Hs 16: Kyky

Ik heb alles aan Jude uitgelegd en voel me meteen een stuk beter. "Dat is... heftig," antwoord hij. "Zeg dat," zeg ik terug. "Nu kun je er eigenlijk niks meer aan doen, we zullen haar in ieder geval terugzien..." zegt Jude, ik kijk hem vragend aan. Wat bedoeld hij daar nou weer mee? Hij heeft blijkbaar door dat ik hem niet snap. "Genisis is toch het hoogst geplaatste team?," ik knik, "Nou, dan zouden ze ook wel tegen ons komen voetballen, denk je ook niet?" Ik denk even na en snap dan wat hij bedoeld. "Ja, dat denk ik ook," zeg ik. "Bedankt..." zeg ik dan. "Waarvoor?" antwoord hij. Ik sta op, als hij zo slim is mag hij daar ook zelf achterkomen...

Ik loop naar de bus en ga op het dak naar de sterrenhemel kijken. "Mar, ik weet niet of je me kunt horen, maar sorry, sorry voor het in de steek laten, sorry van mijn boze buien, sorry dat we nu... gescheiden zijn..." zeg ik en dan barst ik weer in tranen uit en alsof dat nog niet genoeg is komt op dat moment ook nog eens Raimon naar buiten, waarschijnlijk voor een late trainsessie dat nu ruw word verstoord door... mij. Waarom schop ik altijd alles voor iedereen in de war? "Hey, Kyky, wat is er?" vraagt Mark. "Ben jij nou zo'n oen of is Jude gewoon de enige die mij snapt omdat hij het zelf ook heeft meegemaakt?" antwoord ik boos. "Mar," fluistert Jack in Marks oor. "Bedankt Jack!" schreeuwt Mark. Zelfs Jack irriteerd zich nu aan Mark, ik zie het aan zijn gezicht. "Oké, het ligt dus aan Mark," zeg ik. "Hey," zegt Mark verontwaardigt. "Ja, hoi, ga nu maar trainen," zeg ik nors. "Een training is voor het hele team, dus meekomen en... waar is Jude?" vraagt Mark dan. "Ik denk nog op het voetbalveld, ik loop wel even mee, maar niet voor jou, ik loop mee voor Jude," zeg ik met een zucht en ik spring met een grote sprong voor de voeten van Mark. "Je bent niet alleen beter gaan voetballen, je bent ook veel atletischer geworden op Alius! Ik wil ook!!!" roept Mark. "Ik weet niet of ik dit als compliment of belediging moet beschouwing want ik heb een hele grote haat aan Alius," mompel ik en dan loop ik voor iedereen uit naar het voetbalveld.

Als we bij het voetbalveld zijn zit Jude daar nog steeds tegen de paal van de goal aan, zo te zien is hij nog steeds aan het nadenken. "Hey, Kyky, ik moet je even spreken," zegt Jude als hij op me af komt gelopen. Ik en Jude lopen naar de rand van het voetbalveld en Mark volgt ons. "Alleen," zegt Jude als hij Mark opmerkt. "Oké, oké, maar niet te lang," zegt hij als hij wegrent. "Wat bedoelde je nou met: bedankt?" vraagt Jude direct. "Dat je me troostte natuurlijk, dat had een Mark niet voor elkaar gekregen," zeg ik. "En ik dacht dat jij de slimste was," voeg ik eraan toe met een glimlach. "Wat zei je?" zegt hij beledigt. "Ben je nu ook al doof?" schater ik het uit. "Kom hier jij!" roept Jude. Ik ren weg en Jude rent achter me aan, hier ben ik Alius wel dankbaar voor want nu kan ik Jude voorblijven, maar ik heb wel een raar gevoel, is dit liefde of iets anders???