4.

De volgende ochtend zaten we aan de ontbijttafel in het restaurant met onze kamergenoten. Dus zitten Liam, Niall, Harry, Louis en Zayn natuurlijk ook bij ons. Liam staart me de hele tijd aan terwijl ik juist zijn blik probeer te vermijden. Waarom ben ik ook gisteren zomaar weggelopen. Had ik dat niet gedaan dan zat ik nu niet met het staar-probleem. Het geluk van deze reis is dat we eigenlijk niets moeten doen voor school. Het is meer vakantie, dus geen schoolopdrachten. Ik roer traag door men al koude koffie. Eten had ik niet echt zin in. Liam spookt de hele tijd door mijn hoofd. "Ik ga mee" hoor ik vlug. Mijn ogen vangen Liam's blik. Ik zuchtte zachtjes. En loop vlug het restaurant uit met Liam achter mij aan. "He waarom ging je gisteren avond zo ineens gaan slapen ?" vroeg Liam. Ik bijt om mijn lippen. "Omdat ik moe was" piep ik. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Hij gelooft me niet maar vraagt er niet over verder. "Ik vraag me af hoelang Louis het gaat volhouden om niet met June te slapen." zegt Liam. Ik lach. "Dan ken je June nog niet !" "Het kwijl loopt er bijna van af als ze naar hem kijkt." Liam lacht om me grapje. We stappen de lift in. "Let maar op voor je het weet zie je die twee in jullie bed liggen" zegt Liam lachend. "Wat moet ik dan doen?" vraag ik wanhopig. Hij grinnikt. "Je mag bij mij komen liggen." Ik lach en duw hem weg waardoor ik zelf tegen hem aanval. Um wow zijn gezicht is wel heel dicht. Ik kijk in zijn prachtige bruine ogen. Hij fronst even en likt over zijn lippen. Ik zit gevangen in zijn blik. Ik wend mijn blik af naar zijn lippen. Terwijl zijn gezicht steeds dichterbij komt wordt ik slapper met het moment. Mijn benen trillen. Net voor dat onze lippen elkaar raken klinkt de bel omdat we op onze verdieping zijn gekomen. Ik duw me van hem af tegen de muur aan terwijl mijn benen trillen. Juist toen de deur van de lipt open gaat vlucht ik naar buiten. Ik door de gang naar de gezamenlijke kamer. "Jess !" roept Liam terwijl zijn voetstappen met achtervolgen. Ik vlucht in mijn kamer en doe de deur achter mij dicht. Waarna ik me trillend op het bed laat vallen. Hadden we nu bijna gekust? Zouden we gekust hebben als het belletje niet ging? Wou hij me we kussen ? Waarschijnlijk wist hij niet wat hij deed. Ja dat zal het wel zijn. Een geklop op men deur deed me uit men gedachten schrikken. "Jess? Mag ik binnen komen?" hoor ik Liam's zachte stem vragen. Als ik geen antwoord geef doet hij voorzichtig mijn deur open. Hij kijkt me bezorgt aan en komt naast me zitten. Ik probeer hem niet aan te kijken. "Sorry ik had het niet moeten doen" zegt hij schuldbewust. Ik schud mijn hoofd en zeg: "Het was ook mijn schuld." Hij grijnst naar me en ik weet dat alles momenteel weer goed zit. Maar voor hoelang nog ?