O18
Cleo Mitchells
Ik heb geen bank dus we moeten op mijn bed zitten. Vermeld ik terwijl ik me omdraai en mijn kamer in loop. Yes! Awsome. Roept hij blij en volgt me op de voet. Jij hebt me straks wat uit te leggen! Gromt Azazel, duidelijk ontstemt omdat ik hem nergens over heb verteld. Wat gaat hem het in hemelsnaam aan? Hij gedraagt zich als mijn op haar tenen getrapte beste vriendin, als ik er een zou hebben dan. Ace legt de doos midden op het bed en laat zich neerzakken alsof hij het voor de honderdste keer doet. Het zou me niet moeten verbazen dat hij zich snel op zijn gemak voelt maar toch kan ik niet ontkennen dat ik dat voel. Had ik maar wat meer van hem, dan zou mijn leven al iets gemakkelijker zijn.
Zijn oog valt op mijn laptop terwijl ik besluit dat het economischer is als ik mijn koelkastdeur sluit en tegen de tijd dat ik naast hem plaats neem heeft hij hem op schoot. Heb je Netflix? Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en schud verbouwereerd mijn hoofd. Niet als antwoord op de vraag maar gewoon omdat mijn gedachten niet bij zijn persoonlijkheid kunnen. O maakt ook niet uit! Ik kan inloggen met mijn account. Zegt hij al voordat ik wel antwoord kan geven en dan opent hij internet en vervolgens Netflix. Ik denk niet dat je er het meisje naar bent me op te zadelen met je eventuele problemen of het waarom van je uitbarsting van vanmiddag, dus gaan we gewoon lekker een filmpje kijken met een stuk pizza er bij. Als er wel wat is mag je het zeggen, zo niet hebben we het er niet over. Ik zal je niet onder druk zetten. Verkondigt hij zonder ook maar een keer op te kijken van het scherm.
Waardering maakt zich in me los en verdrukt mijn rotgevoel. Azazel lijkt door afschuw vervult en snuift schamper. Ik heb wel wat beters te doen dan hier naar te luisteren. Meer wanhopige dingen, dit maakt me misselijk. Jou spreek ik later. Dat laatste klinkt dreigend maar kan me op dit moment niet met mijn gedachten van de jongen naast me halen. Hij lijkt Ace nog even in zich op te nemen en verdwijnt dan als kringelende rook uit mijn hoofd. De stilte en rust die hij hiermee achterlaat is meer dan welkom.
Dankjewel. Is eigenlijk het enige wat ik weet te zeggen tegen de meedenkende jongen naast me. Ik lijk me nu pas ten volle te beseffen hoe erg ik er naar heb gesnakt weer contact te hebben met iemand. Dat ik deze jongen nog maar een aantal keren eerder heb gesproken lijkt niet uit te maken. Hij speurt ondertussen door de lijsten met films en ik ben blij dat hij me niet vraagt naar mijn voorkeur. Ik heb een te brede interesse qua genres en zit vaak uren te zoeken tussen de films. Tegen de tijd dat ik er dan een heb gevonden heb ik al geen tijd meer of vallen mijn ogen dicht van de slaap.
Ik heb zin in een klassieker. Laten we gewoon lekker een film opzetten die we waarschijnlijk allebei wel kennen, dan kunnen we kletsen zonder echt iets te missen. Stelt hij voor en ik knik enkel bevestigend. Vervolgens begint de reclameriedel in aanloop naar de film en Ace schuift verder naar achteren, pakt een kussen en maakt het zich gemakkelijk op mijn bed. De laptop houdt hij op schoot en hij wenkt me ten teken dat ik dichterbij moet komen. Bij iedere andere jongen had ik waarschijnlijk getwijfeld en mijn afstand gehouden. De luchtige manier waarop Ace me dichterbij zich verzoekt heeft echter niets dubbels in de zin. Daarom maak ik het mezelf ook gemakkelijk en vervolgens zitten we schouder aan schouder, allebei een slice pizza en een blikje bier, kijkend naar jawel de Titanic.
Zijn filmkeuze deed me lachen en hij heeft met een gemaakt beledigd gezicht verkondigd dat het een intellectueel hoogstandje is. Ik verdenk hem er van deze film voor mij te hebben gekozen en heb besloten hem maar niet te vertellen dat ik net zo lief naar een actiefilm of thriller kijk. Wanneer de film echter een uur bezig is zit ik met een tweede Leonardo DiCaprio op het bed en besef ik me dat hij het waarschijnlijk echt een goede film vindt. Dat is het uiteraard ook, maar ik had het gewoon niet verwacht van een jongen zoals hij. Denkend aan zijn literaire achtergrond dan misschien toch weer wel.
Hij spreekt Jack zijn tekst vlekkeloos mee, maar laat blijken ook de rol van Rose erg overtuigend te kunnen spelen. Jack, I want you to draw me like one of your French girls. Zegt hij uiteindelijk terwijl hij me met grote ogen aankijkt en verwoed met zijn wimpers knippert. Ik verslik me bijna in mijn slok drinken en sla proestend een hand voor mijn mond. Het zal er erg charmant uit zien, bier wat zon beetje uit mijn neus komt terwijl ik hardop lach. Hij neemt me echter verwonderd in zich op en zodra ik weer normaal kan ademen lach ik nog eens en kijk hem vragend aan. Wat?
Hij glimlacht zijn witte tanden bloot. Niets. Ik had gewoon niet verwacht dat je nog mooier kon zijn. Even kijken we elkaar in stilte aan. In zijn gezicht speur ik naar een teken voor hoe ik dit op moet vatten. Dan zie ik zijn kaak even trillen en barsten we tegelijk in lachen uit. Smooth! Echt heel smooth! Heeft dat ooit gewerkt? Vraag ik hem daadwerkelijk nieuwsgierig. Eigenlijk ben jij de eerste waarbij ik het probeer, maar mijn conclusie is dus nee. Misschien moet ik de volgende keer met iets pakkenders komen. Overweegt hij met een ondeugende twinkeling in zijn ogen. Ik pers nadenkend mijn lippen op elkaar. Wat dacht je van : Hé, ik ben mijn telefoonnummer kwijt, mag ik die van jou lenen? Stel ik voor, het nauwelijks voor elkaar krijgend mijn stem neutraal te houden. Zijn wenkbrauwen verdwijnen bijna in zijn haargrens terwijl hij me goedkeurend toeknikt. Oo. Ik heb hier met een pro te maken, dat wist ik niet. Ik moet duidelijk een tandje bijzetten. En daarop begint hij met zijn les 'openingszinnen voor gevorderden'.
Reageer (8)
CLACE CLACE CLACE! YES!
8 jaar geledenDit is echt super geschreven!
8 jaar geledenAhw, kijk hoe fijn ze het heeft wanneer Azazel (of hoe heet dat ding?) haar met rust laat!
8 jaar geleden