Something weird.

In de ochtend ging ik maar direct uit mijn bed. Geweldig geslapen had ik niet, ik had een nachtmerrie gehad. Het ging erover dat allemaal slechterikken uit boeken, de boeken die we hadden voorgelezen, aan mijn bed stonden. Voldemort met zijn kale hoofd en bloedrode ogen, kapitein Haak met zijn scherpe, zilveren haak en hoed met veer. En zo waren het er nog veel meer. Daarom was ik ook wel erg blij dat ik wakker was. Ik liep naar beneden, want Justin was is in de douche. En nò way dat ik binnenkwam, ik ging wel naar beneden. Beneden moest ik wachten op hem dus plofte ik maar relaxed in mijn pyama de zetel in en drukte op de aan-knop van de televisie. En die sprong direct op het nieuws. Wel, beter dan niets. Er werd wat gebabbeld over het nieuwe hoge gebouw in Dubai en de statistieken van voetbal. 'Saaai,'zuchtte ik en wilde de post verzetten tot de nieuwslezer eindelijk eens iets interessants zei. Hij legde zijn papieren goed en keek recht naar de woonkamer. 'Er is net een vreemd bericht binnengekomen. In het noorden van Engeland, nogal dicht bij Schotland zijn enkele personen gemeld die kattekwaad zouden uithalen. In feite zou het gaan over de duistere personages in boeken van J.K Rowling, CS Lewis, Stephenie Meyer en zo nog een paar bekende. Hoe ze daar terecht zijn gekomen en waarom weet niemand. Er zijn een paar interviews opgenomen met ooggetuigen en een auteur van een van de boeken.' Het beeld ging over naar een oude vrouw die haar grijze haar in een dot had gestoken in een nogal fleurige omgeving. 'Ja, ik wist niet wat me overkwam. Opeens verscheen er een vent met lang zwart haar en een zwarte soort italiaanse snor voor mijn raam. Hij had een hoed met een lichtpaarse veer op en hij opende het raam met zijn grijze haak. Ik wist niet wat te denken! Mijn kleinkinderen herkenden hem als Kapitein Haak uit de kinderboeken en Disneyfilms. Daarna werd hij vast afgeschrikt door het lawaai en liep weg. Ik weet niet wat zijn doel is.' Het beeld ging naar een sympathieke jonge vrouw met lang bruin haar. 'Stephenie Meyer, schrijfster van de Twilightsaga.' zei een interviewer.'Van u boeken zijn de bloeddorstige vampieren Laurent, James en Victoria gesignaleerd in het noorden van Engeland. Misschien is het een domme vraag, maar hoe voelt u zich daarbij? Dat u personages echt tot leven zouden zijn?''Ach neen hoor.'zei Stephenie Meyer vriendelijk.'Dat is helemaal geen domme vraag. Aan de ene kant ben ik enthousiast, want het zijn natuurlijk mijn zelfverzonnen personages die ik zou kunnen ontmoeten en dat doet me wel iets. Ik ben zogezegd wel hun moeder! Maar ik voel me ook bang. Laurent, James en Victoria zijn slecht en vermoorden mensen. En nu echte mensen. Mijn vampiers kunnen echte massamoordenaars zijn dus ik ben wel bang. Wat hebben ze nodig?' Het beeld versprong terug naar de nieuwslezer. 'Dat is alles wat we te weten zijn gekomen. We houden u op de hoogte, danku om te kijken. En als u meer informatie over deze gebeurtenis weet, aarzel dan niet om ons te contacteren.' Mijn mond zakte open. Nee. Dat kon niet. Nee, helemaal niet. Ik liep razendsnel naar de trap en riep 'Oh my god, JUSTIN!! Kom!!' terwijl hij 'Lily!' riep en de trap afstormde.