3.

Ik kwam wakker op zijn schouder en keek verdwaasd om me geen. Sinds wanneer leg ik zomaar mijn hoofd op iemand schouder? Hij heeft mijn peinzende blik gezien en antwoord op mijn vraag. "Ik heb je tegen mijn schouder gelegd, het leek zo ongemakkelijk liggen anders." En dit is niet ongemakkelijk ofzo? Maar ik knik maar toch bedankt, hij bedoelde het goed.
Het volgende deel van de rit probeer ik zijn blikken te vermijden. Dit is zo ongemakkelijk. En tijdens het vermijden krijg ik nog meer duwen in mijn rug. Mijn vriendinnen krijgen straks nog iets te horen. Toen de bus eindelijk stil stond en hij vlug uit de bus wegbeende zuchtte ik opgelucht. Nooit gedacht dat een busritje zo stresserend kon zijn. Mijn vriendinnen lopen als hondjes achter mij aan, duidelijk wachtend tot we in onze kamers zijn. Binnen werden we in groepen verdeeld. Blijkbaar waren de kamers heel groot dat ze bestonden uit een zitruimte met daarrond allemaal slaapkamers. Iedereen werd stil toen ze de namen begonnen te zeggen. 'Jess, Lisa, June, Selena, Niall, Harry, Liam en Louis en Zayn.' Iedereen van onze groep kreeg een sleutel en ik slikte doen ik zag wie van de jongens er ook bij was. De jongen die ook naast mij zat in de bus. Hij glimlacht zachtjes en ik glimlach terug. Blijkbaar zit het liefje van June ook bij ons in de groep. Ergens had ik opgevangen dat hij Louis heette. Na we vlug iets aten in het restaurant mochten we naar boven. We opende de deur van onze kamer en keken onze ogen uit in de zitruimte. Een mega bank stond midden in de kamer met een groot beeldscherm. Zelf een openhaard hadden we ook. We keken elkaar even aan en liepen dan allemaal snel naar een kamer. Ik en June slapen tezamen in een kamer. Lisa en Selena slapen in een driepersoonskamer links van ons. En de jongens weet ik niet. Zoiezo is er rechts van ons nog een tweepersoons kamer en daarnaast nog een driepersoonskamer. "Ik neem de grootste kast !" riep June. "Neeeen, ik wou die gebruiken" zeg ik met een pruillipje. "Je weet wat ze zeggen." "Het is voor de snelle !" Ik steek vlug mijn tong uit en leg mijn kleren in de andere kast. Wat me wel opmerkt zijn de tweepersoonsbedden. Ze dachten zeker dat het voor allemaal koppeltjes zijn? Niet dat ik problemen hem om met June in 1 bed te slapen. Plaats zat. Later op de avond zaten we allemaal tezamen in de woonkamer. Ondertussen ken ik ook de namen van de jongens. Natuurlijk exclusief de jongen van in de bus. Hij heet Liam. Dat weten we dus ook weer. Ik had het al eerder kunnen weten als mijn over enthousiaste vriendinnen zijn naam niet achterhield. "Had je goed geslapen op mijn schouder?" haalt Liam me uit mijn gedachten. Ik kijk hem blozend aan maar herpak me onmiddellijk. Ik haal mijn schouders op. "Het kon beter, het was een beetje hard." Hij keek me quasi-verontwaardigend aan. Ik grinnik. "Je had liever een ander antwoord verwacht he ?" Hij knikt instemmend. "Ja misschien wel" mompelt hij. Ik frons mijn wenkbrauwen. Waarover gaat dit ? Ik haal in men gedachten mijn schouders op. "He frons niet zo, je bent mooier als je lacht" zegt Liam. Ik bloos zachtjes. "Ik ga slapen!" roep ik tegen de anderen. Waarna ik vlug opsta en naar mijn kamer vlucht. Ik spring op mijn bed en leg mijn handen voor men ogen. Goed gedaan Jess ! Weglopen van een jongen als hij je een complimentje geeft.