Hoofdstuk nr. 15 - What are you doing to me?

Next day

Ik stond vluchtig mijn tanden te poetsen in de badkamer. Bill en ik hadden gisteren nog een hele tijd gepraat, het was echt leuk geweest.
Ik kon echt met hem praten over alles en omgekeerd voelde het ook zo bij hem. Denk ik toch, want hij had me over hun moeilijke periodes verteld. Tegelijkertijd had ik hem verteld over school en mijn reputatie. Hij was begrijpend geweest en lief. We waren de tijd uit het oog verloren en toen we dat door hadden was hij vlug terug naar Tom gegaan. Nadien besefte ik dat ik er een beste vriend had bijgekregen.
Ik checkte de tijd op mijn gsm, zag dat ik nog 5 minuten had om de bus te halen; schoot uit mijn pyjama, in mijn kleren (Zwart rokje, wit topje, zwart pulletje en witte pumps), bond mijn haren in een staart en rende juist op tijd naar de bushalte waar de bus zijn deuren opende. Mijn make-up was ik vergeten, dus deed ik dat maar vlug in de bus.

De bus was nog altijd leeg op de chauffeur en ikzelf na toen we bij school stopten.
Veel leerlingen hadden ook vandaag 'vrijaf' genomen waardoor er maar heel weinig volk over de speelplaats liep. Nergens stonden Chelsey of Cedric, dus ik had zo'n vermoeden dat ook zij waren thuisgebleven vandaag. In de verte zag ik Thomas en zijn nieuw liefje staan en omdat ik geen zin had om eenzaam te blijven ronddwalen liep ik maar naar ze toe.
Pas toen ik dichter kwam zag ik dat ze aan het ruziemaken waren, ik wou me nog omdraaien om terug te keren; maar ik was al te laat en voelde een hand om mijn pols.
'Héé...' zei een bibberende stem achter me.
Ik draaide me zuchtend om en zag Thomas' liefje, éx-liefje nu waarschijnlijk.
'Wat is er?' vroeg ik verveeld. Haar lippen trilden. Toen pas zag ik dat heel haar gezicht nat was van de tranen en dat haar haar in de war zat.
'Thomas heeft me laten vallen' zei ze met bibberende stem.
'Sorry, maar daar kan ik je niet mee helpen...' zei ik een beetje spijtig.
Smekend keek ze me aan.
'Wil je hem juist de reden vragen? Ik weet dat ik je niet ken, maar je bent zijn beste vriendin; misschien verteld hij de reden tegen jou?' vroeg ze smekend.
Ik beet op mijn lip. Ik hoefde de reden niet te vragen aan Thomas, er zou er toch geen zijn.
Ik gaf haar een kort knikje.
Ze haalde opgelucht adem en wou weg lopen, maar ik nam haar hand vast. Vragend keek ze me aan.
'Probeer hem te vergeten Tiffany, hij is je niet waard.' mompelde ik.
Onderzoekend keek ze me aan, tranen verschenen weer in haar ogen en ze liep weg.
Ik draaide me om en staarde naar Thomas die onschuldig naar me grijnsde.
Hoofdschuddend en teleurgesteld liep ik naar de les.

Na school.
Ik was ongelooflijk moe. Nog vanavond en morgen en dan is het weekend, hield ik mezelf voor. Ik viel bijna uit de bus, hees mijn tas op mijn schouder en slenterde de straat naar beneden.
Automatisch keek ik door Ruben's raam en zag tot mijn verbazing Tom naar me lachen.
De gordijnen waren open.
Nieuwsgierig liep ik het weggetje naar de deur, en tegen dat ik daar was stond Tom al in de deurpost geleund.
Opgelaten stond ik voor hem.
'School gehad?' vroeg hij met een glimlach.
Ik rolde met mijn ogen. 'Als je die marteling bedoelt waarbij halfmensen/halfaliens tegen je staan te brabbelen dat je beter je best moet doen om niét proberen in slaap te vallen, dan kan je inderdaad zeggen dat ik zojuist school gehad heb ja.' zei ik.
Tom lachte en een rilling trok door mijn buik. Wat was dat gevoel?
'Wees gerust, binnen een paar jaar ben je ervan af' zei grinnikend.
Ik haalde mijn wenkbrauwen op.
'Binnen 10 jaar pas, mijn moeder wil dat ik dokter word. En niet zomaar dokter; hartchirurg!' zei ik verontwaardigd.
'En dat wil je blijkbaar niet...?' vroeg Tom belangstellend.
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik wil professionele zangeres en pianiste worden.' zuchtte ik dromend.
Tom glimlachte.
'Dan word je dat toch gewoon?' zei hij, alsof het leven zo simpel was.
Met mijn wijsvinger tikte ik op mijn hoofd.
'De dag dat mijn moeder dàt gaat toelaten is nog ver weg, ze hààt het dat ik zoiets wil worden.' Ik schudde mijn dromen uit mijn hoofd.
'Over mijn moeder gesproken, ik moet gaan. Ze zal zich vast afvragen waarom ik nu weer zo lang wegblijf.'
Tom knikte begrijpend, maar toen ik wou weggaan nam hij me plots vast.
Ik verstijfde even, maar besefte toen dat hij me gewoon een knuffel gaf. Ik ontspande en knuffelde hem terug.
'Ik weet zeker dat je alles kan worden wat je wilt.' fluisterde hij in mijn oor.
Weer trok er een rilling door mijn buik. Wat had ik toch vandaag? Hij liet me los en ik keek op. Tom's gezicht was vlak bij me. Ik staarde in zijn grote, bruine ogen en hield mijn adem in. Rillingen liepen over mijn rug, naar mijn buik en terug. Onophoudelijk.
Tom grinnikte en stapte terug achteruit.
'Dag.'
Ademloos keek ik hem na.
'Da-ag.'
Nog steeds verdwaasd liep ik weg.
Eenmaal thuis liep ik direct door naar mijn kamer, waar ik op mijn bed ging liggen en beduusd voor me uit staarde. Zo viel ik langzaam in slaap.


Ik hou van reacties (Hint Hint ^^)][/i