Klimmen

Thomas maakte zich klaar want zodra de zon helemaal onder zou zijn, zou hij het kasteel binnen moeten komen en de toren beklimmen om bij de kamer te komen waar Spica zat. Eerst hadden ze er over zitten denken om een briefje met hun plan bij Spica's eten te doen maar dat was te risicovol omdat ze het briefje niet kon verbranden. En als ze het zou verscheuren zouden ze de snippers vinden. Dus ze deden het zo. Toen de zon echt onder was sloop Thomas door de poort langs de half slapende wachten en liep naar her deel van het kasteel waar Spica zat. Hij spuugde nog even in zijn handen en pakte de stenen vast. Hij hoger hij kwam hoe gladder de stenen werden en dus hoe moeilijker het werd om vooruit te komen. Toen hij halverwege was plaatste hij zijn hand net op een te gladde steen en probeerde zijn voet hoger te tillen toen zijn hand van de steen afgleed waardoor hij nog aan één hand en voet hing. Omdat Thomas zijn hart in zijn keel voelde kloppen besloot hij even een paar minuutjes rust te nemen. Toen Thomas hart weer ongeveer normaal klopte klom hij verder dit keer voorzichtiger. Toen hij bij Spica's kamerraam was gekomen keek hij even of hij enig teken van leven zag, Spica kennende zou het wel zo zijn. En inderdaad hij zag wat bewegen dus klopte hij zachtjes op het raam. Meteen hoorde hij gestommel en zag hij Spica's hoofd opduiken. Ze fluisterde 'wacht even' Thomas glimlachte toen hoorde hij geschuif van een stoel en een zachte vloek. Toen zag hij haar hoofd weer verschijnen. En verscheen er een grote grijns op haar gezicht 'Thomas' Hij knikte 'Spica' nu werd haar glimlach nog groter. ze kan nog glimlachen gelukkig maar dacht Thomas
'Waarom ben je hier' Thomas schrok op uit zijn gedachtes en wist zich nog net op tijd vast te klampen. 'Ons plan doorgeven' Spica probeerde boos te doen maar met die glimlach lukte dat niet echt 'zie ik er uit of ik een plan nodig heb' Thomas schudde lichtjes zijn hoofd 'nou dan vertel ik het toch niet' zei hij met zo'n serieus mogelijk gezicht. 'Nee nee vertel maar' smeekte Spica bijna. Thomas zou in lachen uitgebarsten zijn als hij niet aan een muur hing dus vertelde hij ' over 2 weken bij nieuwe maan zal er maar één wacht staan. Dus die moet je dan op de tuin leiden en zorgen dat hij jou het eerste deel niet kan tegenhouden. Jonas zal zorgen dat de andere bewakers slaappoeder in hun eten krijgen en onderaan de trap op je wachten. Gilan, Will en ik zullen bij de kasteelpoort op jullie wachten en eventuele achtervolgers stoppen' Spica knikte en begon te grijnzen 'dat is echt een geweldig idee. Maar hoe ga ik de ' haar zin werd onderbroken doordat de wachten afgewisseld werden. Geschrokken keek Spica Thomas aan 'wegwezen ze komen zo naar binnen' Thomas knikte en klom zo snel mogelijk naar beneden. Toen hij op de grond stond keek hij nog even omhoog en liep weg. Bij de open vlakte begon hij te sluipen. Toen hij bij het kleine kamp kwam die ze met z'n drieën hadden opgezet aankwam zag hij dat er meer tenten stonden dan eerst. Snel liep hij het laatste stukje. Meteen werd hij begroet door Will en Gilan met achter hen aan drie personen. Toen ze bij Thomas aan kwamen vroeg Will meteen 'en is het gelukt'? Thomas knikte 'ja ze heeft het begrepen en ze vind het een goed idee' Will en Gilan keken elkaar opgelucht aan. Will was de eerste die merkte dat Thomas nogal raar naar de drie vreemdelingen keek. Hij stootte de grootste van de drie aan en knikte naar Thomas 'misschien moeten jullie je even voorstellen' de vreemdelin knikte 'dat is wel een goe idee ja'

Wie weet wie die drie mensen zijn?? Ik wel