Hs 18: Kyky

Ik blijf hijgend voor het voetbalveld staan en word een seconde later getackeld door Jude, geen gewone tackel maar echt zo'n rugby tackel, hij sprong tegen mijn rug aan! Ik blijf op de grond liggen. Ik lig met mijn gezicht in het zand. "Mijn... opwarming...gehad," kan ik uitbrengen terwijl ik mezelf overeind duw en het zand uit mijn mond probeer te krijgen. "Jude! Kyky! Daar zijn jullie!" roept Mark. "Wauw, hij heeft nog steeds geen hersenen, of wel?" zeg ik tegen Jude die zijn hoofd schud. Ik moet lachen. "Kom dan gaan we trainen," zeg ik als ik het veld op ren en pak de bal van Nathan af. "Je bent echt veel sneller geworden," zegt hij. Ik steek mijn duim omhoog, mijn manier van bedankt zeggen, ren op Mark af en schiet God Weet af. Ik sta weer op de grond als ik een rode lichtflits zie. "Kyky, kom mee terug naar Alius, je hoort niet met deze mensen te voetballen," zegt Xavier die plots voor me staat en mijn pols vastpakt. Ik trek mezelf los en duw Xavier achteruit. "Ik ga niet mee terug naar jullie alïenschip, ik blijf hier," zeg ik stellig. "Oké, dat is dan jouw keuze. Weet dan wel wat er met Marly gaat gebeuren," zegt hij dreigend. "Wat... wat bedoel je?!?" roep ik geschrokken uit, ik ken Xavier als alïen, maar Marly en Xavier hebben toch verkering??? "Nou, ik bedoel dat Mar dan moet boeten voor jouw fout," zegt Xavier. Ik blijf als versteend staan maar schud dan mijn hoofd. "Zelfs jij kan je niet tot dat niveau laten zakken," zeg ik twijfelend. "Wacht jij maar af," zegt hij en ze verdwijnen in een rode flits. Ik laat mezelf op mijn knieën vallen. "Kom sta op," hoor ik iemand voor me zeggen. Ik kijk op en zie Jude staan. "Als Mar iets overkomt is het mijn schuld, ik moet terug," zeg ik. Ik neem Judes hand niet aan maar sta zelf op en als ik weg wil rennen... Jude gaat voor me staan en ik ren vol tegen hem aan, hij wankelt even maar blijft staan en slaat zijn armen om me heen. Daar sta ik dan, midden op het voetbalveld, tegen Jude aan en zijn armen om me heen. Het begint plotseling te sneeuwen maar ik voel het niet... ik heb het stikheet. Hij laat me na een tijdje los. "Als hun Mar wat aandoen is het ook hun schuld, niet de jouwe," zegt hij. Ik knik. "Je... je hebt gelijk," zeg ik. "Kyky, er is post voor jou!" hoor ik dan. Ik draai me om en zie Shawn aan komen lopen met een brief in zijn handen. Ik zie ook dat bijna heel Raimon naar mij en Jude staart, alleen Kevin hangt tegen een boom aan, hem boeit het blijkbaar niets. Shawn staat ondertussen voor me. "Hier," zegt hij. Ik pak de brief en begint te lezen...

"Het is van Mar," zeg ik als ik klaar ben met lezen, "ze zegt dat alles goed gaat," voeg ik toe en ik laat een zucht mijn mond ontglippen, geen slechte zucht maar een dankbare zucht. Dan laat ik mezelf weer terug in de sneeuw vallen en huil deze keer tranen van geluk en verdriet. Van geluk omdat ik weet dat alles goed is met Mar en van verdriet omdat ik Mar zo mis...