Hs 13

Ik loop richting het strand en Mark kijkt op, blijkbaar gelooft Hurley nu honderd procent dat het Mark is want hij staat op en loopt weg, gelukkig maar. Ik begin te rennen en ik en Mark zeggen in koor, "komt dit briefje van jou!" We laten beiden hetzelfde briefje zien en dan pas snap ik wat er speelt, of tja... half dan. "Of iemand wil ons koppelen of dit is Alius," zeg ik als ik om me heen kijkt en, waar ik al bang voor was, daar komt Xavier uit de bosjes gesprongen. "Slimmerik," zegt hij spottend als hij op ons afloopt. "Alleen niet zo slim dat jullie toch beiden zijn gekomen," voegt hij eraan toe. Hij kijkt naar Mark en zegt dan tegen mij: "kom mee, nu, vrijwillig of niet vrijwillig. En als je er tussenuit glipt doen we Markje wat aan," dat laatste sist Xavier in mijn oor. "Hoe laag kun je zijn?!?" stoot ik verbaasd uit. "Best laag," zegt hij lachend. "HURLEY, HELP, XAVIER," roep ik maar dan pakt Xavier me stevig vast en verdwijnen we. "Kyky, nee!" hoor ik Mark nog roepen...

Ik val alweer neer op de stenen voer van Alius academy. Deze keer staat Xavier naast een oud ogende man en hij legt zijn Aliusbal in een kleedlokaal die de oude man daarna op slot draait. "Nee, shit," mompel ik als ik om me heen kijk maar geen Aliusbal vind. "Hallo, ik ben Vader, de baas van Alius academy. Welkom en ik hoop dat je het hier leuk gaat vinden. Je Aliusnaam is Kyse en je team is Genisis. Dat is het team waarvan Xavier de aanvoerder is," zegt hij en hij wijst naar Xavier. Dan loopt Vader weg. "Waarom ik?" vraag ik als Vader weg is. "Omdat jij goed kan voetballen," zegt Xavier onverschillig. "Moet ik dat als een compliment beschouwen?" vraag ik sarcastisch. "Ja, eigenlijk wel. Kom mee naar je kamer. Je deelt hem met Isabella," zegt Xavier en hij trekt me mee het voetbalveld af.

Even later staan we voor een van de zoveel deuren. "Isa, ben je daarbinnen?!?" roept Xavier. "Ja, wat is er?" vraagt ze en ze doet de deur open. "Dit is Kyky oftewel Kyse, ze is je nieuwe huisgenoot dat zorg ervoor dat ze zich thuisvoelt," zegt Xavier en hij loopt de gang uit mij met Isabella achterlatend. Isabella trekt me naar binnen. "Hoi, ik ben Isabella maar noem me maar Isa, is misschien wat makkelijker," ratelt ze. "Ik ben Kyky. Vader zei dat mijn Aliusnaam, of zoiets, Kyse was," mompel ik. "Je hoeft niet zo zacht te praten en ook niet verlegen te zijn waarschijnlijk worden we goede vriendinnen, jij komt toch van Raimon?" ratelt/vraagt ze. Ik knik alleen maar en Isa trekt me mee naar een kledingkast. "Welke maat heb je?" vraagt ze. "Uuuhm..." zeg ik. Ik weet het niet, mijn moeder zocht altijd mijn kleding uit en anders paste ik tot ik de goede maat had. "Je hebt denk ik dezelfde als mij," mompelt Isa als ze een wit-grijs-zwart voetbaltenue bij me voorhoud. "Trek aan en we gaan trainen," zegt ze en ze duwt me het tenue in mijn handen. Ik pak het en loop dus maar naar de kamer die vastgrensd aan deze. Het blijkt een badkamer te zijn. Ik kleed me maar snel om. Misschien hoe sneller ik dit doe hoe sneller ik terug bij Raimon ben...

Ik kom de badkamer uit en Bellatrix kijkt me bedenkelijk aan. "Dat staat leuk," zegt ze na een tijdje, "zit het ook fijn?" "Ja, hoor," zeg ik maar want ik wil niet nog meer problemen. Ze trekt me de gang op en begint te lopen, ik heb geen keus dan haar te volgen, deels doordat ze mijn arm vast heeft, want ik wil niet verdwalen. Dan blijft ze plots stilstaan voor een deur. In grote letters staat erboven: 16. "Welkom bij het voetbalveld waar Genisis normaal gesproken traint," zegt ze en ze duwt de deur open. Ik loop achter haar aan naar binnen en meteen hebben we van iedereen op het voetbalveld de aandacht. "Kyky, wat leuk dat je ook even komt trainen," zegt Xavier als hij opkijkt. "Ja, aanvoerder," zeg ik spottend. Dat die alïen mijn nieuwe aanvoerder mag zijn, of denkt dat hij dat is want dat is hij niet. "We gaan een oefenwedstrijd doen," zegt Xavier. "Wacht even, jullie gaan vaststellen hoe hoog Kyky's begrenzer moet," zegt Vader als hij binnen komt. "Begrenzer?" zeg ik verward. "Dat zorgt ervoor dat je je spieren niet overbelast," zegt Xavier alsof het niets is. "Oké..." zeg ik twijfelend. "Jij gaat net zolang tegen de rest van Genisis spelen totdat je niet meer kan, ook al breek je je been, ga door tot het uiterste," zegt Vader en hij loopt naar boven. "Het maakt niet uit hoeveel tegen-goals je krijgt zolang je er zelf maar scoort," zegt Vader door een luidspreker. "Iedereen in positie," schalt er door de luidsprekers. Iedereen neemt zijn positie in en ik ga tegenover Xavier staan in de spits. Dit word lastig maar dit is misschien mijn kans om te laten zien dat ik geen klein meisje meer ben...

Na een paar uur, of in elk geval zo voelt het, begint de vermoeidheid toe te slaan. Wat een zware wedstrijd maar ik sta wel voor. Het staat 8-4 voor mij omdat ik de bal steeds afpak. Mijn benen begeven het en ik val op mijn knieën. "Kyky, gaat het?" hoor ik ver weg en Xavier knielt naast me neer. Dan word het zwart voor mijn ogen...