Hs 16

Ik zit net in de eetzaal als ik Xavier binnen zie komen, omdat hij normaal zo bleek is valt het extra op dat hij rood is. Hij gaat zitten en Isa komt binnen, er is nog een plekje naast hem vrij en ik ga daar snel zitten. "Kyky, zou ik daar mogen zitten?" vraagt Isa. "Als je bij Xavier wilt zitten ga je maar op zijn schoot zitten," treiter ik. Ik schuif een stukje aan de kant en tegen al mijn verwachtingen in gaat Isa er nog zitten ook! "KIJK HOE SCHATTIG!!! ONS NIEUWE STELLETJE!!!" roep ik zodat meteen heel Alius weet dat Isa en Xavier verkering hebben. Er ontstaat meteen een kring om ons heen en ik kijk er triomfantelijk naar terwijl Xavier en Isa mij juist geïrriteerd aankijken. "Wie, wat, waar?" roept Gazel. "Hey, meid, ik heb ze gekoppeld," treiter ik hem. Ik mag hem niet, hij is zo droog. "Ik ben een jongen," zegt hij beledigt en hij loopt weg. Dat leek het teken te zijn iedereen weg moest lopen want binnen no time staat er niemand meer. Ik sta ook op en zeg: "Isa, jij mag hier zitten." Ze kijkt me aan met zo'n dat-je-me-dit-flikt blik en ik loop grijnzend weg.

Ik ben alleen op het trainingsveld van Genisis en trap hard voetballen op het doel af. "Het is niet eerlijk!!!" roep ik bij iedere bal. Ik voel me hier wel al wat meer welkom maar Raimon kan ik niet loslaten, vooral Mark niet. Waarom moet ik ontvoerd zijn?!? "Het is niet eerlijk!!!" roep ik terwijl ik een supertechniek op het doel af schiet die net nieuw is. Het is een soort van vlammentornado maar dan met water. Ik noem hem: waterdraai. Beter dan Willies namen. Willie, zelfs hem mis ik met zijn beidehande opmerkingen. "Hey, Kyky wat doe je hier zo laat nog? Het is al half tien," zegt Xavier als hij het voetbalveld op komt gelopen. Hij pakt mijn pols, blijkbaar om me mee te trekken maar ik trek mijn arm vast. Ik ga staan en het lijkt alsof er een schaduw over me heen trekt. Ik kijk naar de grond als ik vraag: "waarom ik?" "Hoe bedoel je?" krijg ik terug. "Waarom moesten jullie mij hebben en niet bijvoorbeeld: Eric? Hij kan ook goed voetballen!" zeg ik nijdig. "Niet meteen zo opgefokt, jij was op Axel ba de beste van Raimon. Alleen Axel die was al weg. Daarom jou," legt hij rustig uit. "En jullie hadden zijn kleine zusje ontvoerd," zeg ik, het schiet me in een keer te binnen en mijn angst, haat en afschuw voor Alius groeit met de minuut. Ik wil hier weg, ik hou het hier niet lang meer vol!!!!! Ik kijk om me heen maar zodra ik weg wil rennen oakt Xavier mijn pols. Hij is bleker dan normaal en sist: "hoe weet je dat van Juka?" Ik kan mezelf niet bevrijden zo strak heeft Xavier me vast en zijn alïen karakter bevalt me helemaal niet, is dit de jongen die ik aanzag als BFF. "Van Axel, toen hij terugkwam," lieg ik, ik wist het al eerder. "Je liegt, ik zie het," zegt hij boos en hij gooit me achteruit op de grond. "Oké, ik kwam hem eerder tegen in het bos en toen vertelde hij mij alles en ik hem," ratel ik want Xavier komt dreigend dichterbij. Zodra hij dat hoort spuwen zijn ogen vuur en draait hij zich om voordat hij wegloopt. Ik kijk hem angstig na...

Ik stap nog steeds trillend de kamer van mij en Isa in en wat ik zie... "WEGWEZEN!!!" roep ik terwijl ik op Xavier wijs. Isa en Xavier zaten met de rug naar me toe te praten op Isa's bed. "Weg, rot op!!!" roep ik met overslaande stem van de angst als ik hem bij zijn arm pak en de deur uitsleep. Ik knal de deur achter hem dicht en draai hem op slot. Ik kijk angstig om me heen en Isa kijkt me verward aan. "Waarom doe je zo hysterisch? Xavier is toch je BFF?" vraagt ze. "Was, totdat hij me behoorlijk liet schrikken met zijn alïenkarakter," antwoord ik eerlijk. "Kyky, alsjeblieft doe open, het spijt me," smeekt Xavier. "Alleen als je me verteld hoe ik kan ontsnappen," antwoord ik. "WAT?!?" hoor ik van twee kanten. Isa voor me en Xavier achter me. "Kyky, dat meen me niet, vergeef me nou gewoon," zegt hij. "N-E-E, niet zo moeilijk," zeg ik met de nadruk op iedere aparte letter van nee. "Kyky, dit is niet alleen jou kamer, maak die deur open," dwingt Isa me. Dus ik open de deur en schiet zelf de kamer uit.

Ik zwerf een hele tijd verdrietig door Alius. Totdat ik Jordan tegen kom, ik heb hem niet meer gezien sinds hij van Raimon verloren heeft... Raimon. De tranen springen me weer in de ogen. "Wat is er?" vraagt Jordan. "Gewoon, ik mis Raimon en Xavier heeft me behoorlijk laten schrikken met z'n alïenkarakter. Ik wil terug!" Antwoord ik eerlijk. "Begrijpelijk," zegt hij en als ik hem aankijk lijkt hij anders... minder energiek, hij lijkt wel depressief. "Wat is er met jou?" vraag ik dan maar. Hij kijkt me eerst verbaasd aan. "Waarom zou jij dat willen weten, ik bedoel: jij zit in Genisis het hoogste team en ik alleen maar in Gemini Storm... of zat eigenlijk," zegt hij dan verdrietig. "Wat een onzin!" roep ik. "Vertel gewoon waarom je zo verdrietig bent," zeg ik dan en aardig. "Als je eenmaal hebt verloren mag je niet meer trainen en geen wedstrijden meer doen. Je word weggezet als oud vuil dat hier en daar nog een klusje moet opknappen," zegt Jordan terwijl hij zijn vuisten balt en de tranen in zijn ogen staan. "Kom mee, dit pik ik niet! Ik ga Vader eens de waarheid zeggen! Iets dat ik veel eerder had moeten doen!" zeg ik luid als ik Jordan meetrek door de donkere gangen van Alius...