II Epiloog II

Vijf jaar later...

Wachtend op het schoolplein, gaat mijn blik naar mijn linkerhand. Waar ik een verlovingsring draag en een trouwring. Al bijna twee jaar getrouwd en zelfs dat ik weer zwanger ben. Pas elf weken en is het veilig. Daarom dat Noah het vandaag hoort.

De bel haalt me uit mijn gedachten en komen de kinderen het schoolplein op. Waaronder Noah en, als hij mij ziet, komt hij naar mij toe gerend en kniel ik snel.

“Mama,” roept hij en slaat hij zijn armen om me heen.

Grinnikend geef ik hem een kus. “Ga je mee, ik heb een verrassing voor je.”

Twee blauwgrijze ogen kijken me glunderend aan. “Wat voor verrassing, mama.”

Wel dat ik hem optil en heeft hij daar geen moeite mee. “Straks.”

Hij draait zijn hoofd om naar zijn vrienden. “Doei Rayn. Dag Nick.”

De twee jongens roepen even vrolijk iets terug en loop ik naar mijn auto.

“Je hebt nu vakantie,” begin ik en heb ik eigenlijk twee verrassingen voor hem. Een verrassing is dat hij er een broertje of zusje bij krijgt. Iets dat Phil al weet en daar was hij echt heel blij mee. De andere verrassing is dat Louis terug is van de tour en wilde hij met Noah even weg. Disneyworld in Californië en dat ze daar blijven voor een paar weken. Vandaar dat zijn koffer ingepakt in de kofferbak ligt. “Zomervakantie en daarna begin je een groep hoger.”

“Mama, is papa terug,” wilt hij weten en klimt hij in de auto.

Ik glimlach vanzelf. “Welke van de twee?”

“Mijn echte papa,” is het antwoordt.

Ik maak de gordel vast en stap ik zelf in de auto. “We gaan je vader juist verrassen. Louis is inderdaad terug maar hij heeft vandaag nog een interview en daar gaan we nu heen.” Iets dat een idee is geweest van Phil.

Blij en enthousiast wipt hij op en neer op zijn plek. Voor zover dat gaat omdat de gordel hem op zijn plek houdt. “Yay, papa is wel lang weg gebleven.”

Met een korte blik in de achteruitkijkspiegel, glimlach ik en rij ik door naar de studio's. Waar Phil op ons wacht.
***
Phil staat al te wachten op ons en zodra ik Noah eruit til, rent hij op de man af.

“Is papa hier echt, papa?”

Phil knikt en doet hij wat om Noah's nek. “Ja, en het interview is net begonnen. Je moet wel stil zijn. Mama geeft het zo aan als je naar hem kan.”

“Hey schat,” zeg ik zelf en geef ik Phil een kus, die mijn man is voor twee jaar. “Straks gaat hij met Louis mee. Zullen we het hem nu gelijk vertellen?”

Zijn helderbruine ogen glinsteren gelijk omdat hij weet dat ik het over de baby heb. Om dan te knikken. “Ja.”

“Noah,” zucht ik voorzichtig en kniel ik voor hem neer. “Wat zou je vinden dat je er een broertje of zusje bij krijgt?”

Zijn ogen worden groot. “K... krijg... krijg ik een broertje of een zusje,” reageert Noah en valt zijn mond wat open.

Ik knik en kijk ik kort naar Phil. “Ja, je krijgt er een broertje of zusje bij.” Ik leg zijn handen op mijn buik. “Maar dat duurt nog wel even. Ik ben net elf weken zwanger.”

“Dat is dus bijna drie maanden. Het zal nog minstens zes maanden duren.” Phil trekt mij omhoog. “Dan zit je ook al in groep zes. Kom, dan kan je zo je vader verrassen. Ze weten hier niks vanaf. Alleen Alan en hij vond het een leuk idee.”

We lopen achter Phil aan en hang ik mijn kaartje om mijn nek. Dat aangeeft dat ik bij het team hoor.

“Wel nog stil blijven want anders weet je vader het gelijk,” laat ik weten aan Noah en knikt hij plechtig dat hij stil zal blijven. Iets wat vast niet zo zal blijven. Als hij iets van Louis heeft, is dat wel het luidruchtige en zijn liefde voor voetbal. Noah is wat dat betreft net een mini versie van Louis.

Phil geeft het nog een keer aan dat we stil moeten zijn en is het te horen dat het publiek lacht. Waarvan Louis er bovenuit komt.

Gelukkig komen we wel van de zijkant en kunnen de jongens het niet gelijk zien. Waar ik blij mee ben. Een verrassing moet wel een verrassing blijven. Om wel naar het publiek te gebaren dat ze stil moeten zijn.

Zelfs Alan heeft het door en geeft hij een voorzichtige knipoog.

Zacht geef ik een tik tegen Noah's hoofd. “Ga maar.”

Kort kijkt Noah omhoog naar mij. Daarna rent hij al naar zijn vader. “Papa, papa, papa.” Dan springt hij al bij Louis op schoot.

Louis kijkt verrast naar Noah en slaat hij zijn armen om hem heen. “Hoe kom jij nou hier?” Toch knuffelt hij met hem.

“Verrassing, en door mama en papa.” Het klinkt wat gesmoord omdat Noah zijn hoofd tegen Louis' schouder gelegd heeft. Wat niet voor lang is. “Ik krijg een broertje of zusje,” gaat Noah vrolijk verder.

“Louis, verrassing,” komt Alan er tussen. “Noah, welkom, je krijgt er een broertje of zusje bij.”

Helemaal happy knikt hij zijn hoofd. “Ja.” Nu kijkt hij mijn kant op. “Mama, ik wil een broertje. Dan kan ik met hem voetballen.”

Niall, die naast Louis zit, proest het uit van het lachen.

“Daar hebben je moeder en je vader niet veel over te zeggen,” reageert Louis.

“Papa, hoe komt de baby in mama's buik,” wilt Noah dan weten. Wat zonder schaamte is en gene want iedereen kan het horen.

Louis schudt zijn hoofd. “Dat leg ik je pas over vijf jaar uit en niet eerder.”

Nu schieten de mannen naast hem echt in de lach. Waarvan Harry niet meer bij komt. Niall eveneens.

“Noah,” probeert Alan. “Ben je blij om je vader weer te zien.”

De vijfjarige knikt blij. “Ja, ik heb papa zes weken moeten missen. Mag ik weer een keertje mee op tour?” Noah kijkt omhoog naar zijn vader.

“Alleen als het in de vakantie valt,” antwoordt Louis. “En wat als ik nou zeg dat ik een verrassing voor jou heb.”

Weer dat Noah's mond open valt. “Wat dan?” Hij is echt niet bang voor de camera.

“Je moeder heeft mee geholpen want je gaat met mij mee. Drie weken naar Amerika en gaan we naar Disneyworld...”

Bijna juichend hangt Noah dan om zijn nek. “Echt waar? Heeft mama geholpen?” Noah kijkt naar mij en knik ik.
***
“Wat een rust opeens,” zegt Phil en zijn we weer thuis.

Noah is met Louis mee en durf ik te wedden dat hij erg enthousiast is om naar Amerika te gaan. Helemaal omdat hij ook nog eens naar Disneyworld gaat.

Grinnikend loop ik door naar de keuken.

“Waar denk jij heen te gaan?” Phil trekt me terug en tilt hij me op. Met een arm onder mijn knieën en om mijn rug heen.

Ik geef hem een kus. “Wat drinken?”

Hij heeft mij weer verrast om te gaan uit eten. Wat een restaurant is geworden en zelfs hij heeft de alcohol laten staan. Waarvan hij gezegd heeft dat hij niks drinkt zolang ik zwanger ben. Vooral omdat ik ook niet mag drinken. Net als mij is Phil een gezelschapsdrinker. In zijn eentje zal hij niet snel alcohol drinken. In welke variatie dan ook.

Phil loopt wel naar boven en zet hij me neer in onze slaapkamer. “Dit is onze avond,” mompelt hij en gaan zijn handen naar mijn rug naar de ritssluiting van mijn jurk. “Natuurlijk vind ik het niet erg als Noah thuis is, maar dit soort avondjes zijn zeldzaam.”

Ik kan zien dat zijn helderbruine ogen schitteren en kus ik hem. De vlinders houden nog steeds niet op en hou ik van hem. Onze tongen vinden elkaar vanzelf en maak ik, genietend van de zoen, zijn overhemd los. Daarna beland ik op bed en hangt hij boven me.

“Kan het wel? De vorige keer gaf je aan dat het gevoelig is,” fluistert hij.

Ik knik. “Wel voorzichtig.”

Opnieuw dat hij onze lippen weer kennis laat maken en leg ik mijn armen om zijn nek.

Verliefd, verloofd, getrouwd en zelfs zwanger. En dat terwijl ik Phil net bijna vier jaar ken. Waarbij ik hem bij een studio tram tour heb ontmoet en leek het liefde op het eerste gezicht te zijn. Hij geeft me echt alles en het gevoel dat ik zijn wereld ben. Een heerlijk gevoel en kan ik niet meer zonder hem.