Chapter 8.3 ~ JDS

Langzaam aan kijk ik weer op waarna ik mijn gezicht droog maak van het water. ''Dank u professor.'' Zeg ik en loop richting de deur. ''Geen probleem Josie een hele fijn dag nog verder.'' Zegt hij knikkend waarna ik weg loop. Al snel zonder na te denken merk ik dat ik in de astronomie toren ben. Ik leun tegen de reling wetend dat over een half uur het avondmaal zal beginnen. Ik heb lang bij Dumbledore gezeten zonder dat ik het zelf echt door had. Ik zie hoe de laatste mensen die buiten waren nu langzaam aan naar binnen stromen en waarschijnlijk zich gaan omkleden voor het avondmaal. Sommige zouden het niet veel uitmaken en zouden zo naar het avondmaal gaan. Zelf was ik niet echt van plan om te gaan terwijl ik weet dat wat eten nu niet verkeerd zou zijn. Het enigste waar ik nu aan kan denken is die herinnering die Dumbledore me heeft laten zien, ik wist dat ik al die jaren gelijk had maar om er zo geconfronteerd mee te worden had ik niet verwacht. Ik weet dat het niet lang duurt en ik moet mee naar huize Malfoy om de gelieve Dark Lord te ontmoeten. Eigenlijk hoop ik dat Bella niks heeft geregeld en ik geen opdracht krijg maar dat zal wel niet. Ik ben benieuwd wat Draco nou eigenlijk moet doen van hem, het zou me niks verbazen dat hij iemand moet vermoorden omdat zijn vader daar zo genaamd te laf voor was. Nou ik moet zeggen ik vermoord nou ook niet iemand graag. Wat me vooral was opgevallen dit jaar was Dumbledore's zwarte hand, ik had het hem willen vragen maar dat lijkt me zo onrespectvol. Misschien is hij wel ziek of heeft hij zijn hand verbrand, het lijkt me wel iemand die het leuk lijkt om met vuur te spelen. Langzaam aan zie ik de zon ondergaan en gaat het al snel over van licht naar donker en iets zegt me dat dit één van de laatste dagen licht zou zijn. Wat Dumbledore zei is waar de donkere tijd liggen recht voor ons en het enigste wat wij kunnen doen is afwachten tot dat die dag is gekomen. Ik heb geen idee hoe laat het is en of het avondmaal al is afgelopen, maar als ik nog iets wil eten moet ik echt gaan kijken en anders naar de keukens gaan. Langzaam aan loop ik de vele trappen af en even later sta ik voor de open staande deuren van de eetzaal, het avondmaal was dus nog niet afgelopen. Even blijf ik staan herstel mezelf en loop zelfverzekerd naar binnen richting de Slytherin tafel waar ik aan het eind op een lege plek ga zitten. Na een tijdje is iedereen al weg op een paar leerlingen na en nog steeds had ik niks gegeten. Het enigste wat ik had gedaan is een beetje voor me uit staren. ''Josie?'' Hoor ik een hese stem vragen en als ik opkijk zie ik me vader staan. ''Ja?'' Vraag ik glimlachend en hij kijkt me even aan. ''Moet je niet iets eten?'' Vraagt hij en ik kijk hem vragend aan. ''Je hebt niks gegeten deze avond en je moet wat eten, hier en eet op. Als je klaar bent ga je terug naar de leerlingenkamer want het is al laat.'' Zegt mijn vader waarna ik kort knik en hij me achterlaat met het bord eten. Even blijf ik ernaar staren maar besluit dan maar toch iets te eten, hij bedoeld het goed. Als ik om me heen kijk is het al aardig donker en de huiselven zijn al bezig met het schoonmaken van deze ruimte. Als ik naar de deur opening kijk zie ik een blond persoon ergens haastig naar toe lopen. ''Bedankt voor het eten.'' Zeg ik nog en een paar huiselven kijken vreemd op terwijl ik de persoon besluit te volgen. De persoon loopt aardig snel en als hij de bocht om is staat hij ineens stil. Nog voordat de persoon me ziet kan ik me nog achter de muur verstoppen en wacht tot de persoon weer verder loopt. Als ik om het hoekje kijk zie ik een grote deur verschijnen waar hij al snel door heen loopt. Nog voordat deur dicht klapt loop ik er door heen en ga de andere kant op dan de persoon. Als ik om me heen kijk zie ik aardig wat spullen staan en kom uiteindelijk bij een groot voorwerp met een doek erom heen gegooid. Mijn nieuwsgierigheid wint het en al snel trek ik het doek ervan af en al snel heb ik door dat ik voor de verdwijnkast sta. Ik besluit na een tijdje weer verder te lopen en als ik even niet oplet loop voel ik al snel dat ik tegen iemand ben opgelopen. ''Josie? Wat doe jij hier?'' Vraagt iemand en als ik opkijk zie ik Draco staan. ''Uhm heei.'' Smooth Josie heel smooth, zeg gelijk dat je hem volgde. ''Dat kan ik ook aan jou vragen.'' Zeg ik uiteindelijk en hij kijkt even om zich heen. ''Ah jij bent naar iets opzoek. En gelukkig voor jou weet ik waar het is.'' Zeg ik wetend dat hij de verdwijnkast zoekt. Hij kijkt me appelig aan en al snel pak ik zijn hand vast en trek hem mee naar de verdwijnkast. Als we voor de kast staan draai ik me naar hem om en merk dat we wel erg dicht bij elkaar staan. ''Sorry, maar volgens mij ben je hiernaar opzoek is het niet?'' Zeg ik al snel en langzaam aan knikt hij. ''Uhm ik laat je wel met rust want deze kast is sowieso kapot.'' Zeg ik glimlachend en draai me al snel om. ''Josie!'' Hoor ik en al snel sta ik stil en draai me om. ''Ik weet niet hoe je dit wist, maar dankje.'' Zegt hij en ik glimlach naar de blonde jongen die me nog steeds verbaasd aankijkt. ''Het is okee Draco ik help graag andere.'' Zeg ik glimlachend waarna ik weer omdraai en verder loop naar de grote deur en er doorheen loop. Ik heb geen idee hoe laat het is maar ik besluit maar om toch terug te gaan naar de leerlingen kamer en daarna door naar me bed. Ik moet eerlijk zeggen op dit moment ben ik blij dat ik een eigen kamer heb en andere me niet raar gaan aankijken. Langzaam aan loop ik door naar de kamer nadenkend over Draco.