Hs17: Mem

Kyky is boos de badkamer ingelopen. Wat moet ze toch met zo'n aliën als Xavier? Xavier is veel te streng en het is ook nog eens een klikspaan! Grr, Arrie verraden aan Opa? Zoiets doe je toch niet? Ik loop boos achter Xavier aan. Hij staat al ongeveer voor de deur van Opa's kantoor. Ik ren snel naar hem toe en leg mijn hand, op een onvriendelijke manier, op Xaviers schouder, terwijl ik hem omdraai. "Waarom zou je Arrie verraden? Dat is gemeen, Xavier!'' Xavier veegt mijn hand van zijn schouder af en zegt: ''omdat Vader dit soort dingen hoort te weten, Mem." "Dus? Je hoeft toch niet alles aan Opa te vertellen?" "Hij heet Vader. En als je het niet erg vind zou ik nu graag..." "Arie willen gaan verklikken?" "Zo kun je het zeggen, ja,'' zegt hij, waarna hij me iets aan de kant duwt en verder loopt. Ik pak hem bij zijn pols vast, duw hem tegen de muur en sis: ''je gaat Arrie niet verraden... En nog iets, Kyky vind je dan misschien leuk... Maar ik zal je altijd een arrogante aliën vinden!'' ''Mem, laat me los! Hier bereik je helemaal niks mee!" "Dat maakt me niks uit, ik wil gewoon dat je-je mond houdt over Arrie en dat je het uitmaakt met Kyky!" "Mem, dat bepaal jij niet, laat me nu los, okè?" "Nee, je mag Arrie niet verraden!" Roep ik in paniek. Xavier kijkt me hoofdschuddend aan. "Serieus, waarom heeft alius jou nodig? We hebben genoeg topspelers en zonder jou zou het hier een stuk rustiger zijn." Ik kijk hem aan. Hoe kan hij dat nou zeggen? Dat is zo harteloos! Zo erg is hij nooit geweest! "Ik kan er heel toevallig niks aan doen, dat ik zo druk ben, want ik heb ADHD voor als je het nog niet wist!" "Mem, wat ben je aan het doen?" Vraagt Kyky verbaasd, terwijl ze naar me toe loopt en me aan de kant duwt. "Xavier, wat is er aan de hand?" Vraagt ze. "Niks ernstigs, Mem wil alleen maar dat ik Arrie niet verraad... Maar ik moet Vader nou eenmaal alles vertellen, snap je?" "Tuurlijk snap ik dat, dat Mem dat nou niet snapt..." Zucht Kyky. Haar ogen stralen iets onheilspellend uit. "Hallo, hij zei dat alius zonder mij beter af zou zijn!" (oké, dat zei hij niet helemaal zo). "Mem, dat zou nog best kunnen kloppen en dat weet je zelf ook wel," zegt Kyky, terwijl zo op Xavier leunt. "Grr, je bent mijn zus! En niet die van Xavier! Je zou voor mij op moeten komen!" "Me-hem, hou op met zo te zeuren. Xavier meende het vast niet." "Maar i-i-i-ik... Verklik Arrie dan maar! Ik ga wel naar Claude! Die begrijpt me tenminste wel!"

Ik gooi de deur van Claude's kamer open. "Mem, wat doe jij hier?" Vraagt hij verbaasd. "Hier zijn de twee grootste problemen van alius: Xavier en Kyky," roep ik boos, terwijl ik me op Claude's bed laat vallen. "Hoezo?" "Nouja, ik kan jou toch vertrouwen, hè?" "Ja, natuurlijk!" Roept hij meteen, terwijl hij naast me komt zitten. "Nou, Arrie was niet bij die oefenwedstrijd omdat ze... is ontsnapt..." "Maar... ze was toch ziek?" "Nee, dat was een soort van smoes..." zucht ik. "Waarom ben je niet met haar mee gegaan? Je wilt toch al heel lang weg van alius?" Ik kijk Claude verbaasd aan, ik had er niet op gerekend dat hij dat zou vragen. "Nou, gewoon... Ik ben gewoon hier gebleven omdat... Tja, ik heb me bij Raimon nooit echt bij de groep betrokken. Maar toen kwam Shawn bij ons en ik had het gevoel dat ik daar wel een goede band mee had. Maar ik heb nooit echt de kans gehad om hem echt goed te leren kennen, want toen werden Kyky, Arrie en ik door jullie ontvoerd. Maar hier op alius leerde ik jou kennen... en ik vond je eerst dan wel behoorlijk egoistisch, arrogant en irritant, maar nu ben je mijn beste vriend, snap je?" Hij kijkt me verbaasd aan; ''je beste vriend?" Ik zucht. "Ja..." "We kijken elkaar een beetje ongemakkelijk aan, gelukkig worden we gered door Opa, die hard door de luidspreker tettert: "kan de Chaos alsjeblieft naar de eetzaal komen? Ik herhaal, kan de Chaos alsjeblieft naar de eetzaal komen?" "Laten we dan maar gaan, hé Fakkeltje?" Claude geeft me een por in mijn zij, waarna we opstaan en naar de eetzaal lopen.

"Welkom, allemaal. Morgenvroeg zullen jullie, de Chaos, tegen Raimon spelen. Oké?" We knikken allemaal braaf. "Mooi zo, wees morgen om 9 uur aanwezig. Ik zal ervoor zorgen dat Raimon op de juiste plek is. En ga voor nu maar slapen, tot morgen,' beëindigt Opa zijn verhaaltje. Ik loop samen met Claude naar de kamer van Kyky en mij. "Trusten, Mem." "Welterusten, Claude," zeg ik, waarna ik de kamer van Kyky en mij in loop. Kyky ligt al te slapen. Zelf trek ik snel mijn pyjama aan, waarna ik mijn wekker zet en in bed kruip.

"Piep-piep-pie-.." Ik sla hard op de wekker. "Hmpf, laat ik maar opstaan,' grom ik zacht, zodat Kyky niet wakker wordt. Ik sta op en begin me stil aan te kleden, haren te kammen, mijn laatst overgebleven zak snoep op te eten en mijn tanden te poetsen. Als ik daarmee klaar ben, doe ik stil de deur open en loop ik naar buiten op weg naar de eetzaal.

"Kom jongens, we gaan winnen!" Roept Bryce zelfverzekerd. Er verschijnt een grote flits. En ja hoor, daar gaan we weer, op naar Raimon! Stiekem hoop ik dat Arrie daar is... maar Nathan zit ook niet meer bij Raimon, dus dan zal Arrie daar ook wel niet zijn, denk ik een tikkeltje teleurgesteld. "Is er iets, Mem?" Vraagt Heat. "Nee-nee, er is niets." "Oké, dan..." Heat lijkt niet helemaal overtuigd, maar besluit toch maar zijn mond te houden. "Dat zijn Torch en Gazelle," roept Mark. "Wij zijn de beste! Wij zijn het hete vuur van Prominence-.." Begint Claude meteen. Ik vind zijn alien karakter maar niks. Dan kijk ik naar Raimon, maar Arrie is nergens te bekennen... Jammer... "Mem kom, de opstelling!" Roept Neppten. Ik loop naar ze toe en plof op de reservebank. "Ik ben reserve!" Roep ik. "Nee, jij staat in de spits, oké Mem?" Zegt Bryce. Ik zucht, waarom moet ik nou weer beginnen? Ik vind het al niet leuk om tegen Raimon te spelen! Ik kijk weer even naar mijn oude teamgenoten, ze staan al allemaal klaar. Maar waar is Shawn? Niet dat-dat mij wat uitmaakt... "Mem, kom klaar staan!" Ik loop naar mijn positie en kijk zoekend om me heen. En dan zie ik Shawn zitten, op de reservebank, maar waarom? "Tuut!"

Het is rust. We staan met 10-1 voor, en Claude en Bryce zijn wat van plan, dus dat belooft niet veel goeds. "Hé Mem, misschien is het inderdaad beter als je in de tweede helft maar op de bank zit," zegt Bryce voorzichtig. "Dat vind ik prima, hoor!" Dan loop ik naar Raimon, maar Bryce springt snel voor me. "Gazelle, kom! Laat haar maar even!" Roept Claude naar hem. Bryce kijkt me even onderzoekend aan, maar laat me dan toch doorlopen. Ik kijk even naar Claude, hij is toch wel erg lief... Maar BFF lief! "Hey, jongens!" Roep ik vrolijk naar mijn oude team, waar ik nu de helft niet van ken. "Hey, aliën!" Roept een meisje, waarna ze meteen een por in haar zij krijgt van Eric. "Ja, jij ook hallo..." Zeg ik, waarna ik de rest weer aankijk en zeg: "jullie moeten echt beter jullie best gaan doen! Anders winnen wij sowieso! Du-..." Ik word afgebroken door de scheids, die op het fluitje blaast, om de tweede helft te beginnen. "Doe jullie best, jongens!" "Zullen we doen, Mem!" Roept Mark. Ik kijk ze glimlachend na, Mark is niks veranderd en de rest volgens mij ook niet. Er zijn wel veel nieuwe mensen bijgekomen... Dan kijk ik naar Shawn, hij heeft zijn handen gebald tot vuisten en kijkt strak voor zich uit. Ik loop naar hem toe en plof naast hem op de reservebank. "Is er iets, Shawn?" Hij kijkt me geschrokken aan, net alsof hij me nog niet gezien had. "Mem? D'r is niks aan de hand, hoor." Ik knik langzaam. Ik geloof er niks van, er is wel iets dat kan ik gewoon zien!

Raimon houdt zich aan zijn woord, ze spelen veel beter! Het staat nu al 7-10! Opeens zie ik Claude en Bryce bij elkaar staan. Die twee zijn wat van plan, sowieso... Ze springen de lucht in en schieten een enorm schot op Raimons 'nieuwe' keeper af. Het is een doelpunt... Maar... Claude en Bryce die hun krachten bundelen? Wow, dat had ik niet verwacht! Nu is Raimon weer aan de bal, Byron rent naar voren, maar hij komt niet door onze verdediging heen. Dip en Dap (zo noem ik ze altijd) zijn gewoon te sterk voor hem...

"Tuut!" de wedstrijd is afgelopen en wij hebben met 11-7 gewonnen. Byron ligt ineen gezakt op de grond. Ik ren snel naar hem toe, ik zie mijn teamgenoten naar me kijken, maar ze houden me niet tegen. "Byron, gaat het? Het komt goed, oké?" zegt Mark, bijna in paniek. Dan tik ik Jude aan; "weet jij misschien wat er met Shawn is?" "Ja, hoezo?" "Gewoon ik ben benieuwd..." "Hij heeft een gespleten persoonlijkheid, de persoonlijkheden van hem en zijn tweelingbroer, Aiden, zitten in zijn lichaam... Daarom speelt hij niet meer mee..." "Dat is... apart... Maar kunnen we daar iets aan doen?" "Ik denk niet dat we hem echt kunnen helpen, hoogstens ondersteunen." Ik knik. Arme, Shawn... Stel je voor dat ik dat met Arrie had... Wat voor een persoon zou ik dan zijn? Maar ik wil Shawn wel helpen, of ondersteunen... Maar dan moet ik hier blijven en Claude achterlaten... Wat moet ik doen? "Mem, we gaan! Kom je?" Roept Claude naar me. Ik loop bedenkelijk naar mijn team. En net als we op het punt staan om te vertrekken weet ik het... "Sorry, Claude..." zeg ik zacht, terwijl ik hem een kus op zijn wang geef en uit de lichtflits stap. "Het spijt me, maar ik blijf bij Raimon!"