Chapter 6

Wat een grote ruimte, vergeleken met de rest. We staan in een grote, ronde ruimte. In het midden staat een groot platform. Zo te zien moet daar het artefact zitten. We lopen de brug over. Ik bekijk het platform waar we op staan, maar ik kom er niet wijs uit. 'Staat iets in die aantekeningen?' vraag ik aan Vaerel. Hij bladert het boek door en schudt zijn hoofd. 'Nee, het gaat voornamelijk over de architectuur. Hij heeft 3 bladzijdes volgeschreven over die standbeelden daar.' Ik draai me om. Het zijn twee standbeelden. Wat zijn dat voor beesten? Het lijkt wel een kruising tussen een trol en een draak. Meer kan ik er ook niet van maken. 'Volgens zijn aantekeningen is dit een oude tempel, maar dit gedeelte is jaren later toegevoegd. Of aangepast. Dit is niet gebouwd door de eerste mensen, in ieder geval.' Hij bladert verder. 'Hmm, verder staat er niet veel. Alleen dat het inderdaad een soort puzzel is...Wacht even. "Het lijkt net alsof de pilaren het artefact verbergen". Wat moet ik daaruit opmaken? Dat we die pilaren moeten verschuiven?' Bokul haalt zijn schouders op. 'We kunnen het proberen,' antwoord ik. Ik loop naar de dichtstbijzijnde pilaar, en trek hem na achteren. Een paars licht schiet uit het middelpunt, naar de pilaar, en naar rechts. Daar moet de volgende pilaar naartoe, natuurlijk! Ik loop naar de andere pilaar, en trek hem naar achteren. Het paarse licht schiet naar beneden, en weer naar rechts. We hoeven alleen maar het licht te volgen. Ik kijk de rest aan. Shakari knikt en rent naar de volgende pilaar. Met z'n tweeën verschuiven we de pilaren. Ik hoor een klik. Het slot moet zijn geopend. In het midden stijgt een dikke pilaar uit de grond. Ik hoor nog iets verschuiven. 'De deur gaat open!' zegt Bokul. Ik ren naar hem toe. Inderdaad, langzaam schuift de pilaar open. In het midden zit...Een vrouw? Wat is dit voor iets? De vrouw kreunt even, en valt voorover. Vaerel vangt haar op. Ze opent langzaam haar ogen. Zo te zien heeft ze een Elder Scroll bij zich. Interessant. 'Waar...Waar ben ik?' vraagt ze. 'In Dimhollow Crypt,' antwoordt Shakari. 'Wie zijn jullie?' 'Ik ben Arwen, dat zijn Bokul en Shakari en dit is Vaerel, mijn echtgenoot.' Dat ze dat maar weet. Ze gaat zitten. 'Oef, mijn hoofd. Mijn naam is Serana. Hoelang heb ik hier ingezeten? Welk jaar is het?' '203, de vierde era,' antwoord ik. Geschokt kijkt ze me aan. 'De vierde era?! Oh mijn god...' 'Uit welke era kom jij dan?' vraagt Bokul. 'De tweede,' zegt Serana. Dat is een hele tijd. 'Wat heb ik gemist? Of is dat een domme vraag?' Ik veeg mijn haar uit mijn gezicht. 'Eens kijken... We hebben een Oblivion crisis gehad met Mehrunes Dagon, Jyggalag heeft geprobeerd terug te komen. In Morrowind is korte metten gemaakt met Dagoth Ur en de rest van het Tribunaal door de Nerevarine. Dat was de derde era. In de vierde era is er een oorlog geweest tussen man en mer, er is een burgeroorlog geweest hier in Skyrim. Oh, en ik heb een draak met de naam Alduin verslagen in Sovngarde. Dat is het ongeveer. Oh ja, je mag nu niet meer Talos aanbidden. Anders nog iets?' Er is iets aan haar dat ik niet leuk vind. Ze staat op. 'Dat is een heleboel. Jij hebt Alduin verslagen? De Wereldeter?' Ik knik. 'Ja, dat klopt.' Ze veegt haar haar uit haar gezicht. 'Wat deed je in deze tombe?' vraagt Shakari. 'Dat is een lang verhaal.' 'Waar gaat die Elder Scroll over?' vraagt Bokul. 'Dat is ook een lang verhaal. Luister, ik wil hier niet langer blijven. Mijn familie woont vlakbij Solitude, op een eiland.' Ho ho, dat klinkt bekend. 'Een eiland vlakbij Solitude?' vraag ik haar. Ze knikt. 'Ja, kasteel Volkihar.' Oh jee...Meteen handelen, Arwen! 'Dus je bent een vampier?' Ze kijkt me even aan. Langzaam knikt ze. 'Ja, ik ben een dochter van Coldharbour.' 'Een wat?' vraagt Bokul. 'Hier heb ik over gelezen,' antwoord ik. 'Dochters van Coldharbour zijn vrouwen die een bepaald ritueel zijn ondergaan en zich beschikbaar hebben gesteld aan Molag Bal, en dus volbloed vampieren zijn geworden. Het schijnt heel zwaar te zijn, en heel denigrerend.' Ze zucht. Zo te zien is ze lichtelijk geïrriteerd. 'Luister, kunnen jullie me alsjeblieft vergezellen naar huis? Ik heb het gehad met deze grot.' Zo, ook nog een asociale houding. Dit wordt leuk. 'Natuurlijk,' zegt Vaerel. Ik kijk hem even aan. Hij haalt zijn schouders op. 'Dank je wel,' zegt Serana.