Hs 18

Isa is terug en heeft me net verteld dat Diamond Dust tegen Raimon aan het spelen is. "Dat maakt me niet uit," zeg ik, niks kan me tegenhouden. "Oké, je hebt alles?" vraagt Isa. "Ja, ik ben klaar om te gaan," zeg ik zelfverzekerd. "Jij weet ook zeker dat dit gaat lukken?" vraag ik. Isa heeft de aliusbal vast en gaat me terug teleporteren. Het leek me beter als zij het deed want als ik het zelf doe beland ik midden in de Atlantische oceaan. "Jaha, we hebben niet voor niets allemaal die cursus gehad," zegt ze geïrriteerd. Ik kijk nog een keer de kamer rond en steek dan mijn duim op, het teken dat ik klaar ben om te vertrekken. Isa schiet de bal en ik kan nog net zien hoe Xavier de kamer binnenkomt en me verbaasd nakijkt voordat ik verdwijn in een draaikolk van licht...

"Help!!!" roep ik voordat ik (alweer) uit de lucht val. Ik beland boven op... Gazel!!! "Een ding weet ik nu wel, ik zit goed. Maar die cursus waar Isa het over had heeft ook niks uitgehaald," mompel ik in mezelf. "Kyky!!! Wat doe jij hier!!!" roept Gazel uit. "Raimon versterken," zeg ik vastberaden en ik loop naar Hurley. Hurley kijkt me ongelovig aan. "Je moet echt eens stoppen met mensen te pletten door uit de lucht te vallen, alhoewel die alïen pletten is niet zo erg," zegt die voordat ik hem een knuffel geef. De rest van het team geeft me een high-five en ik word meteen in het veld gezet, ik sta nu op Axels plaats. "Jongens, goed opletten want de zwakke plek van Diamond Dust is..." Ik kan mijn zin niet afmaken want het fluitje heeft al geklonken en Mark staat vanuit het doel iedereen toe te schreeuwen. Dan komt het op mij aan. Gazel wil over de zijlijn maar ik hou hem tegen. "Ben een lief meisje en geef die bal af," zeg ik als we tegenover elkaar staan. Plotseling sprint ik naar voren waarbij ik de bal meeneem. Gazel staart me na. Ik sprint naar voren toe en schiet mijn nieuwe supertechniek op het doel af. "Waterdraai!" roep ik en ik beland weer netjes op mijn voeten. Ik zie hoe de bal met geen enkele weerstand het net in vliegt... of eigenlijk het net een stukken scheurt en zo gaat het nog even door...

Op het laatste staat het gelijk spel. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen vol bewondering naar het scorebord staart. "Niet zo verbaasd, dit moeten we vieren!" roep ik. Maar dan staat Gazel naast me, hij pakt mijn arm vast. "Kom mee," zegt hij. Hurley wil me komen helpen maar ik hou hem tegen door mijn nog vrije arm uit te steken. "Gazel, als je je afvraagt waarom ik niet meewil, dat heb je aan Xavier te danken. Veel succes met trainen en ik hoop ooit nog eens tegen jullie te mogen spelen," nu Gazel met stomheid geslagen is trek ik mijn hand los en loop naar de rest van Raimon. Ik trek Hurley achter me aan. "Ik ben het niet met je eens, ik wil liever niet meer met ze samenspelen," zegt Hurley maar ik haal mijn schouders op. "Op zich zijn ze wel aardig als je ze beter leert kennen alleen ze doen zich anders voor, ze worden gedwongen," meer zeg ik niet want dan verpest ik de sfeer. Ik ga maar mee in het blije gejoel van Raimon terwijl ik me eigenlijk best schuldig voel want nu gaan ze Gazel misschien ook zo behandelen als Jordan schiet me nu pas te binnen. Maar dan komt er iemand die ik maar al te goed ken... Nee, dat kan niet. "Byron..." mompel ik in mezelf. Als de gedaante dichterbij is zie ik duidelijk dat het Byron is. "Hey Byron, kom erbij. Jij hebt ook geholpen," roept Mark naar hem. Ik kijk om me heen, hoe heb ik hem nou niet kunnen opmerken. "Kyky, dat is lang geleden," zegt hij. "Ja, je hebt gelijk." Ik kan mijn ogen nog niet geloven. "Heb je mijn broer Hurley al ontmoet?" zeg ik maar om de stilte te verbreken. "Nee," zegt hij. "Hurley, kom eens!!!" roep ik. "Hoi," zegt Hurley tegen Byron. "Byron dit is Hurley, mijn broer. Hurley dit is Byron, mijn aanvoerder bij Zeus," blijkbaar heeft Raimon dat ook gehoord want ze roepen allemaal tegelijkertijd: "JE WAT?!?!?!?!?!?!?!?" "Mijn aanvoerder bij Zeus, nadat ik was vertrokken uit Okinawa moest ik toch ergens naartoe, dus heb ik me aangesloten bij het voetbalteam van Zeus alleen waren ze bij het Football Frontier nogal discriminerend tegenover meisjes," zeg ik. "Ik kan me nog herinneren hoe boos je toen was," zegt Byron lachend. "En heb je nog een vriendin gevonden, meneer Love," plaag ik hem. Hij kijkt me geïrriteerd aan. "Nee, hoezo?" vraagt hij. "Gewoon, ik vind dat jij verliefd moet zijn of een vriendin moet hebben anders voldoe je niet echt aan je naam," zeg ik lachend. Byron kijkt me nors aan waardoor ik in de slappe lach schiet. "Jullie kunnen het volgens mij wel goed vinden," merkt Mark op. "Nee, ik heb alleen maar twee jaar in zijn team gezeten, verder haat ik hem," zeg ik sarcastisch tegen Mark. "Heb je iets tegen Mark ofzo?" vraagt Byron. "Hij heeft me alleen maar afgewezen," fluister ik in zijn oor, dat hoeft niet iedereen te weten. "Ooh... Dat is rottig," zegt hij. "Jij weet niet hoe dat voelt, jij bent nooit verliefd geweest," plaag ik hem. "Heel grappig," zegt hij waarna hij een bal gaat hooghouden. Ik zie Xavier en zijn team verschijnen die Gazel erop wijzen dat gelijk spelen gelijk staat aan verliezen. Hij bestudeerd Raimon en ik probeer me achter Byron te verstoppen maar mijn coupe ontploft (waarom moet ik zoveel op Hurley lijken?) verraad me. "Kyky, kom mee!" commandeert hij. "Nee, want je bent mijn aanvoerder niet meer, hier is dat of Mark en anders Byron," zeg ik. En dat stormt hij voordat ik het weet op ons af...