Hs 21

Ik sta nog steeds voor de spiegel, ik voel me plotseling misselijk. Raimon... Ik heb ze verraden, ze zullen me haten en Mark... dat wil ik niet eens weten. Ik moet nu terug, voordat ik tegen ze heb gespeeld dan vergeven ze me misschien. Ik voel me alleen maar misselijker en de boel begint om me heen te draaien. Ik gooi wat water in mijn gezicht en daardoor gaat het wel alweer wat beter. Ik kijk mezelf aan in de spiegel. Ik ben een alïen maar wil ik dat wel? NEE!!! Ik wil dat niet! Ik loop de badkamer uit vastberaden niks te laten merken. "Kom dan gaan we," zeg ik. Het is tien voor zes. Ik loop samen met Isa de kamer uit en we zijn om vijf voor in de eetzaal, ik en Xavier zetten de muziek en speciale verlichting aan, dan gaan ook wij meedoen met het gefeest.

Na een tijdje begint het me weer te duizelen, ik heb van alle kanten dingen te horen gekregen zoals: waarom ben je weggegaan? Maar ook: fijn dat je weer terug bent. Hierdoor is mijn gemis naar Raimon alleen maar groter geworden. Ik ga verdrietig langs de kant zitten. "Wat is er aan de hand?" vraagt Jordan die naast me komt zitten. "Mark... Raimon," fluister ik en dan ren ik weg. Ik hou het hier niet langer meer uit. Ik ren naar mijn kamer en laat me op het bed vallen, ik pak daarna een tas in. "Wat doe je?" hoor ik een stem bij de deur. Isa en Xavier staan daar. "Ik wil niet meer ik mis Raimon te erg... Ik mis Mark," zeg ik als ik langs Xavier loop. Ik loop naar een voetbalveld en... ik ben echt een geluksvogel, ik vind een aliusbal. "Weet je het zeker?" vraagt Xavier achter mij. Hij is me dus gevolgd. Isa is nergens meer te bekennen. "Ja," antwoord ik en Xavier pakt de aliusbal. "Ik kan dit beter doen," zegt hij. "Kan je het beter dan Isa?" vraag ik. "Ja, ik gebruik deze dingen regelmatig, vergeten?" zegt hij. Ik schud mijn hoofd, natuurlijk ben ik dat niet vergeten. "Hier," zegt Xavier als hij me de foto overhandigt van zichzelf op de schomel, die ene die hij me eerder had laten zien. Ik pak hem aan en haal een foto van mezelf uit mijn broekzak, deze heb ik pas gemaakt, of eigenlijk heeft Hurley hem gemaakt toen ik met hem ging surfen. Ik hang in de lucht met allemaal water druppels om me heen. Ik omhels Xavier. "Je mag me niet vergeten," fluister ik hem toe. "Hoe kan ik mijn BFF ooit vergeten?" antwoord hij. Ik laat hem los en ga klaarstaan. "Schiet maar," zeg ik terwijl ik mijn ogen dichtdoe...

"KYKY!!!" Ik voel twee sterke armen om me heen en als ik mijn ogen opendoe zie ik dat ze van Hurley zijn. "Sorry, dat ik ben weggegaan," zeg ik als ik begin te huilen. "Het is al goed, ik begrijp je," zegt hij. Ik stop de foto van Xavier, die ik nog steeds in mijn hand heb, snel in mijn broekzak. "De alïen is terug," zegt Sue waardoor ze een por van Eric krijgt. "Wauw, hadden jullie aardlingen dat allemaal zo snel door?" zeg ik sarcastisch met een knipoog naar het team. Sue gelooft me raar genoeg en gilt: "IK HAD GELIJK, KOM MEE SCHATJE, IK RED JE!!!!!!!!!!" Ze wil Eric meetrekken maar hij blijft staan en zegt: "red jezelf maar, ik versla hier die alïen." "Je bent zo moedig, keer ongedeerd terug," zegt ze voordat ze wegrent. "Dat je niet allang dood bent," zeg ik als Sue weg is. "Dat vraag ik me soms ook af," zegt Eric, dan zie ik dat we in een ziekenhuis zijn, naast een ziekenbed van... Shawn!!! "Wacht even, wat is er gebeurd?!?" roep ik terwijl ik naar Shawn wijs. Jude legt me uit van Shawns gespleten persoonlijkheid en ik luister geïnteresseerd. "Ooh... arme Shawn," zeg ik. "Ja en ik heb Caleb ontmoet, helaas," zegt Jude dan. "Wie is dat doen nou weer?" roep ik gefrustreerd uit. "De aanvoerder van Royal Academy Redux," zegt Jude nors. Ik weet dat Jude hier hele nare herinneringen aan heeft. "Sorry," zeg ik dan terwijl ik diep buig. "Ik spreek, denk ik, voor het hele team als ik zeg: we vergeven je," zegt Mark. De rest knikt instemmend. "Bedankt," zeg ik met glimmende ogen. Dan merk ik Byron op. "Byron..." zeg ik. "Tja, ik dacht, laat ik maar heel even bij Raimon blijven voor als Kyky terugkomt en ik had gelijk, hier sta je," zegt hij glimlachend. Ik omhels hem. "Bedankt voor het wachten," zeg ik. "En ik denk dat ik vanaf nu maar meereis met Raimon, als jullie het tenminste goed vinden," zegt Byron. "Tuurlijk!" roept Mark meteen enthousiast. Ik reageer ook enthousiast. "Ja, gezellig!" roep ik en op dat moment hoor ik gekreun achter me. "Shawn..." zeg ik als zijn ogen opengaan. "Kyky, je bent terug," zegt hij en hij probeert overeind te komen, ik help hem. Ik kijk hem aan. "Voor jou ook sorry," zeg ik dan. "Het is al goed," zegt hij. "Byron reist met ons mee," zegt Mark enthousiast. "Dat is fijn," hoor ik hem zeggen. "Ik loop naar de gang en roep: "iemand, Shawn is wakker!!!" Er komt meteen iemand aangelopen die Shawn inspecteert. "Niks mis, je kan gewoon gaan. Ik ga even je papieren ondertekenen," zegt de doctor en hij loopt weg. Dat is weer een opluchting. Ik loop weg. "Ik ga even trainen," zeg ik bij de deuropening. Ik ben niet van plan om te gaan trainen. Ik loop naar de Inazuma bus en ga daar naar de foto van Xavier staren. "Sorry, ik hoop dat je me vergeeft. Ik vergeet je nooit, jij bent mijn BFF..." zeg ik met tranen in mijn ogen maar ik heb niet door dat er iemand meeluistert...