Told you, I'll be here forever.

Justin's pov:
Toen ik klaar was met me te douchen en me aan te kleden, gingen Chloë en ik ontbijten.
We waren alle twee uitzonderlijk stil, door het naderende afscheid. We gingen bij mam aan de tafel zitten, en aten alle twee één boterham.
Ik had gewoon geen honger, en het leek alsof Chloë ook geen honger had.
Ik ging haar missen, dat wist ik heel zeker. Ik ging haar heel erg missen. Ik moest proberen ervoor te zorgen dat we elkaar zo snel mogelijk terug zouden zien, en dat zou niet gemakkelijk zijn.

Chloë's pov:
Het hele ontbijt lang zocht ik naar de woorden. De woorden die hem zouden vertellen hoe graag ik hem zag. Ik kon niet weggaan zonder die woorden te hebben gezegd. Meer nog, ik mócht niet weggaan zonder die woorden.
Maar aan het eind van het ontbijt had ik nog altijd niets.
Elke keer als ik naar Justin keek, zuchtte ik. Hij was zo knap. En zo lief! En hij was natuurlijk ook nog mijn droomjongen.
Maar hij was Justin Bíeber en hij reisde de hele wereld rond. Hij was Justin Bíeber en tourde de hele tijd rond. Hij kon nooit voor mij zijn bestemd. Hij was vast voor een of ander knap Amerikaans meisje dat hij nog niet had ontmoet.
Ik zuchtte. Maar ik was verliefd. Op hem. En daar kon niemand of niets iets aan veranderen.

Pattie's pov:
Ik kon het niet langer aanzien, hoe ze daar treurig zaten. Ze aten amper één boterham, waar ze nog de helft van lieten liggen. Ze zeiden niets en keken droevig voor zich uit. Ik was eigenlijk pas van plan om het pas na het eten te zeggen, maar ik kon het niet meer aanzien.

*Tijdssprong. 10 minuten later.*

Chloë's pov:
Wat?

Justin's pov:
Wat?

Chloë's pov
Echt?

Justin's pov:
Echt?

Chloë's pov:
Fantastisch!

Justin's pov:
Fantastisch!

Chloë's pov:
Wat een fantastisch moeder had Justin!

Justin's pov:
Wat een fantastische moeder had ik!
Ik vloog haar bijna om de hals, maar wilde niet te hard laten merken hoe blij ik was. De grijns kon ik niet van mijn gezicht houden.
Ik keek grijnzend naar Chloë en ze keek grijnzend terug.
'Leuk,'zei ik.
Ze keek me nog steeds grijnzend aan en knikte.
'Geweldig,'verbeterde ze me en ik stemde daar knikkend mee in.