A bride for Christmas [Bill Kaulitz] 15

Jessie pov.

Mijn vorig trouwkleed zit netjes ingepakt in de plastiek van de droogkuis. Ik leg hem voorzichtig over mijn arm en ga de trap af. Ik kom Vivian tegen in de keuken en ik neem mijn handtas en sleutels.
"Ik ben ermee weg."
Vivian: "Zeg, heb jij het Mike eigenlijk al verteld?"
Ik blijf even staan en draai me om. Verdorie...
"Helemaal vergeten! Ik vertel het hem wel van zodra ik terug ben." Ik wil doorgaan, maar dan merkt Vivian de trouwjurk op.
Vivian: "Ben je wel zeker dat je in dezelfde jurk wilt trouwen? Brengt dat geen ongeluk ofzo?"
"Relax Viv. Ik neem deze jurk mee naar Mario om hem een beetje inspiratie te geven voor mijn 'perfecte' jurk."
Vivian knikt begrijpend.
"Zelfde jurk? ieuw..." zeg ik terwijl ik de deur uitga. Eenmaal buiten staat Mike plots voor mijn neus.
Mike: "Aha, de vrouw die ik kwam opzoeken."
"Mike. Ik was eigenlijk van plan om naar jou te komen vandaag."
Mike: "Laat me raden: je ging me het goede nieuws vertellen?"
"Hoe weet je..."
Mike: "Ik heb het van anderen gehoord."
"Mike, sorry, ik wou dat je het van mij gehoord had. Ik ging trouwens net mijn jurk afgeven en..."
Mike onderbreekt mij plots.
Mike: "Hij heeft op je gewed, Jessie."
"Wat?"
Mike: "Net zoals zijn auto. Hij heeft je op tafel gesmeten bij de pot."
"Waarover heb je het?" Ik kan dit niet goed geloven.
Mike: "Hij en zijn vrienden. Ze hadden een weddenschap dat jij ja zou zeggen op zijn aanzoek."
Is dit nu zijn manier om wraak te nemen?
"Wauw... Mike dit is echt niet grappig. Als je probeert om mij dit te doen aflassen da..." Ik wil doorgaan, maar Mike houdt mij tegen.
Mike: "Ik lieg niet, Jessie. Ik heb ze het zelf horen zeggen. Ze waren hem aan het prijzen voor wat voor een geweldige man dat hij was om niet alleen de weddenschap te winnen, maar ook nog eens jou het te laten vragen."
"Ik geloof jou niet." Al dat ik wel begin te twijfelen.
Mike: "Geloof me nu maar. Hij is een player. Hij speelt al met je gevoelens van in het begin."
Ik schud mijn hoofd en loop naar mijn auto. Ongelooflijk! Hij leek me wel oprecht en Mike is niet het persoon dat tegen mij zou komen liegen. Dit kan toch niet waar zijn? Stel je voor... Mike zou over zo'n dingen niet liegen. Ik ga Bill hiermee confronteren. Ik ga dit toch niet uit mijn gedachten kunnen zetten, dus besluit ik maar meteen naar Bill te rijden. Hij is nog niet thuis, maar ik kan wel binnen dankzij de extra sleutels. Door alle gedachten die in mijn hoofd zijn beginnen malen, ben ik beginnen huilen. Nu dat ik voor een keer in mijn leven eens zeker ben van iets. Mijn trouwjurk heb ik ook maar mee genomen door de verwarring. Niet veel later hoor ik de lift. Bill komt binnen en glimlacht als hij mij in een glimp ziet zitten.
Bill: "Hey, je moeder probeert je te bereiken, weet je? Ze wil weten of je koraalrood of kwarteleigeel wilt voor de decoratielinten. Ik wist niet eens wat kwarteleigeel was. Ik dacht dat ze over eten bezig was." Plots ziet Bill de jurk liggen.
Bill: "Oh nee! Ik mag die nog niet zien! Dat brengt ongeluk!" Hij houdt zijn hand voor zijn ogen en draai zich om.
"Wedden op je bruid brengt ook ongeluk. Denk je niet?"
Bill haalt zijn hand van voor zijn ogen en draait zich om. Hij merkt nu waarschijnlijk pas op dat ik gehuild heb.
Bill: "Wat?"
Ik zet me recht en leg de jurk weer over mijn arm.
"Dus vertel me eens. Moest je ook echt trouwen of was een aanzoek genoeg?"
Bill: "Ik begrijp niet waar je het over hebt?"
Ik ga vlak voor Bill staan. "Ik weet van de weddenschap, Bill."
Bill zijn blik gaat van verbaasd naar schuldig.
Bill: "Jessie, het is echt niet wat je denkt." Dan toch? Mijn ogen vullen zich weer met tranen.
"Ah nee? Dus er was geen weddenschap?"
Bill likt even aan zijn lippen en zucht even.
Bill: "Er was een weddenschap..." Ok, dat is genoeg. Meer wil ik niet horen en ik loop Bill voorbij richting de lift.
Bill: "Ik heb de weddenschap ingetrokken. Jessie, luister, ik zei geen ja omdat ik wou winnen. Ik zei ja omdat ik dat echt wil. Omdat ik van je hou!" Hij komt achter mij aan en ik stap al in de lift en druk op het knopje.
"Weet je wat? Je hebt gelijk. Je hebt echt een geweldige pokerface!" Bill kijkt me pijnlijk en schuldig aan als de liftdeuren zich sluiten.


Dit was het weer. Sorry dat het langer duurde deze keer, maar tijdens de vakantie zit ik nu eenmaal minder thuis voor mijn laptop. :p