Hs 22: Kyky

Epsilon is net langsgeweest en Mar was erbij maar nog voordat de wedstrijd begon had Xavier haar vastgepakt en mee teruggebracht naar Alius. De wedstrijd is net voorbij en ik zit verslagen op de bank naast het veld. We hebben verloren maar bijna iedereen is zelfverzekerd dat het de volgende keer wel lukt. Ik niet. "Hey, wat is er?" vraagt Jude als hij naast me komt zitten. "Het... het... is... M-M-Mar," zeg ik en ik begin te huilen. Jude slaat een arm om mijn schouders heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Het komt wel goed, we verslaan Alius en bevrijden Mar van daar," fluistert hij troostend. Dan krijgt Shawn ook in de gaten dat er iets mis is. "Kyky, wat is er?" vraagt hij en dan kijkt dus iedereen mijn kant op. "Jude, ik geef je een tip. Maak dat je wegkomt bij die alïen!!!" roept Sue meteen. "Hou je mond eens, vervelend, verwend nest," dat laatste fluister ik zodat alleen Jude het kan horen en hij grinnikt. "Nee, ik ga niet weg als ze het moeilijk heeft," zegt hij zelfverzekerd tegen Sue en ik kijk hem verrast aan. Ik snap ook wel dat iedereen, op Sue na dan, weet dat ik geen echte alïen ben maar dat hij het zo zelfverzekerd zegt. Mark kijkt van mij naar Jude en terug. Shawn kan zich kennelijk ook niet echt meer inhouden. "Ze hebben verkering!" roept hij plots over het veld. Iedereen gaapt ons nu aan. "JUDE IS OOK AL EEN ALÏEN!!!!" roept Sue voordat ze wegrent. En ik ga haar achterna, dit pik ik niet. Net buiten het stadion blijft ze staan en ik grijp haar bij haar kraag. Ik sleep haar terug en zeg als we weer op het veld staan: "dat je denkt dat ik een alïen ben, begrijpelijk, ik zat bij Alius. Maar Jude niet dus ik vind dat je minimaal hem je excuses moet aanbieden," zeg ik boos. "En tegen Kyky ook," zegt Eric achter me. "Maar liefje," zegt Sue verslagen. "Oké, sorry Jude," zegt ze en ze draait zich om. "Ik zei nog wat," zegt Eric geïrriteerd, waarschijnlijk dat Sue niet luistert. "Laat haar maar, het komt ooit wel goed," zeg ik tegen Eric. "Dat kind luistert nooit naar me, ik krijg er ook een beetje de pest aan," zegt hij en hij loopt achter Sue aan.

Een paar minuten later komt Eric terug... hij heeft Sue vast... AAN HAAR VOETEN!!!! Ze probeert zich aan alles at langskomt vast te klampen en lijkt net een spartelende vis. "Je kon me ook bij mijn pols pakken of zo," zegt ze als Eric haar laat vallen. "Dan loop je de andere kant op," zegt hij. "Waarom moest ik terugkomen, liefje?" zegt ze dan poeslief. Ik irriteer me en Eric kennelijk ook. "Je excuses," zegt hij. "Heb ik toch al aangeboden," brengt ze ertegen in. "Naar Kyky toe," zegt hij. "Waarom sta je aan haar kant?!?" vraagt Sue verbaasd. "Omdat je je vrienden moet steunen," zegt hij... wacht, zei hij nou... vrienden! "VRIENDEN!!! Ze is een alïen en je hebt me vaak genoeg van haar gered eet je nog," Sue lijkt net zo verbaasd als mij en kijkt Eric doordringend aan. "Duidelijk, ik beteken niks voor jou, je loog tegen me. Je vind die alïen belangrijker. Sorry Kyky," zegt ze en ze draait zich om. "Over dat eerste deel, bedankt hoef ik het zelf niet meer te zeggen. Het tweede deel... tja... daar kan ik niet echt iets op zeggen. En het laatste deel, bedankt; voor het sorry zeggen," zegt Eric. "Dat is... pijnlijk, liefje," zegt Sue gebroken. Ik heb nu toch wel een heel klein beetje medelijden met haar. Nee, wacht... het is weg. Ik moet moeite doen om niet in lachen uit te barsten om het onbetaalbare gezicht van Sue. "Sorry, ik wil je geen pijn doen maar als het nog langer duurt word ik er echt gek van. Hopelijk kunnen we vrienden blijven," zegt Eric en hij loopt weg. "Wow, daar was hij wel heel direct... of hard, hij je het ook wil noemen," zegt Tori. Ze loopt naar Sue. "Gaatie?" vraagt ze. "Nee!" roept ze. "Dit is jouw schuld, alïen!" roept ze en ze rent weg. Ik laat me verslagen op het veld neervallen. Ik heb nu al twee levens verwoest, die van Sue en die van mezelf...