II 010 II

Ik kan niet geloven dat ik er zelf ingelopen ben bij Julie. Ergens had ik kunnen weten dat ze nooit met Femke over mij zou praten. Wie is dan de idioot, zucht ik bij mezelf.

Ik kijk naar de woonkamer en zie ik Femke zitten met haar laptop. Waar ze druk op bezig is. En dat terwijl het haar vrije dag is.

Wel dat ik me afvraag wat ik momenteel thuis doe. Alleen vandaag ben ik nog thuis en morgen ga ik weg voor het laatste deel van de tour. Waarvan ik alleen ga want Femke kon niet mee. Ik kan Noah nog een keer zien.

In een paar stappen sta ik bij Femke. “Vanavond is voor ons maar ik wil Noah nog zien voor ik echt vertrek,” zeg ik tegen haar en geef ik haar een kus op haar slapen.

Met een glimlach kijkt ze op. “Is goed, schat. Hoe laat ben je terug?”

“Ik denk wel over een paar uur,” antwoord ik en knuffel ik haar. “Succes.”

Lachend drukt ze een kus op mijn lippen. “Dit zijn voor de voorbereidingen voor in het weekend. En dat komt wel goed. Als ik het nu doe, heb ik de avond zeker vrij.”

“Tot over een paar uur.” In de hal pak ik mijn sleutels en mijn jack. Om nog terug te horen dat ik Noah van haar een kus mag geven. Glimlachend stap ik in mijn auto en wacht ik tot het hek open gaat. Dan rij ik weg.

Pas als ik bijna bij Julie ben, denk ik weer aan de vorige keer. Hoe zie jij je relatie met Femke? Iets wat ze voor Noah vroeg. Omdat ik niet wil dat Noah straks iedere paar jaar aan een ander vrouw moet wennen. Het zou verwarrend zijn voor hem en hij zal er een voorbeeld aan nemen hoe jij met vrouwen om gaat, herinner ik haar woorden. Even buig ik mijn hoofd als ik me ook herinner dat ze wat emotioneel was. Alleen maar omdat ze een arm om zich heen mist.

Als ik mijn auto geparkeerd heb, haal ik mijn sleutel uit het contact . Tegelijk mezelf eraan herinnerend dat Julie best emotioneel was. Geen idee waar het vandaan komt want ze is een aantrekkelijke vrouw. Mooi. Ik ben er van overtuigd dat ze wel een relatie zal krijgen.

Bij de voordeur bel ik aan. Waarvan ik weet dat het beter is dan gewoon binnen komen. In feite heb ik ook niet eerst een berichtje gestuurd of zo. Het kan zijn dat ze weg is met Noah. Haar auto zie ik niet staan maar die kan net zo goed in de garage staan.

Gelukkig gaat de deur toch open. “Louis.” Ze is duidelijk verrast en doet ze toch een stap opzij.

Het valt me op dat ze makkelijk gekleed is en zelfs geen make up op heeft. Daardoor vraag ik me af waarom ze zo onzeker is. “Sorry dat ik niet eerst een bericht gestuurd heb. Is het erg?”

Ze schudt haar hoofd. “Nee, en je hebt mazzel. Ik heb de boodschappen al gedaan.”

Zo, dan was ze er vroeg uit. “Hoe laat sta je dan op? Maakt Noah je niet meer wakker in de nacht?” Ik volg haar naar de woonkamer.

“Nog maar twee keer maar over het algemeen heb ik mijn nachtrust terug,” glimlacht ze.

Een glimlach die me raakt en kan ik het niet verklaren. Het verward me wat. Ten slotte heb ik Femke. “Dat is mooi. Is hij wakker?”

“Net, ik denk dat hij van de bel wakker is geworden. Kan je gelijk zijn luier verschonen,” lacht Julie.

“Doe me niks.” Ik glimlach vanzelf en ga ik naar boven naar Noah's kamer. Waar ik kan zien dat Noah inderdaad wakker is en steekt hij zijn armpjes naar me uit, als hij me ziet. “Hé Noah.” Ik til hem eruit.

De baby glimlacht naar me en maakt vrolijke geluiden.

Iets waardoor ik vanzelf grijns. “Morgen ga ik echt weg voor tien weken. Gedraag je je hier bij mama,” zeg ik en verschoon ik eerst de luier. Door de lach kan ik net twee witte kleine tandjes zien. Of ten minste net een klein wit stukje dat de bovenkant moet voorstellen. “Kom, dan gaan we naar beneden.”

Julie vind ik in de keuken en heeft ze thee klaar gemaakt. Ook voor mij. “Dank je, en ja, hij was wakker.” Ik kijk van Noah naar haar. Waardoor ik kan zien dat hij meer blauwgrijze ogen heeft. Bijna een mix van mij en Julie. Geen idee op wie hij het meeste gaat lijken. Zijn karakter zal later komen.

“Graag gedaan.” Een flauwe glimlach ligt om haar mond. Lang is die er niet en verdwijnt de glimlach snel.

“Wat is er,” wil ik weten en leg ik Noah in de box. Op die manier kan ik ook veilig een slok thee nemen.

Ze schudt haar hoofd. “Vergeet het.”

Bezorgd sta ik in een paar stappen bij haar. “Nou wil ik het weten ook.” Tegelijk til ik haar hoofd op. Waarbij ik gelijk in haar grijze ogen kan kijken. Bijna of ze onzeker is of in ieder geval twijfels. Geen idee waarom het me zoveel doet. Laat staan dat een aangenaam gevoel voel in mijn buik.

“Louis...” Ze fluistert zelfs en wendt ze haar hoofd wat af.

Ik kan er echt niks aan doen en het liefst dat ik het nu voor eens en altijd zeker wil weten. Zoals het nu is, lijkt het alsof ik toch iets voel voor Julie. Ik schud mijn hoofd en til ik haar hoofd op, zodat ze me aan moet kijken. “Ik snap het zelf ook niet helemaal,” mompel ik even zacht. Mijn blik gaat omlaag naar haar lippen. “Sorry,” fluister ik en breng ik mijn hoofd omlaag naar haar.

Zwijgend en twijfelend kijkt Julie mij aan.

Dan overbrug ik de laatste paar centimeter zelf en kus ik haar. Voor mezelf. Ik moet zeker weten dat mijn gevoelens voor haar verandert zijn. Heel even merk ik dat ze verrast is en kust ze me terug. Vanzelf dat ik mijn armen om haar heen leg en tik ik met mijn tong tegen haar lippen. Om me dan toch te geven waar ik om vraag en verken ik haar mond. Net op het moment dat ik haar dichter tegen me aan trek, besef ik me dat ik wel wat gevoelens heb voor haar. Dat is dus niet helemaal verdwenen.

Julie duwt me dan weg en heeft ze zelf de zoen verbroken. “Waarom... waarom deed je dat.” Ze is licht buiten adem en zijn haar grijze ogen een tintje donkerder geworden.

Sprakeloos schud ik mijn hoofd kort. Dit is verkeerd. Ik ben met Femke en eigenlijk heb ik haar bedrogen. Nooit gedacht dat ik daar toe in staat ben maar het is toch echt net gebeurd. “Ik snap het zelf... ook niet,” zeg ik met een hapering in mijn stem. Waar ik wel van schrik, is dat de zoen wel wat met me doet en ben ik wat opgewonden. “Het spijt me,” fluister ik.

Ik moet hier weg en wel nu. Kort til ik Noah uit zijn box. Ik ben hier voor hem, herinner ik mezelf. “Luister naar je moeder, oké, ik ben over tien weken weer terug.” Met een zucht kijk ik terug naar Julie. “Hou contact en stuur soms een foto. Ik zou niet weten wat ik anders nog ga missen.”

Verward knikt Julie naar me. “Ja, zal ik doen.” Ze tilt de baby dan over. “Ga alsjeblieft weg.”

Iets waar ik niet tegenin gaat en kus ik Noah's wang. “Ik weet niet wat me bezielde.
***
Ik trek het dekbed met me mee en kruipt Femke tegen me aan. Mijn laatste nacht thuis voorlopig. Straks weer vooral de tourbus. Zeker wel voor mij.

Een zachte kus wordt op mijn borstkas gedrukt. “Je lijkt ver weg te zijn.”

"“Valt mee, ik zou willen dat ik jou niet tien weken hoef te missen,” reageer ik naar haar en trek ik haar bovenop me.

Waardoor ze glimlacht. “Je weet dat ik niet altijd met je mee kan en je vindt het zelfs fijn dat ik gewoon mijn eigen werk heb,” grinnikt ze. “Behalve dat, ik moet zeggen dat vanavond heerlijk is met jou samen. Je hebt eten gekookt voor ons samen, een film gekeken en zelfs voor jou doen, zijn we vroeg in bed beland.”

Ik kijk haar aan. “Je zegt het bijna alsof je het erg vindt.” Met mijn hand strijk ik haar haren achter een oor. “Geef nou maar gewoon toe dat je er van geniet om een avondje voor ons tweetjes te hebben.”

“Doe ik ook wel,” grinnikt ze. “Ik hou van je.”

Ik draai ons om en ligt ze onder me. “Ik hou ook van jou, schat.” Ondanks het beetje gevoelens voor Julie, hou ik echt met heel mijn hart van Femke. En eerlijk gezegd ben ik blij dat ik dat onderscheid kan maken. Voor mij is het alleen Femke. “En gebruik die tien weken maar om je spullen over te brengen.” Als ik ergens blij over ben, is dat wel dat Femke ja gezegd heeft om samen te gaan wonen. “Nu kan ik je ten minste niet voor de voeten lopen...”

“Zeg, alleen Harry is toch de onhandigste van jullie? Ten minste, dat zeg jij iedere keer,” glimlacht ze.

Ik knik. “Is ook zo, maar waar je mee om gaat, wordt je mee besmet. Maar voorlopig is het onze nacht want morgen vertrek ik.” Met een grijns kus ik haar. “Dan kan ik je alleen nog zien via Skype, met berichten via de Whatsapp.” Ik ga kussend naar haar hals.

Daardoor giechelt ze onder me. “Ik weet het maar ik zal het overleven. We bellen, Skype en sturen berichten. Geniet ervan want je staat dan weer op het podium.”

“Doe ik.” Ik druk een kus vlak onder haar oor.