21/07/2016 | Een brief (1) Liefste wereld
Lieve wereld,
Stop even met draaien. Want het gewicht dat je op mij plaatste, sleurt me de diepte in. Ik ben ervan overtuigd dat jij een rekenwonder bent maar iedereen heeft een off day en ergens in je berekeningen is iets misgelopen want het gewicht dat op mijn schouders rust, breekt mijn botten en scheurt mijn spieren. En de gewichten aan mijn benen doen zoveel meer dan louter mij bewegingen hinderen. Ik ben bevroren in tijd. En alles om mij heen beweegt in een misselijkmakend tempo. De dagen racen voorbij en alle gebeurtenissen die zij dragen, spelen zich af zo ver van mij alsof ik naar een vertraagde film kijk of is het nu net versneld? Ik weet het niet, ik kan het in geen geval volgen. Het is zonder twijfel angstaanjagend.
Er wordt tegen mij gesproken maar woorden gaan door mij heen alsof ik de taal niet meer begrijp. Herinner mij eraan, zeg het opnieuw maar onthouden kan ik het niet.
Lieve wereld, het ligt niet aan jou, noch aan mij. Maar als je iemand de schuld wilt geven, moet geven, hou mij dan maar onder schot. Vraag me alles wat je weten wilt als je maar stopt. Volledig stopt, alles stopt. Want ik ben moe met elke spier en elk gewricht, alle gedachtekronkels, zelfs met mijn ogen dicht.
Verzin geen verhalen meer voor mij, geen eindeloze scenario's meer maar schrijf mij even uit. Zodat ik rustig kan ademen want ik ben vergeten hoe dat moet. Zodat de wekker kan sluimeren en ik kan snoezen. Zodat ik even kan zijn wie ik ben, weg van de dagelijkse sleur. Zodat ik even kan zijn wie ik wilde zijn, voor jou de leiding gaf. Lieve wereld het ligt niet aan jou, noch aan mij maar stop met draaien, leg je even naast mij. Dan laten we de wekker sluimeren en houden we elkaar vast terwijl we toekijken hoe gebeurtenis na gebeurtenis ons passeert, zo ver weg. En we breken elkaar niet meer maar likken onze wonden en we kijken hoe alles stopt, volledig stopt. We noemen het een vakantie en delen de tijd over jou en mij. En misschien zal ik weer glimlachen en misschien zal ik die eerste glimlach met jou delen, uit dankbaarheid. Lieve wereld, ik hoop dat je mij hoort en dat je luistert, ik hoop dat je dit leest en het begrijpt en ik hoop dat je even, heel even stopt, volledig stopt, alles stopt
Groetjes Kaatje
Reageer (5)
*sending digital hugs and mental support if needed*
8 jaar geledenHeel mooi
8 jaar geledenDit was exact hoe ik me voelde. Maar gelukkig stopte mijn wereld even met draaien en nu kan ik het weer bijbenen (:
Ik moest huilen hiervan om de één of andere reden, en ik huil nóóit om een verhaal. Ik vind het zo prachtig verwoord. Echt schitterend.
8 jaar geledenWauw. Dit is vanaf nu mijn favoriete stukje tekst op heel Q. Echt prachtig!
8 jaar geledenEcht heel mooi geschreven!
8 jaar geleden