Hs18: Arrie

Ik heb Nathan uitgelegd hoe ik hier ben gekomen. "Waarom ben je hier naartoe gekomen?" vraagt hij naderhand. Ik kijk hem heel even aan en kijk daarna naar de grond. "Gewoon, ik... Ik vond het niet zo leuk bij Alius," lieg ik. "Je liegt, ik zie het aan je. Vertel de waarheid," commandeert Nathan. Ik aarzel heel even maar begin dan toch te praten, of eigenlijk zeg ik maar een woordje. "Jou," dat is het enige. Ik kijk op en zie dat Nathan me verbaasd aankijkt. "Wacht, wat?!?" vraagt hij verbaasd. "Ik ben teruggekomen voor jou..." Ik fluister bijna. "Waarom... mij?" vraagt hij. "Ik... Ik..." stotter ik terwijl ik vuurrood word. "Ik hoop hierom," zegt Nathan dan en hij zoent me. Ik sla mijn armen om hem heen en sluit mijn ogen. Dan trekt hij, voor mijn gevoel veel te vroeg, zijn hoofd terug. Nu is hij ook vuurrood. Ik heb nog steeds mijn armen om zijn nek en leg mijn hoofd tegen zijn borst. Ik hoor zijn hartslag en concentreer me erop. "Wil je verkering?" vraagt hij dan. Ik hoef alleen maar instemmend mm-mm te mompelen en ik weet dat hij het heeft begrepen. "Wat doen jullie hier... Arrie?!?" hoor ik dan achter ons. Daar staat Kevin. "Hoi, Kevin," zeg ik dan. "Ik ben ontsnapt uit Alius voor..." zeg ik maar Kevin onderbreekt me met een gemene grijns. "Nathan!!!" roept hij plagend. "Eigenlijk wou ik Raimon zeggen, maar dat is ook waar," zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. "Je gaat niet achter me aanrennen?" vraagt Kevin als ik op mijn plaats ga staan. Ik doe alsof ik hem niet hoor en Kevin loopt langzaam naar mij en Nathan toe. Als hij op een halve meter afstand is pak ik hem snel bij zijn trui, gooi hem (op zijn buik) in het zand en ga op zijn rug zitten. "Hotsik, paardje, hotsik!" roep ik lachend. Ik en Nathan liggen helemaal in een deuk terwijl Kevin spartelt als een vis op het droge om onder mij uit te komen. "Hoeveel eet jij wel niet?!? Je bent echt een tientonner!" zegt hij geërgerd als hij merkt dat het geen zin heeft. Ik sta op. "Ik had ook Jack kunnen roepen," zeg ik uitdagend. "Ben je vergeten dat Jack met Mark en de anderen is?" vraagt Kevin dan. "Zijn ze dan niet hier?" vraag ik verbaasd. Ik had verwacht dat Mark achter Nathan aan was gegaan maar Nathan en Kevin schudden tegelijkertijd hun hoofd. "Er zijn hier wel een paar mensen, dus misschien dat we iedereen kunnen verzamelen en jij je verhaal kan vertellen aan de rest," zegt Nathan. "Mij best," zeg ik en zo lopen we Raimon binnen.

We hebben een paar mensen opgehaald en gaan nu naar het ziekenhuis omdat daar ook nog een paar mensen zijn. "Hey," zeg ik als ik de ziekenzaal inloop. "Arrie!" roept Timmy en ik kijk op. "Hoi," zeg ik. "Wat doe je hier?" vraagt iemand dan. Ik kan niet zien wie maar ik begin weer te vertellen...

Ik eindig mijn verhaal met: "en zo kwam ik dus hier terecht." Iedereen kijkt me ongelovig aan en Kevin roept: "Nathan en Arrie hebben verkering!" Ik kijk hem geïrriteerd aan en er stijgt wat geroezemoes hier en daar op. Dan komt er iemand binnen. Het is... de assistent van Vader! "Ik ga niet mee terug naar Alius!" roep ik meteen. "Daarvoor ben ik hier niet, ik zou jullie iets willen vragen," zegt hij. Ik kijk hem argwanend aan, maar hij begint toch met vertellen. "Ik wilde vragen: willen jullie de Aliusrots? Hierdoor worden jullie fysieke vaardigheden beter." Ik kijk hem boos aan, wat een smeerlap. "Je kan veel harder schieten," zegt hij terwijl hij langs Kevin loopt. "En veel sneller rennen," zo loopt hij langs Nathan. "En jij... jij kan eindelijk eens laten zien dat je net zo goed bent in voetbal als je twee zussen," zegt hij als hij langs mij loopt. "We weten alle drie dat we even goed zijn!" schreeuw ik, wat een onzin. "Als je me niet wil geloven..." zegt hij. Ik kijk hem aan, wat bedoeld hij hier nou mee. "Ik ga mee," hoor ik van bijna iedereen, als laatste ook van Nathan. "Ik dan ook maar," zeg ik als ik Nathan aankijk. "Kom mee dan laat ik jullie jullie nieuwe team zien," zegt hij en we lopen achter hem aan. Degene die gewond zijn forceren zichzelf nu. Hier en daar word er iemand ondersteund en ik ga dus maar Timmy ondersteunen. Ik ga op mijn hurken zitten. "Klim achterop," zeg ik. Hij is zo klein en vast ook licht. Hij klimt achterop en is echt heel erg licht! "Je lijkt net een veertje!" zeg ik verbaasd. "Dat hoor ik vaker," zegt hij een beetje beledigd terug. Ik moet lachen en ga naast Nathan lopen. Hij ondersteunt Kevin een beetje want met krukken over een bospad lopen gaat niet zo makkelijk. We gaan steeds dieper het bos in totdat... "Een huisje!" roept Kevin. "Ik zie het ook!" roept Timmy op mijn rug. "Nu ben ik dus half doof, thank you," zeg ik terwijl ik thank you echt uitspraak als [thank joe]. "Je kan echt perfect engels," zegt Timmy. "I know," zeg ik (uitspraak [ai know]). Ik moet lachen en Timmy ook als we het huisje inlopen. Er staan een paar mensen, sommige herken ik van eerdere wedstrijden, andere niet. "Hoi," zeg ik aarzelend. "Hoi," zegt iemand. Ik ken hem niet. "Op die tafel liggen jullie Aliuskristallen, pak er een en doe hem om je nek," zegt de assistent van Vader en ik loop met Timmy nog steeds op mijn rug naar de tafel. Ik zet Timmy neer. "Bedankt," zegt Timmy. Ik pak een Aliuskristal en doe hem zonder te twijfelen om, meteen voel ik me veel anders...