdranken. op dat moment ging iemand naast me zitten en hij zei:'' hoi ook voor het eerst naar Zweinstein ik ook''. Ik keek hem aan en zei wat terug '' ja dit is ook voor mij de eerste keer da ik erheen ga ben best zenuwachtig. Hij begreep het en zei zijn naam '' trouwens ik ben Killian wie ben jij?''. ik zei mijn naam en we hebben de hele tein reis gepraat over onze interesses. Hij was zo aardig tegen mij en ik was bij dat ik voor het eerst een vriend heb gemaakt. Op een gegeven moment kwam ik mijn zus tegen ik zei dat ik een vriend heb gemaakt genaamd Killian. Mijn zus was blij voor me voor een seconde want toen zag wie het was en ze zei:'' je wilt niet bevriend zijn met hem zijn broer is een Zwaderaar en hij vast ook''. Ik keek haar aan met boze ogen ik snap gewoon niet wat er zo erg aan Zwadderich is oké de verhalen zijn niet goed, maar Killian is zo aardig ik snap het probleem niet. Ik liep weg va mijn zus en ik ging weer terug naar Killian en ik vroeg aan he als hij een broer had die in Zwadderich zit en het klopte. Ik vind het niet erg, maar de rest van mijn familie zo het erg vinden als ik een vriend heb die waarschijnlijk in Zwadderich komt. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, ik ben bang dat mijn zus mij gaat verklikken en dat moeten we niet hebben. Op een gegeven moment stopte de trein we waren er we waren bij Zweinsteen dit is het moment dat alles gaat veranderen. Dit is het moment dat het nieuwe avontuur echt is begonnen. Hopelijk komt het maar allemaal goed en gaat er niets fout, want dat gebeurt veel in mijn leven dat er iets fout gaat. en hopelijk blijf ik bevriend met Killian al mag het waarschijnlijk niet van mijn ouders bevriend zijn met Killian. Maar het maakt niet uit ze moeten blij zijn dat ik een vriend heb gemaakt.