Hs 11

Ik loop voldaan terug naar de bus, het voelt alsof ik de hele wereld aankan. Dan zie ik een jongen met een oranje kap de bossen in verdwijnen. Ik herken die kap en dat figuur. Axel! Ik ren erop af maar als het figuur mij opmerkt begint hij ook te rennen. Ik kan hem nog maar net bijhouden. "Axel, wacht even!" roep ik en abrupt blijft hij staan. Ik knal bijna tegen hem op en gooi zijn kap af. Heel bekende haren komen tevoorschijn en ik moet bijna huilen van het lachen, ik heb een van mijn beste vrienden teruggevonden. "AXEL!" schreeuw ik en ik omhels hem. "Ik heb zeik gehad vanwege jou," lach ik. "Hoezo dat? En hoe wist je dat ik het was?" vraagt hij. "Vraag een: ik wou heel graag dat je terugkwam en werd daardoor boos op de coach, je bent en blijft een van mijn beste vrienden. Vraag twee: ik herken een vriend heus wel, ik ben niet dom," lach ik en ik wil hem terugtrekken naar de rest van de groep. "Kom mee, de rest mist je ook heel erg," zeg ik. Hij trekt zijn arm los en zegt: "sorry, maar ik kan het niet." "Hoezo niet?" vraag ik meteen. "Dat... kan ik niet..." Ik laat hem niet uitpraten want ik weet wat er komt en roep er doorheen: "ik heb jou mijn problemen verteld, nu vertel jij de jouwe. Of wil je zegge dat je dat overbodige trainingskamp nu al vergeten bent!" Nu ben ik boos, hij zegt het ook maar. "Het gaat om mijn zusje, Juka, Alius wil mij bij hun team hebben en daarom hebben ze Juka ontvoerd en gedreigd haar iets aan te doen," mompelt hij met een nogal boze uitdrukking op zijn gezicht. "Dezelfde Alius waar we nu tegen spelen en die mij ook half ontvoerd hebben," zeg ik. Ik weet ook wel welke Alius hij bedoelt want ik ken er maar een maar ik wil even dat hij weet wat er nu gebeurd. "JIJ bent ontvoerd!" zegt hij kennelijk verbaasd. "Ja, en bij mij hebben ze gedreigd om Hurley iets aan te doen," voeg ik eraan toe. Axel kijkt me aan dus leg ik hem uit wat er is gebeurd, van Hurley, Alius en als laatste... "En tja... Mark heeft me afgewezen," sluit ik af. "Wat? Ik dacht dat hij jou ook leuk vond. Ik vond het nogal duidelijk dat jullie perfect bij elkaar passen," zegt hij. "Blijkbaar niet," zeg ik met tranen in mijn ogen. "Kyky! Waar hang je nu weer uit?!?" hoor ik Hurleys stem. "Is dat die Hurley toevallig?" vraagt Axel. "Ja, hoezo?" vraag ik. "Ik ken hem," zegt hij en daarna roept hij: "HURLEYT, HIERHEEN!!!" "Kyky, ik dacht dat Alius terug was of zo. Ga er nou niet meer zomaar vandoor zonder dat iemand het weet wil je?" zegt hij, hij klinkt nogal boos. "Hoi, Axel..." zegt hij dan. Hij kijkt van mij naar Axel en mij is een ding duidelijk. "Jij wist de hele tijd dat Axel hier was!" verwijt ik hem. "Ja, maar ik mocht niks zeggen," verdedigt hij, "en jij ook niet," voegt hij eraan toe. "Ik zeg niks, ik vind het fijn om te weten dat Axel in orde is. Kom je snel terug?" ratel ik door. "Ik weet niet, detective Smith zegt wel dat ze Juka bijna vrij hebben. Ze weten in elk geval waar ze uithangt," zegt hij. "Oké, tot dan. Ik kijk er nu al naar uit," zeg ik en ik steek mijn duim op. Ik wacht totdat Axel weg is en op het laatste draait hij nog een keer om om te zwaaien en dan verdwijnt hij in de schaduw van de bomen. "Ik weet waar hij verblijft," zeg ik tegen Hurley als we teruglopen. "Waar dan?" vraagt Hurley uitdagend. "Bij Thor," zeg ik zelfverzekerd. "Bingo," zegt hij en zo lopen we door.

Als we terugkomen bij de bus ligt merendeels van Raimon al te slapen en ik en Hurley leggen onze slaapzakken op het dak van de bus. We gaan liggen en kijken naar de sterrenhemel waar af en toe een wolkje de sterren aan het zicht onttrekt, of tja... eigenlijk kijk ik ernaar want na ene paar minuten hoor ik al gesnurk. "Slaapkop," zeg ik tegen mezelf en ik val in slaap.

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker en neem ik wraak. Ik haal twee emmers water van een rivier verderop en gooi ze zo allebei en Hurleys matras en alsof dat nog niet genoeg is gooi ik er een potje met kakkerlakken achteraan die ik in Scotty's koffer vond. "Karma!!!" roep ik als ik wegren. Hurley komt niet achter me aan want hij is te druk bezig met de kakkerlakken die overal zijn broek en hemd inkruipen en ik lig helemaal in een deuk. "Pas op, er zit er een op je brilletje," zeg ik terwijl ik op de bril wijs die Hurley altijd op heeft tijdens het surfen en anders staat hij, net zoals nu, op zijn hoofd begraven in zijn haren. Ik lig in een deuk als Hurley als een gek door zijn haren gaat wrijven waar niks zit. Na een tijdje heeft hij het door en gaat hij verder met zijn broek te inspecteren. "Broers worden er dus blijkbaar ook niet slimmer op!" gil ik uit van het lachen waardoor Silvia en Celia naar buiten komen. Ik leg aan hun uit wat ik heb gedaan en zoals ik al had verwacht liggen hun ook in een deuk.