Fault 26.

9 augustus 2015 || Louis Tomlinson

Nadat Liv haar koffer ingepakt was, was het tijd om te vertrekken. "Heb je alles?" vroeg ik nog een keer. Ze knikte.
Ik kon aan haar zien dat ze erg enthousiast was, en dat maakte me blij. Het maakte me blij dat haar enthousiasme door mij kwam.
Ik trok de grote rode koffer uit het appartement en wachtte tot Liv alles veilig had afgesloten. Nadat dit gebeurd was drukte ik op de knop van de lift. Ik ging dat ding echt niet helemaal de trap af sleuren. Een ping-geluidje liet ons weten dat de lift op onze etage was en dat de deuren open gingen.
Liv leunde tegen de grote spiegel en wachtte ongeduldig tot de lift in beweging kwam. In een poging om Liv wat te laten relaxen, liet ik mijn hand in de hare glijden. Haar ogen schoten naar onze handen waarna ze haar ogen op mijn gezicht liet rusten. Ik kon alleen maar glimlachen.
Ons moment werd onderbroken toen de lift stopte en de deuren open gingen. Ik liet haar hand los waarna ik naar buiten liep om vervolgens haar koffer bij de mijne te gooien.
Toen we eenmaal in mijn auto zaten onderweg naar de anderen vroeg Liv, "Wat heb je je vrienden over me verteld?"
"Harry weet alles, de rest weet gewoon wat er vroeger is gebeurd." Zei ik. Liv zuchtte, ik weet zeker dat ik haar alleen nerveuzer had gemaakt. "Maak je niet altijd zo een zorgen Liv, ze gaan je vast wel mogen."
"Denk je?"
"Dat weet ik bijna zeker."
De rest van de rit bleef het stil. Ik wilde Liv niet verplichten om te praten, dat zou ze vanzelf wel doen als ze daar zin in had.
We kwamen aan bij Heathrow waar ik langs de achterkant reed om de menigte fans te ontwijken. Niet dat ik ze niet wilde zien, maar ik kon de gekte voor Liv beter nog even uitstellen. Ze had al zenuwen genoeg.
Ik parkeerde mijn auto en ik stapte uit. Liv volgde mijn voorbeeld. Ik trok Liv's koffer en ook mijn koffer uit de kofferbak van mijn auto. Liv stond erop dat ze deze keer haar eigen koffer zou dragen, dus liet ik haar maar doen. Eenmaal binnen zag ik Harry en Niall staan. Ook zij kregen ons in het oog en liepen naar ons toe. "Hey maat, heb je er zin in?" vroeg Niall. Ik knikte. "Dit is Liv, Liv, dit is Niall en dit is Harry."
Harry zwaaide even en glimlachte naar Liv. Niall daarintegen trok Liv meteen in een omhelzing. "Hallo! Heb je er een beetje zin in?" vroeg hij.
"Ja! Ik heb er heel erg veel zin in, ik weet alleen niet zo goed wat ik er van moet verwachten." Zei Liv.
"Het komt allemaal wel goed, dat kan niet anders want ik ben erbij." zei Niall.
Liv lachte en ik gaf Niall een stomp tegen zijn arm. "Wat nou? Ik kan er toch ook niet aan doen dat ik de leukste van ons vieren ben." zei hij.
"Dat had je gedroomd Ni." Niall zuchtte en plofte neer op een bankje in de hal. Op datzelfde moment kwam ook Liam de hal ingelopen. "Haaai!" Liam begroette ons en stelde zichzelf even voor aan Liv.
Toen was het tijd om naar het vliegtuig te lopen. "Zie je wel dat je je nergens zorgen voor hoefde te maken." zei ik. "Ja, je had gelijk. Maar die mannen intimideren me een beetje." Ze wees naar de bodyguards die naast ons liepen. Ik was ze al zo gewend dat ik meestal niet eens meer op hen lette.
"Daar wen je wel aan, ze zijn er bijna altijd."
En toen was het tijd om in te stappen. Over een uurtje zouden we in Parijs aankomen.