Hs 21 Arrie

"De training is voorbij, super soldaten. Goed gewerkt. Ga maar naar jullie kamer," zegt Godric. "Kom Nathan, zullen we samen gaan?" "Nee, ga maar alleen. Ik blijf hier, ik moet nog sterker, sneller en beter worden dan Zij." "Oké, dan," zeg ik teleurgesteld. "Jij zou ook beter nog maar wat kunnen blijven trainen, anders zul je nooit beter dan Kyky en bovenal die arrogante tweelingzus van je," zegt Godric, als hij langs me loopt. "Mem is dan misschien wel een tikkeltje arrogant, ze heeft ook een hele lieve kant, hoor!" "Als je het zelf maar gelooft, Arrie. Als je het zelf maar gelooft," zucht hij zweverig, waarna hij wegloopt. Wat een vreemde man is het toch ook... Ik loop langzaam naar mijn kamer. Wat moet ik nu gaan doen? Ik kijk verveeld in het rond. Opeens zie ik mijn telefoon liggen. Ik pak hem snel op. Als ik op WhatsApp kijk zie ik dat Kyky en Mem beide online zijn. Tja, ik wil ze allebei nog wel spreken... Maar Mem is gewoon nooit online, dus moet ik deze kans wel grijpen. Maar appen is niet leuk... Ik zal haar wel even bellen. "Piep! Piep! Piep!"
"Hoi, met Mem." Klinkt het droog.
"Hey, met Arrie!"
"Arrie? Ben jij het?" Vraagt ze verbaasd.
"Ja, oh gelukkig neem je op! Ik mis je zo, Mem!"
"Ik mis jou ook... Maar vertel eens; hoe is het op Raimon jr. High?"
"Nahw, gaat wel..." Ik mag Mem niks vertellen over het super soldaten project! Anders gaat ze nog harder trainen en ik moet beter zijn dan haar van Godric.
"Niet te enthousiast, hè? Heb je geen roddels meer?" Vraagt ze nieuwsgierig.
"Nou, het is niet echt een roddel, maar... Ik heb verkering... Met Nathan!"
"Wat? I want details! I want details!" Ik grinnik.
"We liepen gewoon wat, en toen vroeg hij waarom ik hierheen was gekomen... Dus toen heb ik gezegd dat-dat voor hem wa-.."
"Meid, heb je gezegd dat-dat voor hem was?" Onderbreekt Mem me.
"Uhm... Ja? Niet goed?"
"Natuurlijk niet! Dan geef je hem al een teken dat je hem leuk vind!
"Ja, dus? Het heeft toch iets opgeleverd? En sinds wanneer ben jij een liefdesexpert?"
"Sinds nadat ik een nacht naast Sue heb moeten slapen!" Roept Mem geërgerd.
"Wie is Sue? Ken ik haar?"
"Nee, volgens mij niet. Ze is nieuw bij Raimon. Ik word gek van haar! Ze heeft alleen maar over Erik! Mijn liefje dit, mijn liefje dat, mijn liefje zus, mijn liefje zo, dat is het enige dat ik hoor!"
"Ze maakt je zo te horen flink gek, ja... Maar... Heb jij nog wat roddels?"
"Nou, dit is ook niet echt een roddel... Maar moet je horen wat me vandaag is overkomen... Claude heeft me gezoend!"
"Wat? Hebben jullie iets?"
"Nee-ee, we are best friends. Weet je nog?"
"Ja, maar vertel verder..."
"Vandaag in de rust van de wedstrijd rende ik tegen iemand op-.." Begint Mem. Ik luister aandachtig toe. Ze legt alles tot in de puntjes uit.
"Claude is echt een klojo! Het is maar goed dat je hem hebt gefriendzoned!"
"Wat? Nee, helemaal niet! Dat was gewoon zijn aliën-karakter, daar kan hij ook niks aan doen!" Verdedigt ze hem.
Ik grinnik. "Het is al goed."
"Ik moet gaan, ik word geroepen."
"Waarvoor? Door wie? Shawn?"
"Arrie, je weet dat ik Shawn niet leuk vind... En trouwens kun je de volgende keer iets minder hard schreeuwen? Iedereen staat erbij!" Zucht ze geïrriteerd.
"Sorry, zusje, maar waarvoor en door wie werd je dan geroepen?"
"Voor de training, en ik werd gewoon, doodnormaal, door Mark geroepen. Maar doei, Arrie! Het was leuk om je weer eens te spreken! Wij zullen ook snel weer terug naar Raimon komen om jullie weer te zien en dan zal ik je persoonlijk uitdagen voor een voetbalwedstrijd."
"Doei, zusiee. Ik zie je snel!"
Die Mem. Ze wil tegen me spelen. Misschien is het dan toch maar beter om te trainen. Wat moet ik anders doen? Ik moet aan Mem bewijzen dat ze niet de enige is die kan voetballen! Ik kijk naar mijn Aliusrots. "Dat ding? Zal ik het gewoon omdoen? Misschien maakt dat me wel echt sterker!" Ik pak de Aliusrots voorzichtig op en doe hem om mijn nek. En meteen voel ik iets onbekends door mijn lichaam stromen... Iets onbekends, maar toch zo fijn... Iets wat me zelfverzekerder maakt... Geweldig! Ik ren naar buiten. "Nathan, speel die bal eens!" "Hier!" Ik neem de bal aan. "Hier komt mijn superschot! DE... WERVELWIND!" De bal vliegt het net in. Logisch, er stond geen keeper in het doel. "Super, Arrie! Dat schot is sowieso beter dan ook maar een van je zusters schoten!" Complimenteren Godric me. "Dankjewel, Godric. Die Aliusrots is echt geweldig! Hij geeft je meteen meer kracht! Mem en Kyky zijn nu niks vergeleken met mij!" "Thats the spirit," zegt Steve. "Super soldaten, ik moet terug naar die sukkel. Hij heeft me nodig. Ga slapen, want morgen wordt een zware dag." "Goed," zeggen we in koor. Ik loop naar mijn kamer en gooi de Aliusrots direct af. En meteen voel ik mijn lichaam leeglopen... (Al mijn ingewanden en bloed heb ik nog, hoor)... De zelfverzekerdheid zakt ook weg... Nu ben ik gewoon weer Arrie. De Arrie die ik altijd al ben geweest. Opeens word er op de deur geklopt. "Binnen," zeg ik. De deur gaat open. En in de deur opening staat Nathan. "Hey, Nathan. Wat doe jij hier?" "Ik vroeg me af... Heb jij toevallig zin om samen met mij een stukje te wandelen?" "Tuurlijk! Maar Godric zei dat we maar moesten gaan slapen." "Kom we zullen niet te lang gaan, gewoon een kort rondje langs de rivier oever." Nathan kijkt me smekend aan. Ik zucht. "Zo kan ik toch geen nee zeggen?" Nathan grinnikt, terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt. Ik neem hem aan. Hij is zo toch veel leuker, dan waneer hij zijn Aliusrots om heeft?

"Zeg Nathan, mag ik je misschien iets vragen?" "Natuurlijk, zeg het maar." Ik laat me langzaam in het gras zakken. "Waarom wil jij sterker worden?" Hij komt naast me zitten. "Omdat ik sterker wil zijn dan Mark en de rest. Waarom wil jij dan sterker worden?" "Dat wilde ik eigenlijk niet, ik deed het voor jou. Maar nu? Nu wil ik ook sterker zijn dan de ó zo leuke en lieve Kyky en arrogante en irritante Mem." Ik sla mijn handen voor mijn mond. Hoe kan ik zoiets zeggen? Kyky en Mem zijn er vaak genoeg voor me geweest! Nathan lijkt ook een beetje van zijn stuk gebracht, omdat ik nooit iets slechts zeg over Kyky en Mem. "Zullen we maar naar Raimon gaan?" Ik knik. ''Laten we dat maar doen."