A bride for Christmas [Bill Kaulitz] 13

Jessie pov.

"Niet opnemen!" Ik grits de telefoon uit haar handen en ga er op zitten zodat ze zeker niet kan opnemen. Vivian zet zich recht en lijkt ineens een idee te hebben. Je weet wel zo dat denkbeeldige lichtje dat je in de tekenfilms vaak ziet passeren?
Vivian: "Jessie... misschien vergis je je? Misschien ben jij ook wel de ware voor hem? Kijk, je kan er niet zeker van zijn. Tenzij dat je het hem vraagt." De telefoon blijft maar rinkelen.
"Dat ik wat vraag?"
Vivian kijkt me veelbetekenend aan en prutst opvallen aan haar ringvinger.
"Je wil dat ik hem vraag om... met me te trouwen?" plots dringt het tot mij door wat ze bedoelt.
Vivian: "Denk er eens over na Jessie. Dit is perfect! Jij bent altijd diegene die gevraagd wordt en we weten allemaal hoe dat is uitgedraaid..."
"Heeey." antwoord ik verontwaardigt.
Vivian: "Duuus wat als we het deze keer gewoon eens omdraaien? En jij vraagt het hem."
Ik lach even om mijn zus haar ongelooflijk rare idee.
"Ik kan het echt niet geloven dat jij hier serieus over bent. Dat jij hier op dit moment staat en mij vertelt dat ik Bill ten huwelijk moet vragen?" zeg ik vol ongeloof.
Vivian: "Waarom niet?"
"Wat als hij nee zegt? Erger, wat als hij ja zegt... en het niet meent?"
Vivian wilt in de verdediging gaan maar ik geef haar de kans niet.
"Na-ah. Echt niet. Nope! Ik ben die persoon al geweest. Dat heb ik al gedaan. Nee dat kan ik echt niet doen." Mijn gevoelens zitten echt in de war. Vivian zet zich voor mij op haar knieën.
Vivian: "Jawel, dat kan je wel!" zegt ze vol overtuiging.
Ah wat moet ik nu doen?

Bill pov.

Tom: "Dus ze heeft jou gekust en nu beantwoordt ze je telefoons niet.. Klinkt alsof ze zich vergist heeft."
We zijn onderweg naar de studio.
"Tom, die kus was episch! Ik wist niet dat het zo zou zijn. Ik snap niet wat het allemaal betekent."
Tom: "Kijk, die meid heeft ze niet allemaal op een rij. Kijk eens naar haar verleden en haar verlovingen... Als je het mij vraagt, dan zou ik je aanraden van het zo te laten en je er niets meer van aan te trekken."
Misschien heeft hij wel gelijk?

Jessie pov.

Mijn zus heeft me dan toch kunnen overtuigen. Ik ben in Bills flat. Een van de voordelen als je iemand zijn flat herinricht, is dat je een kopie van de sleutels krijgt om eventueel werkvolk binnen te laten. Ik werk alle kleine details af. De kussen leg ik goed, zet de accessoires op de juiste plek. Ik heb zelfs de hele flat in een kerstsfeer gebracht met kerstrozen en leuke decoratie. Ik zet de emmer met ijs en een fles champagne klaar. De grootste verrassing is het schilderij dat ik heb laten maken van de foto van Bill en Scotty. Plots hoor ik de lift en ik hoor Bill de flat binnenkomen. Hij zet zijn spullen weg en kijkt verbaasd om zich heen naar alle decoratie. Dan ziet hij het schilderij en plots staat hij stil. Hij blijft er een tijd naar staren en ik denk dat ik in zijn blik een mix van vertedering, gemis, nostalgie en liefde zie. Hij heeft mij nog niet opgemerkt en ik zet mij in de keuken naast de fles champagne. Ik hoor Bill een gelukkige zucht slaken.

"Vind je het mooi?" vraag ik voorzichtig. Dan pas merkt hij dat ik in de keuken sta. Bill schenkt mij zijn mooie glimlach.
Bill: "Of ik het mooi vind? Ik vind het fantastisch! Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?" en hij wijst naar het schilderij.
"Wel het kan zijn dat ik je foto eventjes geleend heb." en ik stap naar Bill toe. "Over gisteren..."
Bill: "Nee, nee, je hoeft het niet uit te leggen. Ik begrijp het volledig. Het was nogal naïef van mij om te denken dat ik anders was dan die andere kerels. En je hebt onder zoveel druk gestaan en ik wil niet dat ook door mij onder druk komt te staan. Dus geef me de papieren en rekeningen. Ik zal het meteen regelen en dan kunnen we gewoon onze..."
Is hij nu afscheid aan het nemen? Hij begrijpt het verkeerd. Ok het is nu of nooit.
"Trouw met me!"
Bill: "Excuseer?"
"Ik weet dat ik niet goed ben met aanzoeken en ik heb gezworen om dit nooit meer te doen tenzij ik er echt zeker van was. En ik ben zeker! Dus Bill Kaulitz... zou je met mij willen trouwen?" Mijn hart bonst bijna uit mijn borstkas. Bill weet even niet wat zeggen.
Bill: "Eh.. ik..."
Oh god. Hij wilt niet. Hij gaat nee zeggen. Shit, hoe heb ik nu ook zo stom kunnen zijn! Ongewild worden mijn ogen toch wat waterig.
"Oh... ok. Sorry, ik heb je duidelijk heel ongemakkelijk doen voelen en ik ken als geen ander dat gevoel, dus zeg maar helemaal niets. En trouwens ik heb dit, ons, de hele tijd proberen te begrijpen, dus dank je wel om het duidelijk te maken voor mij. Wat de rekeningen betreft, ik zal je emailen, maar echt geen druk ofzo en..."
Bill: "...



Hehe ik ga het spannend houden!
De rest lees je volgende keer :p
thx voor de reactie vorige keer!